Vanochtend had ik eindelijk, na 6 weken wachten, de afspraak voor Roan bij de KNO-arts. Ik heb aangegeven dat hij heel erg veel last van zijn oren heeft. Elke 4-5 weken is het wel raak, dat er vocht achter zijn trommelvlies zit, of dat zijn oren rood zijn van binnen met geregeld een oorontsteking tot gevolg. En ook gezegd dat hij in februari, mei en juli al een antibioticakuur gehad heeft.
De KNO-arts was het wel met mee eens dat dit best vaak was. Hij gaf aan dat hij er preventief iets aan kon doen d.m.v. het plaatsen van buisjes. Hierbij gaf ik aan, dat ik dit heel spannend vind, omdat ik mijn moeder door een medische misser ben verloren. Hij reageerde heel begripvol en legde me alles heel rustig uit. En als ik wil, mag ik erbij blijven totdat Roan in slaap is gevallen. Dat wil ik sowieso.
Verder bekeek hij nog even Roan's oortjes en ook nog even zijn keel.
Vervolgens kon ik bij de balie een afspraak maken om met de anesthesist nog een en ander door te spreken. Daar kan ik overmorgen al terecht. En als die goedkeuring geeft, dan kan ik woensdag ook al meteen een afspraak maken voor de operatie.
Hopelijk komt Roan er zonder al te veel bijwerkingen van de narcose doorheen. Van tevoren krijgt hij ook een "billendrankje", zoals het ziekenhuis dat noemt. Dat is een soort zetpil, waardoor ze de opname en operatie 'vergeten', zodat ze er geen angsten of trauma's aan overhouden. Had ik nog nooit van gehoord. Maar goed, is alleen maar een goede zaak toch, dat zoiets bestaat?
reacties (0)