Uroloog

Gisteren bij de uroloog geweest, omdat ik een jaar na de geboorte van Roan nog steeds last heb van ongewild urineverlies bij hoesten en niezen. En ook bij springen ... en dat is behoorlijk lastig, aangezien ik als bijbaan danslessen geef aan kinderen en ook dans op docentenniveau. Ieder sprongetje word ik eraan herinnerd. Dat ben ik ZO moe!

En toch heb ik maandenlang die bekkenbodemoefeningen gedaan, tot in het obsessieve toe. En als dit dan het resultaat is ...

Ben ook bij een bekkentherapeut geweest, maar die gaf na 2x ook aan dat ik thuis zelf die oefeningen moest blijven doen. Dus dat schoot ook niks meer op, want dat deed ik al heel veel.

Terug geweest bij de gynaecoloog om een eventuele verzakking van baarmoeder of blaas te achterhalen. Maar ook dat was allemaal gewoon goed. Alles zat netjes hoog op zijn plek. De gynaecoloog gaf ook aan, dat alles wel weer normaler zou worden en gaan aanvoelen, zodra ik zou stoppen met borstvoeding geven. Want de hormonen hebben ook erg veel invloed op alles.

Nu ben ik dus met Kerst gestopt met borstvoeding geven, na 11 en een halve maand. Maar het verandert eigenlijk vrij weinig.

Dus gisteren een blaasonderzoek bij de uroloog gehad. Maar alles zag er schoon en goed uit van binnen. Na het onderzoek moest ik even wachten in de wachtkamer. Na een kwartiertje kreeg ik de uitslag. Volgens de uroloog zou ik van huis uit dus een zwakkere bekkenbodem hebben (erfelijk). Nou, ik heb anders NOOIT last gehad van urineverlies! ZELFS NIET toen ik met 36 weken zwangerschap nog 4 danslessen (dus 4 uur) achter elkaar heb gegeven! Danseressen hebben ijzersterke bekkenbodemspieren! Zelfs geen druppel verloren!

Maar goed, doordat ik bijna helemaal doorgescheurd ben, is alles dus flink toegetakeld. De uroloog gaf ook aan, dat het voor mijn bekkenbodem beter zou zijn, als ik geen kinderen meer zou krijgen. Ja doei!!!! Wij hebben echt nog wel een kinderwens!

Medicatie is er wel, maar dat is eigenlijk een antidepressiva met als bijwerking dat je beter je urine kunt ophouden. Maar goed, geen optie dus, want ik wil nog een 2e kindje graag.

Een operatie is nu ook geen optie. Dat kan pas als je gezinnetje compleet is. Bovendien schijn die maar 3x die operatie te kunnen krijgen (waarbij een bandje geplaatst wordt). En de uroloog vond me, met mijn 34 jaar, daar echt nog te jong voor.

Dus ik kon weer terug naar huis gaan met het advies om toch dagelijks de hele dag door die bekkenbodemoefeningen te blijven doen. En bedankt!

Het enige kleine pluspuntje dat zich voordeed, is dat ik nu verbandjes kan bestellen, die vergoed worden (omdat ik een idicatie heb gekregen).

Ik hoop echt dat een 2e bevallig niet alles nog eens extra verergert.

Wat zouden jullie doen, als je wel nog graag een 2e kindje zou willen hebben, maar dat het misschien beter was om het niet te doen?