11 maanden oud en een brilletje!

Afgelopen vrijdag kon ik je bril afhalen bij de opticien. +7 voor je linkeroog en +5 voor je rechteroog. Nu kunnen we eindelijk gaan oefenen met het dragen van je bril. Spannend.

Tot nu toe vind je het ook niet leuk, als wij jou die bril opzetten. Net als met je neus afvegen heb je liever niet dat er iemand aan je gezicht komt. Je gaat dus ook huilen, zodra we de bril willen opzetten.

De buigzame krulveren, die achter je oren komen te zitten, moeten ervoor zorgen dat de bril goed blijft zitten en niet zo snel afvalt. Hmmm. Maar jij weet met je vlugge handjes de bril toch binnen een minuut van je gezicht te trekken. Vervolgens ga je dan sabbelen op de vleugeltjes en op het brillenglas. En zo houd je pappa en mamma wel bezig. Steeds weer wordt de bril opnieuw opgezet. Hopelijk wen je er gauw aan.

Volgens de opticien kan het even goed nog gebeuren, dat je af en toe je oogjes (afzonderlijk) naar binnen draait.
Dit komt omdat jouw hersentjes nog steeds een seintje afgeven aan je oogspieren, dat ze heel erg moeten aanspannen/inspannen om recht te blijven kijken. Met de bril hoeven je oogspieren niet meer voortdurend op spanning te staan. De bril zorgt ervoor dat ze kunnen ontspannen. Maar het is nu nog heel even dan dubbelop: je ogen die aanspannen en de bril op sterkte. Dat kan zorgen dat je af en toe wat wazig ziet. (Kon je maar alvast praten en zeggen of het goed was of niet).

Nu vroeg ik me ook af, of jij daadwerkelijk zo slecht ziet. Want … ik heb geprobeerd om door je bril te kijken, maar het is voor mij natuurlijk 1 grote waas.

De opticien legde het mij als volgt uit: Je ziet gewoon alles. En ook scherp. Want de oogspieren van hele jonge kindjes hebben een zeer sterk corrigerend vermogen. Dat betekent, dat jij zowel van dichtbij als van veraf heel goed kan scherpstellen (zonder bril) en dus toch gewoon recht naar voren kijkt.

Houd bijvoorbeeld maar eens een hand op een paar centimeter voor je gezicht. Volwassenen kunnen dan al niet meer scherpstellen, omdat de oogspieren al achteruit gaan van een jaar of 9. Maar kleine kindjes kunnen dit nog wel corrigeren!

Op momenten dat je moe bent, ontspannen je ogen en draaien ze af en toe om de beurt naar binnen toe. Vergelijk het maar met 2 zware tassen, die je een uur lang vasthoudt met 2 gestrekte armen naar voren toe. Dat houd je niet lang vol. Je oogspieren leveren dezelfde inspanning. Dat is dus gewoon topsport!

Ook vroeg ik me af HOE ze nu konden bepalen welke sterkte jouw brillenglazen moesten hebben. Natuurlijk heb ik wel gezien wat ze deden tijdens het onderzoek, maar het was voor mij nog een beetje een raadsel.

De oogdruppels die de orthoptiste / oogarts in je ogen deden, zorgden ervoor dat je pupillen wijd open gingen staan. Op dat moment kon je ook niet meer scherpstellen en draaiden je ogen alle kanten op. (Guido Weijers was er niks bij!)

Vervolgens hielden ze glaasjes van verschillende sterktes voor je ogen en schenen ze met een lampje in je ogen. Zo konden ze IN je oog kijken en de binnenkant/achterkant van je oogbol zien. (Ik moet toch echt eens vragen of ik dit de volgende keer mag zien). Zodra het lampje stopt OP de achterkant van je oog, is de sterkte goed. (Zonder bril komen beelden bij jou naar binnen en vallen ze ACHTER het netvlies).

En nu kunnen we al een paar dagen oefenen met je bril. We beginnen eerst met de eet- en drinkmomenten. EERST vlug de bril op (met natuurlijk commentaar van jou) en DAN vlug de tuitbeker met sap, of wat te eten. Dat is afleiding voor jou.

Gisteren lukte het om de bril al een uur op te hebben. Maar mamma moest er wel bij blijven, want zodra je handjes naar je gezicht gingen, moest ik je weer even afleiden.

Wel knap hoor … een uurtje al!

Deze week oefenen we ook eerst nog even alleen maar thuis (in een rustige omgeving). En dan bekijken we wel of je de bril volgende week al meekrijgt naar de kinderopvang. Eerst maar eens eventjes de tijd geven om een beetje te wennen.

Enne … hij staat je heel goed hoor, lieve schat!