Roan naar de orthoptist en de oogarts

Enkele weken geleden zijn we naar de huisarts gegaan, omdat het ons opviel dat Roan toch geregeld nog scheel keek. Hij was toen 7 en een halve maand oud. Volgens het consultatiebureau hoorde dat niet meer echt bij deze leeftijd. Tot een maand of 6 kan het nog wel, maar daarna moet dat scheel kijken toch vrijwel verdwenen zijn.

De huisarts verwees ons door naar de oogarts. Inmiddels is Roan 8 en een halve maand oud. En nog steeds kijkt hij vaker scheel. Met name zijn rechteroog draait dan naar binnen toe. Over links twijfelde ik. Dit gebeurt niet alleen later op de dag, wanneer Roan een drukke dag gehad heeft, maar ook wanneer hij 's ochtends net uit bed is. De meeste tijd kijkt hij echter gewoon recht naar voren toe. Gelukkig.

Vandaag konden we dan eindelijk in het ziekenhuis terecht. Eerst moesten we langs de orthoptist. Zij scheen met een lampje in zijn oog en deed enkele testjes, waarbij ze 1 oog afdekte. Aan de hand van haar bevindingen vertelde ze ons dat Roan's oog in verhouding kort is (de oogbol). Daardoor vallen binnenkomende beelden niet OP het netvlies, maar net erachter. Roan probeert dit zelf heel erg te corrigeren / zijn ogen scherp te stellen. Alleen lukt dat dus niet altijd, waardoor hij dus scheel gaat kijken. Het was wel gunstig dat hij dit ZOWEL met zijn rechteroog als met zijn linkeroog doet. Dat houdt in dat hij momenteel dus GEEN lui oog heeft. We hoeven dus niet te gaan afplakken. Maar ze vertelde er wel bij, dat we er 'ernstig' rekening mee moesten houden (om maar even met haar woorden te spreken), dat hij een keer een brilletje zal krijgen. Op welke termijn dit zal zijn, is nog niet te zeggen.

Daarna kreeg Roan een druppeltje vloeistof in beide ogen. Dit moest een half uur inwerken en zou de pupil helemaal verwijden, zodat er nog wat meer testjes gedaan konden worden. Intussen gingen we even een kopje koffie drinken. Tijdens het inwerken van de vloeistof schrokken we toch wel een beetje. De pupillen werden inderdaad heel erg groot. Maar Roan ging echt HEEL ERG scheel kijken nu. Schijnbaar is dit normaal, want die vloeistof zorgt ervoor dat hij zijn ogen zelf niet meer goed kan scherpstellen / corrigeren.

Er werd weer met een lampje in zijn ogen gekeken en ook door een glaasje, om vast te stellen hoe slecht zijn zicht is. In ieder geval zal het een keer een plusbrilletje worden.

Na het bezoek aan de orthoptist konden we nog even langs bij de oogarts. Binnen 2 minuten stonden we er weer buiten. Ook hij keek nog een keer met een lampje in zijn ogen en had het toen wel gezien. Over 2 maanden kunnen we terugkomen voor een vervolgafspraak. In de tussentijd moeten we goed in de gaten blijven houden of Roan nog steeds met beide ogen afzonderlijk blijft scheel kijken en of het meer/minder wordt.

Dus toen konden we weer op weg naar de auto. Roan natuurlijk met zijn zonnebrilletje op, want die felle zon was natuurlijk veel te veel licht nu zijn pupillen verwijd waren

Van de orthoptist had ik nog een kaartje met de website mee gekregen om de info nog eens na te lezen. Dat heb ik dus ook maar meteen nog even gedaan.

------------------------------------------------------------------------------------------

Een brilafwijking (refractieafwijking) is een afwijkende vorm (brekingsafwijking) van het oog waardoor het beeld dat het oog binnenkomt niet precies op het netvlies valt. Hierdoor ontstaat een onscherp beeld, dat met een brillenglas (of contactlens) gecorrigeerd kan worden.

‘Normaal’ oog

Voor scherp zien moeten de lichtstralen uit de buitenwereld precies samenvallen op het netvlies. Bij een ‘normaal’ oog, zonder refractieafwijking (emmetropie), zorgen het hoornvlies en de ooglens ervoor dat lichtstralen met de juiste sterkte gebroken worden. 
                
Hierdoor komt het beeld waar we in de verte naar kijken precies terecht op het netvlies (de retina): we zien het beeld dan scherp. Een brilsterkte is dan niet nodig. Om dichtbij scherp te kunnen zien wordt de ooglens automatisch boller gemaakt. Dit proces wordt accommoderen genoemd.

Als de sterkte van het hoornvlies en de ooglens niet goed in verhouding staan tot de lengte van de oogbol dan vallen de lichtstralen bij kijken in de verte niet samen op het netvlies. Het beeld wordt dan niet scherp afgebeeld op het netvlies en in de hersenen.  Er is dan sprake van een refractieafwijking (brilafwijking). Als dit niet goed gecorrigeerd wordt (of is geweest) kan dit resulteren in een lui oog.  Erfelijke aanleg speelt hierbij een rol.

Roan:
Hypermetropie (ook wel verziendheid of plus-bril genoemd)
Dit wil zeggen dat het oog in verhouding te kort is. Het beeld dat het oog binnenkomt valt daardoor niet op het netvlies, maar juist erachter. Verzienden zien dichtbij slechter dan op afstand. Toch kunnen kinderen vaak nog redelijk goed zien op afstand, omdat ze de ooglens aanpassen (accommoderen). Voor zien dichtbij moeten ze extra inspanning leveren, waardoor ze op elke afstand scherp kunnen zien. Kinderen zijn in staat verziendheid tot een bepaalde sterkte te compenseren. Echter is de brekingsafwijking te groot, dan kost dit zoveel inspanning dat er klachten, zoals hoofdpijn en scheelzien kunnen ontstaan. Een brilcorrectie is dan noodzakelijk.