Even klaagmiepen.

Morgen 38 weken zwanger. Tot de 28 weken heb ik een perfecte zwangerschap gehad. Helemaal niet ziek of misselijk geweest. Geeneen keer hoeven spugen. Dus dat is me allemaal reuze meegevallen.

Vanaf de 28 weken kreeg ik toch wel wat last van mijn rug, dus langdurig in dezelfde houding zitten of staan, dat ging echt niet meer. Maar goed, met regelmatig een pauze / time out / even lekker op de bank, ging het wel.

Iedereen zei ook al in een vrij vroeg stadium, dat ik zo dikke toeter had. En bedankt! Nu vind ik het helemaal niet erg om aan te komen of zo, maar hallo??? Er zijn leukere dingen om te horen! Na bij de verloskundige navraag gedaan te hebben, bleek ik gewoon een gemiddelde buik te hebben. Helemaal niet te zwaar of zo.

Tot voor 2 weken terug heb ik nog vrij lekker kunnen doorslapen en werd ik 's nachts in ieder geval niet wakker van de kleine uk. Alleen als ik eens naar het toilet moest (vaak maar 1 of 2x per nacht), dan was ik even wakker, maar sliep ik ook snel genoeg weer in.

Maar de laatste 3 dagen waren echt rampzalig! Een nacht wakker gelegen van 05.00 tot 07.00 uur. De volgende nacht weer liggen draaien van 03.00 tot 05.00 uur. En vannacht heb ik vanaf 02.00 uur elk uur op de klok voorbij zien komen. Dus van ellende maar om 7.30 uur opgestaan. Daar word je niet bepaald heel vrolijk van. Als ik niet uit bed moest om te plassen, dan was het wel om een Rennie te nemen vanwege het maagzuur (heel gezellig ... NOT!). Of omdat de kleine uk vrolijk aan het fitnessen was in mijn buik. En vervolgens lig je niet meer lekker: niet op je zij en al helemaal niet op je rug. Wat moet je dan nog?

De baby is nu natuurlijk al behoorlijk gegroeid en drukt dan ook vreselijk op mijn blaas als ik overdag wat rondloop. Dus dat is gewoon ontzettend vaak naar de wc gaan. En 9 van de 10x ga je dus voor niks. Maar dat gevoel, dat je blaas vol zit (continue!), dat is er wel steeds. Heel irritant!

Het lijkt wel alsof ik van onderen gekneusd aanvoel. En soms even een steekje daar onder, alsof er een heel klein mesje in steekt.

Dus steeds met kleine pasjes lopen. Ik waggel wat af. Donald Duck is er niks bij!

Om dan maar niet te praten over het vasthouden van zoveel vocht in mijn benen, enkels en voeten. Mijn schoenen knellen. Mijn sokken zorgen voor diepe randen in mijn enkels. O ja ... vooral ook heel handig om sokken en schoenen aan te doen. Dat gaat dus echt bijna niet meer zelf. Je moet al een soort van slangenmens zijn, wil dat nog enigszins lukken. Gelukkig dat mijn vriend me regelmatig daarmee helpt. Maar je voelt je wel zo afhankelijk zeg. Niks voor mij.

Of ... lig je net op de bank met de voeten omhoog ... lig je bij nader inzien toch niet lekker, vanwege die dikke buik. Maar ... kun je niet meer zelf omhoog komen, vanwege de pijn in je rug. Ook dan weer wordt de hulp van vriendlief ingeroepen en mag hij me omhoog trekken. Gelukkig reageert hij echt heel erg lief en helpt hij me waar hij kan. Maar ik begin het wel een beetje moe te worden zo.

Nog 15 dagen tot de uitgerekende datum van 15-2010. Ik zal blij zijn als ik weer wat mobieler ben in mijn bewegingen. Alhoewel ik het wel heel gezellig vind hoor, dat getrappel in mijn buik.

Voor hetzelfde geld gebeurt het vandaag of morgen nog ... maar als ik me bedenk, dat het ook EIND januari 2010 kan gaan worden ... dan moet ik dus nog 4 weken zo rondhobbelen. HELP!!!