Bevallingsverhaal

Op 30 april kregen wij de sleutel van ons nieuwe huis. En hier moest nog extreem veel gebeuren. Dus de laatste 2,5 week van mijn zwangerschap waren erg druk en hectisch. Uiteindelijk is mijn kraambed op donderdag 24 mei  afgesloten en zijn we zaterdag 26 mei verhuisd. 

Maar hier dan toch echt mijn bevallingsverhaal.

Op dinsdag 15 mei moest ik op controle bij de verloskundige. Arjan was gewoon aan het werk, dus ik ging samen met Norah naar de verloskundige. Daar bleek dat mijn bloeddruk te hoog was. De onderdruk was 86, maar de bovendruk was nog normaal. Voor de zekerheid werd mijn urine getest op eiwitten, maar dat was negatief. Ook verteld van de verhuizing en de stress die dat toch wel met zich meebracht en dat kon wel een oorzaak zijn. Maar ik was al 37+6 weken zwanger, dus zwangerschapsvergiftiging moest toch wel in de gate worden gehouden. Daarna mocht ik door na de verloskundige, daar was alles goed. Maar er werd afgesproken dat ik de volgende ochtend even terug moest komen om nogmaals de bloeddruk + urine te controleren. Dat is blijkbaar bij hun het protocol bij een onderdruk vanaf 85. Ik dacht op dat moment echt nog 'wat een onzin', haha! Ik had echt nergens last van, wat kon wijzen op zwangerschapsvergiftiging. Alleen hield ik veel vocht vast.

De volgende ochtend ging ik weer alleen met Norah naar de verloskundige. Arjan moest gewoon werken en aangezien ik het nog steeds een beetje onzin vond, had ik gezegd dat hij maar gewoon moest gaan werken. 

Daar werd wederom de bloeddruk gemeten en ditmaal was hij nog hoger. Namelijk 150/92 en daar schrok ik toch wel even van. Weer urine getest op eiwitten, maar dit was gelukkig wederom negatief. Daarna weer door naar de verloskundige en ze zei dat ze me graag wilde strippen, omdat ik al 38 weken zwanger was. Ze vond het risico te groot om maar gewoon af te wachten. En aangezien het kindje toch al klaar was om geboren te worden, vond ze dat het verstandigst. Op dat moment toch maar Arjan gebeld dat hij naar de verloskundige moest komen, want we moesten daarna toch naar het ziekenhuis om een half uur aan de CTG te gaan en bloed te prikken. Arjan was in eerste instantie even helemaal in schok, ik trouwens ook, haha! Want dit hadden we allebei niet verwacht.

De verloskundige heeft me gestript en dat viel allemaal heel erg mee! Daarna voelde ik eigenlijk meteen dat er iets 'gebeurd' was. Dus de ouders van Arjan hebben Norah bij de verloskundige opgehaald en haar mee genomen naar huis en wij zijn naar het ziekenhuis gereden. Daar aangekomen bloed geprikt en een half uur aan de CTG + bloeddrukmeter gelegen. De CTG was helemaal prima en registreerde ook al wat weeënactiviteit. Ik voelde ook wel wat krampen, maar nog niet echt erg ofzo. Ook het bloed was goed, maar er zat wel een klein beetje eiwit in mijn urine, maar dat was verder niet erg. Toen wij op de uitslag aan het wachten waren, kwam de verloskundige binnen. Die moest toevallig in het ziekenhuis een bezoek brengen. Die heeft overlegd met de gyneacoloog en kwam ons vervolgens de uitslag brengen. We mochten naar huis en als de bloeddruk de volgende ochtend goed was en de bevalling nog niet begonnen was, mocht de verloskundige mijn vliezen breken om de bevalling op te wekken. Als de bloeddruk te hoog was, moest ik vrijdag 18 mei terug naar het ziekenhuis aan de CTG en bloedonderzoek en zouden ze dan besluiten wat ze gingen doen.

Arjan en ik hebben toen thuis alles klaar gemaakt en het hele huis nog even gepoetst, want ik wilde graag thuis bevallen dit keer. De hele dag door heb ik tussendoor krampen gehad, maar het was in principe allemaal nog heel goed te doen en ik had het idee dat de verloskundige de volgende ochtend gewoon de vliezen zou gaan breken. Ondertussen was Norah ook weer thuis en hebben we lekker met zijn drieën gegeten en haar daarna samen in bad gedaan en naar bed gebracht. Zelf zijn we rond 23.30u ook gaan slapen.

Om 04.30u werd ik wakker, omdat ik naar het toilet moest. Nergens last van, maar ik kwam niet meer in slaap en tegen 05.00u uur begonnen de krampen weer terug te komen. Maar ik dacht toen nog, ik val zometeen weer gewoon in slaap en dan zien we morgenochtend wel weer verder. Maar om 05.30u waren het toch echt weeën geworden en om 06.00u heb ik Arjan wakker gemaakt. Toen hebben we nog een half uur in bed gelegen, maar zijn om 06.30u toch maar naar beneden gegaan. Om 07.00u hebben we de verloskundige gebeld en die zou om 08.00u even langskomen. Het was nog steeds heel goed te doen, maar het waren wel echte weeën.

Om 08.00u was de verloskundige er en toen had ik 4 cm ontsluiting de bloeddruk was nog steeds hoog, met een onderdruk van 90. Het enige probleem was dat er twee bevallingen tegelijk bezig waren. De andere vrouw zou poliklinisch gaan bevallen in het ziekenhuis en zij had 6/7 cm en het was haar eerste. Dus het zou best wel eens gelijk op kunnen gaan. Dus vroeg de verloskundige of we het erg vonden om toch in het ziekenhuis te bevallen. Ik vond het wel jammer, maar had er op dat moment wel vrede mee. Ik gaf alleen wel aan dat ik dan niet van plan was om deze kosten zelf te betalen, aangezien ik eigenlijk liever thuis wilde bevallen. Dat snapte ze volkomen en vond ze ook heel logisch, dus ze zou het als medische indicatie vanwege hoge bloeddruk opgeven aan de verzekering. 

Mijn schoonouders hebben Norah opgehaald en mijn moeder heeft ons rond 08.30 naar het ziekenhuis gebracht. Rond 08.45u kwamen we aan in het ziekenhuis en rond 09.00u ben ik gaan douche. Dat was echt heerlijk. De kraamverzorgster kwam toen ook al snel aan in het ziekenhuis. Om 09.30u lag ik weer in bed en heeft de verloskundige weer inwendig onderzoek gedaan. Toen had ik al 7 cm ontsluiting. Om 09.45u heeft de verloskundige tijdens een wee de vliezen gebroken. Jeetje dat was wel even heftig zeg, die wee was echt heel erg pijnlijk. Maar uiteindelijk bleek ook wel waarom, want na die wee had ik 8-9 cm ontsluiting. Dus toen ging het echt heel snel. Om 10.20u ben ik langs het bed gaan staan, want toen moest het laatste randje nog weg en door de zwaartekracht zou het sneller kunnen gaan als ik ging staan. Nou prima dacht ik! En het hielp, want om 10.30u had ik volledige ontsluiting. Om 10.35u ben ik begonnen met persen, maar na de eerste perwee moest ik op mijn linker zij gaan liggen en 1 perswee wegzuchten, omdat het hartje van Marit wat wegzakte. om 10.38u mocht ik weer persen en om 10.42u is Marit geboren. Ze had een apgar score van 8/9/10, dus deed het eigenlijk meteen heel goed.

Ik heb haar zelf aan mogen pakken en dat vond ik echt heel erg bijzonder. Ik weet nog heel goed dat ik zei: 'Oooooh, wat is ze klein!!!!' toen ik haar op mijn buik legde. En dat de verloskundige, de kraamverzorgster en Arjan alledrie zeiden: 'Nou klein.... dat valt wel mee!'. 

Om 10.46u was ook de placenta er en zowel de verloskundige als de kraamverzorgster hadden nog nooit zo'n lange navelstreng gezien, haha. Hij was echt ruim een meter lang en ook niet dun ofzo, maar gewoon een normale dikte, haha!

Arjan heeft de navelstreng doorgeknipt, net zoals bij Norah.

Ik was een klein beetje ingescheurd, dus dat hebben ze gehecht. Maar daar heb ik eigenlijk bijna geen last van gehad gelukkig!

Ze heeft heerlijk bij mij gelegen en meteen goed aan de borst te drinken. En daar was ik heel erg blij mee, naar de dramatische start met de borstvoeding naar de geboorte van Norah in het ziekenhuis. Die heeft de eerste 24 uur niet aan de borst gedronken in het ziekenhuis.

Na ongeveer een uur is ze aangekleed en gewogen en toen bleek ze 4265 gram te wegen. De verloskundige moest toen even navraag gaan doen naar het gewicht, want als ze te zwaar zou zijn, wat ze wel verwachtte, moesten we 24 uur in het ziekenhuis blijven. En dat bleek ook het geval. Van de laatste 100 baby's die in het Maasziekenhuis geboren waren met 38+1 was Marit de 3e zwaarste, haha! 

We moesten dus 24 uur in het ziekenhuis blijven, omdat ze dan de suikerwaardes in de gaten houden. Ze was natuurlijk gewend om een grote toevoer aan voedingstoffen te krijgen en nu moest ze het allemaal zelf regelen en dat kon zorgen voor een lage suikerwaarde. En dat bleek de eerste keer ook het geval, want bij de eerste prik, was haar suiker maar 1.9. Dus toen kreeg ze meteen een cupje kunstvoeding. Daar baalde ik wel even van, maar gelukkig had ze al goed bij mij gedronken. 

Toen ik uit de douche was is mijn moeder even komen kijken, want die moest 's middags nog weg.

's Middags toen Norah wakker werd, zijn mijn schoonouders met Norah naar het ziekenhuis gekomen en heeft Arjan, Norah beneden opgehaald en is samen met Norah naar mij en Marit gekomen. Daar hebben we even heerlijk genoten met zijn vieren en heeft Norah kennis gemaakt met haar zusje! Ze had een knuffeltje voor Marit bij en die heeft ze meteen aan haar gegeven samen met heel veel kusjes. Want ze vond en vind het nog steeds helemaal geweldig. Daarna hebben we mijn schoonouders gebeld en zijn ook zij naar boven gekomen om hun 2e kleinkind te bewonderen. 

Ook de broer van Arjan en zijn vriendin zijn nog op bezoek geweest. Daarna is Norah samen met opa en oma weer mee naar huis gegaan en is Oma bij ons thuis gaan slapen, zodat Norah gewoon lekker in haar eigen bedje kon slapen.

De volgende ochtend mochten we gelukkig naar huis, want alle suikerwaardes waren na dat eerste prikje prima! En ooh wat was het toch fijn om weer in ons eigen bedje te slapen en Norah weer bij ons te hebben. 

We hebben een super fijne kraamweek gehad, met dezelfde kraamverzorgster als die we bij Norah hadden en dat is een vriendin van ons. Dus het was wederom een hele gezellige en bijzondere week en Norah heeft het echt super goed gedaan en doet het nog steeds super. Ze is absoluut niet jaloers en is super lief voor haar zusje! Helaas heeft Arjan ook in de kraamweek tussendoor nog moeten klussen in het nieuwe huis, want we moesten 31 mei de sleutel van ons appartement inleveren en dus verhuisd zijn. Maar bij alle écht mooie en speciale momenten is hij gewoon bij geweest. Zoals het eerste badje e.d.

Op donderdag 24 mei is het kraambed afgesloten en op zaterdag 26 mei zijn we verhuisd. We wonen nu op een heerlijke plek in een super kindvriendelijke wijk.

Het is een groot hoekhuis, met een tuin en 3 grote slaapkamers. Ook hebben we een vaste trap naar de zolder, welke ook nog echt super groot is en waar we met gemak in de toekomst een 4e slaapkamer kunnen maken! Ook hebben we een voor en achtertuin en het mooiste van alles is dat we hetzelfde betalen als voor ons appartementje met 2 slaapkamers en een balkonnetje! We hebben hier ruimte genoeg en de kinderen kunnen hier heerlijk spelen. Het is echt super fijn en ik ben blij dat ik nu geen trappen meer hoef te lopen voordat we thuis zijn.

We hebben al flink genoten van de tuin. Norah heeft er heerlijk in haar zwembadje gespeeld en wij hebben al lekker gebarbecued. 

Dus wij zijn heerlijk aan het genieten met zijn vieren en alles gaat super hier!