Ik zag dat de laatste blog alweer meer dan een maand geleden was, dus het is de hoogste tijd, haha!
Norah is alweer 8,5 maand oud en ik geloofde eigenlijk niet zo in de sprongetjes, maar het lijkt nou toch echt wel heel erg op de welbekende 36 weken sprong. Het lieve meisje wat lekker zelf kan spelen, heel tevreden is en goed slaapt heeft zichzelf even verstopt denk ik. Zelf spelen is er al 2 dagen niet meer echt bij. Hoogstens 10 minuten. Als je langs de box gaat zitten en haar constant aandacht geeft dan wil het soms wat langer lukken. Maar het is vooral samen met papa of mama spelen.
In plaats van slapen tot ; sochtends ongeveer 8 uur is het de laatste dagen tot 6 uur. Maargoed, ze is nog steeds hartstikke lief hoor! En het gaat binnenkort vast weer beter. Als we met haar aan het spelen zijn is ze ontzettend vrolijk en lacht en brabbelt ze wat af. Sinds een paar dagen heeft ze ook ontdekt dat ze zelf kan zitten en dat dat eigenlijk toch wel heel erg leuk is en dat het haar kleine wereldje weer een stukje groter maakt. Wanneer ze iets naast of achter haar hoort kan ze zich wel ineens laten vallen, haha. Dus ik zit altijd achter haar op de grond als ze zit tot ze echt stabiel zit en weet dat ze zich niet in 1x moet laten vallen. Hopelijk gaat ze snel goed en stevig zitten, want dan kan ze lekker mee op de fiets! En dat is toch wel ideaal met het oog op de zomer!
30 juni moeten we weer terug op controle bij de Orthopeed voor haar heupen. We hopen echt dat de spreidbroek dan alleen nog maar 's nachts aan hoeft, maar ik weet het niet. Ik bereid me maar voor op het slechtste, dan kan het alleen maar meevallen.
Verder gaat hier alles goed. Ze eet en drinkt goed. Fruit en groente vind ze heerlijk. Brood daarentegen moet ze tot nog toe niets van weten. We genieten intens van ons mooie meisje en keer op keer besef je hoe snel het wel niet allemaal gaat.
Het cliché is waar, ze zijn zo groot!
reacties (0)