Spreidbroek
Nou, vandaag zijn we met onze kleine meid bij de orthopeed geweest voor haar heupjes. Ze blijkt toch heupdysplasie te hebben. Voor degene die niet weten wat dat is, hieronder een stukje van internet: Heupdysplasie is één van de meest voorkomende ontwikkelingsstoornissen die na de geboorte tot uiting komen. Het komt bij ongeveer 2% van alle baby's voor en betreft een onderontwikkeling (=dysplasie) van het heupgewricht. Doordat de heupkom onvoldoende diep is gevormd, overdekt deze de heup niet goed. De heupkop kan dan makkelijk uit de ondiepe kom glijden.
Vandaag heeft ze ook meteen een spreidbroekje gekregen. Een Pavlik-bandage! Nou wat een ding, ik vind het echt heel erg. Ik weet wel dat het nodig is en het beste voor haar is, maar het ziet er zo zielig uit. De orthopeed en de instrumentmaker in het ziekenhuis zeiden dat ze daar absoluut geen last van hebben. Maar ik heb hier 3 uur met een baby gezeten die TOTAAL overstuur was. Niet gewoon jammeren, zelfs niet gewoon huilen, maar echt krijsen. Mama heeft dus ook een paar traantjes gelaten, want je mama hart breekt als je je kindje in zo`n spreidbroekje ziet en ze ook nog totaal overstuur is. We hebben met z`n tweetjes zitten huilen en er volgens mij allebei flink van gebaald! Ze wilde niets, niet drinken, niet knuffelen, niet spelen, niet lekker met mama rond lopen. Echt niets was goed. Het was zo zielig. Ze huilde zelfs met dikke tranen en dat heeft ze nog nooit gedaan. Dus mama heeft hem na 3 uur uitgedaan, omdat ze het niet meer kon aanzien en die kleine meid toch echt een keer moest gaan slapen. Het was meteen goed en ik had weer een vrolijk en lief meisje, dat erop los brabbelde en lachte. Heerlijk bij mama heeft gedronken en daarna lekker tevreden is gaan slapen.
Morgen maar weer opnieuw proberen en anders morgenmiddag de orthopeed op bellen. Want dit lijkt me ook niet de bedoeling. En ze moet dat ding 23 uur per dag aan!
Verder gaat het hier nog steeds super goed. 8 februari was ze 4 maanden oud. Van de ene kant lijkt het wel gister dat ik haar voor het eerst in mijn armen had, maar aan de andere kant lijkt het alsof ze al altijd hier is.
Zonder die stomme spreidbroek is ze een heel lief en tevreden meisje! Dus deze mama hoopt dat ondanks wat de orthopeed en de instrumentmaker zeiden onze kleine meid er gewoon even aan moet wennen. Anders moeten we denk ik een andere oplossing zoeken? Of in ieder geval een ander soort spreidbroekje proberen. Heb al wat rondgekeken op internet en er zijn verschillende soorten. Gelukkig was de afwijking niet groot, maar wel groot genoeg om te moeten behandelen. Hopelijk raakt ze er snel aan gewend en heb ik ook met spreidbroekje aan een lief en tevreden meisje. Want hoe eerder we ermee beginnen hoe eerder we ermee klaar zijn en dat is voor ons allemaal heel erg fijn! Het belemmerd toch een beetje de ontwikkeling, want rollen zal nu waarschijnlijk niet meer gaan!
En owja, ik ben zondag jarig, haha! Mijn eerste verjaardag als mama en eindelijk officieel volwassen. Ik ben benieuwd hoe Norah het vind. Al dat bezoek en al de aandacht die er natuurlijk bij hoort.
Ik heb nog een plaatje van de Pavlov-bandage. Dan weten jullie ook waar ik het over heb. Het is hetzelfde principe, maar die wij hebben ziet er nog wat erger uit. En deze baby is ook nog best wel groot, want bij Norah lijkt haar hele bovenlijfje wel bedekt.
Ik hou jullie op de hoogte!
reacties (0)