Nieuwjaarsdag naar de 1e hulp! Wat zijn wij geschrokken!

Pff, wat zijn wij net geschrokken zeg! 

Rond 11 uur half 12 geef ik Norah altijd haar laatste voeding. Ik ben zelf al 2 dagen flink verkouden en hoorde haar boven in bedje hoesten en een beetje brabbelen, dus ben naar boven gegaan om haar te voeden.

Gister en eergister had ze al wat verhoging, 37,7 zo ongeveer de hele dag. Verder was er niets bijzonders te merken, alleen dat ze boven twee bultjes heeft op haar tandvlees wat het begin lijkt te zijn van tandjes. Dus daar dachten we dan ook meteen aan. Wel wat vroeg, maar ik had met 4 maanden mijn eerste tandje en mijn vriend met 3 maanden en aangezien ze volgende week alweer 3 maanden is weet je het natuurlijk maar nooit.

Maar terug op vanavond. Ik haalde haar uit bedje en ging haar voeden naar ongeveer 5 minuten had ze flink gepoept, dus ik dacht ik verschoon haar luier even en temperatuur haar nog een keertje. Want ze voelde wel wat warm aan in haar nekje. Dus ik temperatuur haar en heeft ze gewoon 39 graden koorst. Nou ik schrok me werkelijk waar kapot! Dus ik roep door de babyfoon dat Arjan moest komen en die schrok er ook heel erg van. Dus we hebben haar mee naar beneden genomen en wilde de huisartsenpost bellen, maar stom genoeg hadden we het nummer niet in onze telefoon staan. En ze begon een beetje 'kumend' te ademen en flink te hoesten, dus wij nog meer in paniek. Dus niet meer het nummer opgezocht maar de 112 maar gebeld. Daar kreeg ik een hele aardige man aan de telefoon die ons al wat gerust stelde, maar adviseerde om haar in haar rompertje bij ons te laten zitten zodat ze de warmte wat beter kwijt kon en om de huisartsenpost te bellen om te vragen of we daar terecht konden, mede omdat ze ook aan de diarree was.

Dus de huisartsenpost gebeld en daar konden we gelukkig meteen terecht. Dus om 12 uur zaten we in de auto op weg naar het ziekenhuis. Daar heeft ze flink gespuugd en heeft de arts haar vervolgens helemaal nagekeken, maar alles was gelukkig goed met ons meisje. Maar oh wat breekt je mama (en haar papa's) hart op dat moment zeg. Ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld!

We moeten haar de komende dagen in de gaten houden en als ze maandag nog steeds koorts heeft of als ze slecht gaat drinken en minder plasluiers heeft moeten we meteen weer contact opnemen met onze huisarts of met de huisartsenpost.

Toen we thuis kwamen heb ik haar nog even gevoed en heeft ze gelukkig goed gedronken! Daarna was ze nog steeds aan het huilen dus zijn we met haar in ons bed gaan liggen, Arjan met haar op zijn buik. Daar is ze lekker in slaap gevallen en naar een kwartiertje hebben we haar in bedje gelegd en daar ligt ze nu heel tevreden te slapen. We zijn weer een beetje gerust gesteld, maar toch is het maar niks zo'n ziek klein hummeltje! Ooh wat waren wij verdrietig zeg. We hebben er allebei een traantje om gelaten, haha!

We gaan voor onze eigen gemoedsrust tussendoor lekker even bij haar kijken en toen we net gingen kijken, deed ze haar oogjes heel even open en gaf ze ons een heel tevreden lachje en sliep daarna weer lekker verder.

Pff, zo hadden we onze nieuwjaarsdag niet voorgesteld. Gelukkig gaat het verder goed met ons lieve mooie meisje, maar ik ben blij als deze nacht voorbij is!

De kerst en oud op nieuw blog volgen nog!

En ik hou jullie natuurlijk op de hoogte!

Een gelukkig, liefdevol en vooral GEZOND nieuwjaar voor jullie allemaal!