Bevallingsverhaal

Zo onze kleine meid is alweer 12 dagen oud, dus ondertussen is het wel eens tijd voor mijn bevallingsverhaal. Het is trouwens wel érg lang geworden, dus als je het niet wilt lezen snap ik het helemaal, haha!

De nacht van woensdag 6 oktober op donderdag 7 oktober was ik samen met Arjan al de hele nacht wakker. Rond 3 uur 's nachts zei ik dat ik honger had en zijn we naar beneden gegaan om een worstenbroodje te eten. Ik dacht al iets te voelen en toen ik op stond zag ik dat de plek waar ik gezeten had een beetje nat was. Ik natuurlijk meteen tegen Arjan, ik denk dat misschien mijn vliezen wel gebroken zijn. Dus ik sta op om na het toilet te gaan en terwijl ik op stond, was meteen mijn hele ondergoed nat. Dat was om half 4. Toen werd toch wel duidelijk dat het echt mijn vliezen waren. Van slapen kwam er natuurlijk vrij weinig terrecht, want je weet binnen heel korte tijd zijn we gewoon papa en mama!

Om half 9 's ochtends heben we meteen de verloskundige opgebeld en die zou rond half 11 langskomen. Dus om half 11 stond de verloskundige aan de deur en heeft ze ook bevestigd dat het inderdaad vruchtwater was wat ik verloor. Daarna hebben we met zn drietjes lekker wat gedronken en heeft ze ons nog van alles verteld over alles wat ons zo'n beetje te wachten stond. Na ongeveer een uurtje is ze weer gegaan en we mochten haar natuurlijk altijd bellen als er iets was, als we vragen hadden óf als ik een uur lang om de 5 minuten weeën had en dat was natuurlijk wel de bedoeling, want ik wilde heeeeeeeel graag thuis bevallen.

Na een hele spannende dag kwam rond half 8 een vriendin van ons op bezoek die ook onze kraamverzorgster zou worden en daarom dus al op de hoogte was. We zaten een beetje te kletsen om toch te proberen een beetje ontspannen te blijven, want de kans dat ik thuis zou bevallen werd natuurlijk toch steeds kleiner. Rond 8 uur belde de verloskundige vervolgens op hoe het ging en om te vertellen dat ze in ieder geval alvast het ziekenhuis ging bellen om voor de zekerheid een afspraak te maken om de volgende ochtend ingeleid te worden. Een kwartiertje later belde ze terug om te vertellen dat we ook die avond nog na het ziekenhuis mochten voor een ctg als we dat fijn vonden en dat we daardoor iets meer speling hadden, mocht de bevalling nog natuurlijk op gang komen.

Dus rond 9 uur 's avonds lag ik in het ziekenhuis aan de ctg. Met ons kleine meisje ging alles goed en ze hebben ook bloedgeprikt om dat te controleren op eventuele infecties en ook dat was in orde. De weeënactiviteit was nog erg minimaal. Heel af en toe zag je een harde buik, maar daar hielt het ook mee op. Met een gemengd gevoel zijn we na een uurtje weer naar huis gegaan. Van de ene kant is het natuurlijk hardstikke fijn om te horen dat met ons kleine meisje alles goed ging, maar het was toch ook wel flink balen dat er ook echt geen weeënactiviteit te zien was. Dat weet je natuurlijk wel, want je voelt verder niets. Maar toch is het op dat moment echt niet leuk. De afspraak om ingeleid te worden de volgende ochtend was meteen gemaakt en ik zou om kwart over 7 's ochtends in het ziekenhuis moeten zijn als ik dan niet bevallen zou zijn.

De terugweg in de auto heb ik er toch even doorheen gezeten en kwamen alle emoties eruit, want de kans op een thuisbevalling wat ik zoooooo graag wilde, werd nu pas écht steeds kleiner. En uiteindelijk is dat ook niet gelukt. Ik heb thuis geen wee of iets wat er ook maar enigszins op leek gevoeld, dus om kwart over 7 waren wij in het ziekenhuis. Daar zijn we naar een verloskamer gebracht en lag ik rond kwart voor 8 aan de ctg. Daar heb ik ongeveer 3 kwartier aangelegen en alles was goed. Daarna ging de verloskundige kijken of mijn baarmoedermond al verstreken was en of ik misschien al wat ontsluiting had. Nou het verlossende woord voelde als een enorme opluchting, want ik had toch al 3 cm ontsluiting waar ik niets van had gevoeld!

Ik hoefde dus geen balloncatheter, maar kon direct aan het infuus. Die zat er rond half 9 in. Via het infuus zijn er voor de zekerheid nog 2 buisjes bloed afgenomen, maar die zijin achteraf niet nodig geweest. Rond 9 uur kwamen de weeën al regelmatig, maar nog niet erg pijnlijk. Dus het infuus nog een tandje hoger gezet. Nou, dat merkte ik wel, dit waren dus weeën. Ze waren wel echt pijnlijk, maar nog wel goed op te vangen. Om 12 uur kwam de verloskundige om nog een keer te kijken naar de ontsluiting. En ze vertelde dat ik al 6 cm ontsluiting had en dat het echt heel goed ging. Op dat moment had ik ook echt zoiets van, als dit het is dan teken ik er voor, haha. Hët deed pijn en het was zwaar, maargoed dat wist ik van te voren. Maar nog geen uur later werd de pijn echt heel erg heftig en de weeën gingen ook niet meer weg. Ik zat dus midden in een zogenoemde weeënstorm. Dus ik op de bel gedrukt en de verpleegster kwam er gelukkig vrij snel aan. Blijkbaar zag en merkte ze aan mij dat ik nu toch echt tegen het einde aan liep, want ze belde direct de verloskundige op en begon met alle spullen klaar leggen. Ik weet nog goed dat de weeën zo heftig waren dat ik ze echt niet meer kon opvangen en dat ik een aantal keren zei dat ik het echt niet meer volhield. Om half 2 was de verloskundige er en had ik 8 cm ontsluiting. Ze heeft nog geprobeerd het randje weg te masseren, maar dat lukte niet. Maar de weeën bleven extreem en langzaam kreeg ik ook al een beetje persdrang en daar mocht ik voorzichtig een klein beetje aan toegeven. Nou alle kleine beetjes hielpen op dat moment al en om kwart over 2 had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen.

Na ongeveer een half uur persen werd duidelijk dat mijn bekkenbodemspieren toch wel erg sterk en daardoor erg stug waren (ik heb jarenlang 7 uur in de week geturnd, waardoor je blijkbaar dus sterke bekkenbodemspieren krijgt) en onze kleine meid zat dus vast. Ik heb er niet zo heel veel van meegekregen op dat moment, maar weet nog goed dat de verloskundige zei, van 'zal ik er maar voor zorgen dat ze nu komt?' Waarop ik vroeg: 'komt ze dan ook écht nu?', 'ja, dan is ze er met 1 of 2 persweeën'. Duidelijk was natuurlijk wel meteen dat ik ingeknipt zou worden, maar dat interesseerde me op dat moment echt helemaal niets en ik heb er ook niets van gevoeld. Maar helaas, na 1 of 2 of zels na 3, 4 of 5  persweeën was onze kleine meid er nog steeds niet. Dus de verloskungdige heeft nog iets verder ingeknipt. Uiteindelijk 20 minuten na de eerste knip, ongeveer 10 persweeën en een flinke knip later is onze kleine meid om 15.14 uur dan toch geboren.

Aan haar gezichtje was goed te zien dat ze klem had gezeten, want haar neusje zat helemaal scheef, haar oortje was een beetje 'opgekruld', ze had een grote blauw/rode bult op haar hoofdje en rond haar oogjes was het ook een beetje opgezet. Maar ondanks dat was ze direct de allermooiste. Ze is nagekeken door de kinderarts en had een apgarscore van 9, 10, 10. Dus ze deed het super goed. Helaas heb ik ruim 2 uur moeten wachten voordat de knip gehecht werd en hebben ze haar niet binnen een uur aan de borst gelegd terwijl ze toch heel alert was en zelfs aan het happen was. Na een uur en een kwartier heb ik zelf op de bel moeten drukken om iemand te laten komen om haar aan te leggen, maar toen lag ze al in een diepe slaap.

We moesten 24 uur in het ziekenhuis blijven wegens langdurig gebroken vliezen en dus infectiegevaar. Dus we hebben onze familie op de hoogte gebracht en mijn moeder, de ouders van Arjan, mijn zusje en haar vriend en Arjan zijn broer en zijn vriendin zijn diezelfde avond meteen ons kleine wondertje komen bewonderen in het ziekenhuis. En iedereen was natuurlijk apetrots!

De volgende dag mochten we gelukkig weer naar huis en zijn we opgehaald door onze vriendin en dus onze kraamverzorgster. Norah had helaas nog steeds niet aan de borst gedronken en daar heeft het ziekenhuis helaas ook heel weinig moeite voor gedaan, dus daar baalde ik flink van. We zijn die avond dan ook ruim 1  uur bezig geweest met de kraamverzorgster voordat ze aan de borst dronk, maar het is gelukt en ze drinkt nu super goed aan de borst.

Ondertussen is de kraamweek alweer voorbij en we hebben ervan genoten. Met de geboorte woog ze 3125 gram en haar laagste gewicht was 2920 gram en afgelopen maandag hebben we haar voor het laatst gewogen en woog ze 3180 gram. Dus ze groeit super en ze doet het ook echt super goed. Ze is een heel lief, mooi en tevreden meisje. Overdag krijgt ze 6 voedingen om de 3 uur ongeveer en over het algemeen komt ze dan 's nachts nog een keer rond 3/4 uur, maar vannacht heeft ze gewoon doorgeslapen van 12 uur 's avond tot half 8 's ochtends en toen moesten we haar nog wakker maken ook. Ik moet zeggen dat was echt een luxe, ik ben benieuwd wat komende nacht ons brengt!

Nou, ik ga weer lekker genieten van mijn kleine meisje en hoop dat ze net zo lief en tevreden blijft als dat ze nu is. Ze is in ieder geval echt een heerlijk kind en ik ben super trots op haar!