20 weken echo gehad!

Na lang wachten, dagen die wel weken leken te duren was het dan eindelijk 4 juni. De dag van onze 20 weken echo. 'S avonds 3 juni werd ik toch wel heeeel erg zenuwachtig en de uren leken echt voorbij de kruipen. Uiteindelijk ben ik toch lekker in slaap gevallen, maar was natuurlijk lang voor de wekker al wakker. Toch nog maar een paar uurtjes proberen te rusten, want er stond een drukke dag op ons te wachten. Mijn vriend Arjan was namelijk ook jarig en die vierde we ook voor onze familie!

Uiteindelijk zijn we om half 9 op gestaan en hebben ons omgekleed. Het ontbijt heb ik maar overgeslagen, want ik kreeg echt geen hap door mijn keel. Om half 10 zijn we uiteindelijk samen naar het ziekenhuis in Boxmeer gefietst. Daar aangekomen liep het natuurlijk weer uit en hebben we uiteindelijk 3 kwartier in de wachtkamer zitten wachten. Haha, alsof ik nog niet zenuwachtig genoeg was.

Om half 11 werden we eindelijk naar binnen geroepen en gelukkig mocht ik meteen op het bed gaan liggen en kwam ons kleine wonderje direct in beeld. En ooooh wat was het weer gegroeit en wat zag het er mooi uit. De vorige echo was dan ook alweer 2 maanden geleden. Het hartje zagen we meteen kloppen en de gynacoloog liet het gelijk even horen. Dat klonk goed gelukkig. Daarna heeft hij alles goed nagekeken, hij begon bij de hersentjes, vervolgens het gezichtje, het hartje, de niertjes, de maag, de blaas, de armpjes, de handjes, de beentjes, de voetjes en de navelstreng. Alles zag er gelukkig goed uit en langzwaam werd ik weer heerlijk ontspannen en genoot ik van het zien van ons kleintje.

Daarna zou hij nog eventjes tussen de beentjes kijken om te kijken of de kleine zou verhullen of het een meisje of een jongetje is en ondanks dat de navelstreng tussen de beentjes zat, kon hij toch 2 streepjes zien. Dus we krijgen een dochter. We zijn er zo blij mee en zo ontzettend trots. Dat waren we natuurlijk ook met een jongetje, maar toch. Onze dag kon niet meer stuk! De kleine stak nog mooi 2 vingertjes op, het welbekende peace teken. Haha, dat was wel heel grappig om te zien. We hebben ook 4 foto's mee gekregen, maar die waren toch best wel onduidelijk helaas. Toch weer een leuk aandenken en een foto van ons kleintje voor in het plakboek!

Toen we het ziekenhuis uitgelopen kwamen begon mijn buik toch aardig te rommelen en merkte ik pas dat ik eigenlijk toch wel heel erg honger had gekregen. Dus Arjan en ik zijn lekker samen gaan lunchen en zaten beide op een ROZE wolk, haha! We waren ons ook heel bewust van het kleine wondertje in mijn buik. Ooooh wat is het toch bijzonder om zwanger te zijn! We hebben ook nog 2 roze tompoezen gekocht om aan de troste opa en oma (ouders van mijn vriend) te geven en op die manier te vertellen dat ze een kleindochter kregen.

En we waren niet de enige die zenuwachtig waren, want ongeduldig stonden ze ons al op te wachten. Ze waren zo gelukkig met dit goede nieuws, dat ze Arjan zelfs vergaten te feliciteren met zijn verjaardag, haha!
Daarna ook meteen mijn moeder opgebeld, want die was aan het werken en was natuurlijk ook heel erg benieuwd. En ook die oma was natuurlijk helemaal trots. Daarna hebben we nog mijn zusje en Arjan zijn broer en die vriendin en een paar vrienden op de hoogte gebracht van het goede nieuws. Daarna zijn we samen richting huis gegaan, want het eerste bezoek kon elk moment komen.

En dat was ook zo, we waren net thuis en het eerste bezoek stond op de stoep. We hebben een hele leuke dag/avond gehad en het bezoek kwam lekker verspreid over de hele dag! Dus een erg geslaagde dag. Om 23.50u was het laatste bezoek weg en zijn we nog even naar een terras bij ons in het dorp gegaan, want daren waren de vrienden van mijn vriend en mijn vriendinnen. Dus daar hebben we vervolgens nog een uurtje lekker genoten van het heerlijke weer.

Om 01.30 uur zijn we moe, maar zeer voldaan naar huis gegaan en ons bedje in gekropen. Waar we nog even lekker hebben nagepraat over de dag en met vlinders in onze buik hebben liggen fantaseren over ons toekomstige leventje met een klein meisje, ons dochtertje. We kunnen bijna niet meer wachten tot we haar in onze armen en in ons leventje mogen sluiten, maar eerst moet ze natuurlijk nog lekker veilig bij mama in de buik verder groeien. En gaan wij verder genieten van de zwangerschap en de tekenen van leven van ons kleine meisje in mijn buik!