Uitslagen onderzoeken

Lieve dames,

Zoals beloofd hier de uitslagen van de onderzoeken van afgelopen maand.

We moesten vanmorgen om 08:15 in het ziekenhuis zijn , eigenlijk viel het aardig mee met de zenuwen (die had ik meer gisteravond).

Eenmaal binnen begon ze mijn onderzoeken te bespreken.. Alles was goed , baarmoeder schoon, geen soa's ( -.-' datwist ik natuurlijk zelf al) , alle hormonen klopte in me cyclus waar ze bloed voor hadden geprikt.

Toen begon ze over mijn vriend.. Ook alles van hem was goed althans alles z'n zaad is natuurlijk gecontroleerd en de hoeveelheid was super veel de snelheid net een tikje laag maar niet zorgwekkend het lag nog in het gemiddelde .

Hm tja oke zit je daar.. Ja leuk om te horen maar nu?

Ze vertelde me dat ik nog wel wat onderzoekjes mocht laten doen alleen vertelde ze me dat het onzin zou zijn want, er zou het zelfde uitkomen.. Het zou meer voor mezelf zijn.. Nja dat alles goed was geloofde ik wel maar alsnog ...

WAT NU?

We moeten het weer 'proberen' tot Januarie 2014 en als het dan nog niet is gelukt worden we verder geholpen... Ze vond gelijk een behandeling niet percee te vroeg maar ze zei t heeft gewoon zoveel impact dat ze dat liever doet als ze zeker zou weten dat t dus alsnog niet wilt lukken om welke reden dan ook.

Daarna zei ze ik kan wel uitrekenen hoeveel procent kans jullie hebben dit 'jaar' ze kwam op 41,nogwat ... HMMM oke voor mijn gevoel klinkt het erg weinig want , het is nog onder de helft..

Ze vertelde me dat het hoogste wat ze had gezien ooit 60 was en t gemiddelde 35 is.. Nog steeds ben / was ik niet gerustgesteld want, voor mij klinkt het alsnog erg weinig..

Misschien klinkt het allemaal even heel negatief .. TUURLIJK ben ik blij dat er niks aan de hand is... Maar dat we nu weer maar moeten proberen maakt me zo tja kweet niet verdrietig ofzo..

Mensen die me een zeikerd vinden reageer asjeblieft niet want, dit is mijn gevoel en die is niet te veranderen..

Ik weet niet wat ik had gehoopt dat ze dan had moeten zeggen maar het wachten breekt me op , maakt me verdrietig en gewoon erg ongelukkig.

Ook vertelde ik nog tegen de gyn. van iedereen zegt altijd tegen mij van denk er niet aan zoek afleiding.. BEN BLIJ want, zij vind dat ook onzin want het is voor sommige mensen gewoon niet mogelijk.. Tuurlijk probeer ik het maar het LUKT ME NIET...

Maar al bij al , ik ben opgelucht/blij dat alles goed is maar toch ook verdrietig en chagerijnig dat we nu weer moeten 'wachten'...

Duimen dat het deze maand of 1 deze maanden raak is ...

De gyn. vertelde me ook heel lief ik hoop je niet terug te zien , maar als je zwanger bent kom je hier maar gewoon een echo'tje maken extra... :)

Dus dat vond ik wel heel lief.. Ik had ook niet zo'n gevoel dat ze dacht van pff wat zeur je nou of meid je bent nog zo jong bewijzen van. Ze was super meelevend en dat was erg fijn..

We gaan er maar weer tegen aan t aankomende jaar.. Duimen jullie met me mee?

Liefs ,.