Helaas weer terug...

Vrijdag gingen we voor het eerst met z'n 3-tjes op reis. Niet zo ver van huis, maar toch in het buitenland. Jajaja we gingen naar Duitsland. Bruce vond het allemaal wel best in de auto, en keek rond of sliep.

We zaten in een soort buitenwijk van Düsseldorf, Erkrath, waar weinig te beleven was. Maar gelukkig hadden we de auto nog... Mooie omgeving weer. Het gebouw in de verte op de volgende foto is het hotel.

De kamer was erg groot. Het leek meer op een appartement dan op een hotelkamer. Woon- en slaapkamer waren apart. Balkon. Een keukentje met magnetron, waterkoker en koelkast die ze minibar noemden. (Wij hadden onze eigen pakken drinken erin gezet...) Een mandje met theezakjes en oploskoffie. Badkamer met bad+douche en wc, en volop spiegels. Ook nog een aparte wc. Jajaja, 2 wc's! TV in de woonkamer én slaapkamer. Hoe is het mogelijk voor 99 euro, zo'n grote kamer voor 2 nachten met ook nog 2 keer ontbijt erbij.

Die tv in de woonkamer deed het trouwens niet. Angelo, de tv-verslaafde, had het bij de receptie gemeld (in het Engels), en zoals de vrouw beloofde kwam er meteen iemand aan. De aardige man kon de tv helaas niet aan de praat krijgen en vertelde (in het Duits) dat zulke dingen helaas alleen in het weekend gebeuren, als de persoon die er over gaat niet aanwezig is. "Es tut mir leid." (= Het spijt me.") Angelo vroeg of hij de tv's om mocht wisselen. "Tauschen." Dat mocht, en het mannetje deed het meteen. Erg aardig en behulpzaam, zoals alle Duitsers die ik tot nu toe heb meegemaakt.

We hadden twee 1-persoonsbedden tegen elkaar aan, en een apart babybedje (campingbedje). Bruce sliep niet als ik hem in dat bedje legde, en wilde eruit... Ik wilde niet dat hij het hotel onnodig op stelten zou zetten, dus dan maar bij ons hoor. Ik lag ergens tussenin. Soms naast Angelo, maar vaker in de naad tussen de bedden. Op den duur heb ik mijn dekbed op die opening gelegd, en ging ik erop liggen... Ik wilde Bruce niet te ver bij de rand van het bed leggen, en zelf niet vlak naast hem slapen in verband met het gevaar dat ik op hem kan gaan liggen, vandaar... Hij heeft heerlijk geslapen zeg! De eerste nacht wel 4,5 uur achter elkaar. Eventjes een paar minuutjes drinken en weer verder slapen.

's Morgens ontbijt in het hotel gehad. Lopend buffet weer. Was wel te doen. Daarna (zaterdag dan) is Angelo nog naar de kapper geweest in dat dorpje om zijn haar te laten 'schneiden' hahaha was wel leuk. Gelukkig heeft de kapster het goed geknipt. Ze wilde wel eerst Brucie bekijken voor ze hem ging helpen. Hoe vaak ik de woorden "Sieben Wochen" gezegd heb dit weekend weet ik niet meer. Ze bleven maar vragen hoe oud hij was. In de winkels, op terrasjes, het maakte niet uit waar.

Voor Bollie hebben we natuurlijk weer wat kleertjes gekocht (in Düsseldorf). Hier bijvoorbeeld een t-shirt wat precies bij hem past qua tekst...

Düsseldorf blijf ik een leuke stad vinden. Dit was de 3e keer dat we er waren in een jaar tijd. Hier 2 levende standbeelden. Als je geld in het mandje deed maakten ze een buiging, om vervolgens weer de hele tijd doodstil te blijven staan. Echt een kunst. Het lijkt mij vreselijk om te moeten doen!

Vrijdag waren we al naar Düsseldorf geweest, maar met de kinderwagen. Dat was geen succes. Bruce, de hongerige aap, wilde er vaak uit, anders was het huilen geblazen. Ik loop dan niet echt op me gemak tussen al die mensen. Ik was er al bang voor, Bruce had vaak honger. Hoe doe je dat in een drukke stad, als je niet in het openbaar wil voeden??! Angelo had er wat op gevonden, het dekentje uit de kinderwagen over hem heen, en een stukje over mij. We gingen op een bankje zitten, en na zo'n 10 minuten steeds was Bruce klaar en gingen we weer verder. Best makkelijk, en sindsdien moest het maar zo. Zo konden we zaterdag de hele dag in de stad blijven. Alleen de kinderwagen bleef thuis, en we namen de draagzak mee. IDEAAL!!

Die 2 kerels kregen trouwens wel veel aandacht zeg!! Het leek wel of niemand ooit een draagzak met baby erin had gezien, of misschien geen vader die zijn baby droeg, dat weet ik niet... Ik zag ogen van alle kanten, gericht op Bruce (of Angelo?) en vaak hoorde ik een "Ahhh" of "Ooohh" ergens vandaan komen.

Doordat Bruce in de draagzak zat, konden we dus ook met een bootje over de Rijn varen. Dat wilde ik per se, omdat we dat vorig jaar ook hadden gedaan, en toen droomde ik ervan dat we dat met z'n 3-en zouden doen. Toen voelde ik me al zo ellendig af en toe, omdat Aidan erbij had moeten zijn, en er andere mensen wél met hun baby daar zaten. Nu, bijna een jaar later, is die droom toch werkelijkheid geworden, en zaten we met onze baby op de boot. Ik dacht meteen weer terug aan vorig jaar, en kon me al bijna niet meer voorstellen hoe dat voelde en hoe groot dat verlangen was. Echt raar...

De boulevard was trouwens erg druk, dus om daar met een kinderwagen te lopen zou bijna onmogelijk geweest zijn, zonder agressief te worden.

Ja ik weet het, ik lijk erg moe. Dat was ik ook... Weinig geslapen, veel gewandeld, warm weer, lekker windje op de boot. Die combinatie zorgt er wel voor dat je moe wordt. Bruce kon het allemaal weinig schelen, die sliep wanneer hij wilde.

Helaas komt ook aan dit weekend weer een eind. Ik vond het erg leuk, en Bruce ook, zolang zijn maagje op tijd gevuld werd.

Onderweg hadden we trouwens nog luiers gekocht, aangezien ik zo stom was om te vergeten er een paar mee te nemen in mijn tas. Gelijk maar Pampers maatje 2 genomen, want nummer 1 wordt al krapjes aan de zijkanten. Bollie groeit zo hard! Hahaha. Zo konden we hem nog ergens verschonen, toen we toch moesten stoppen om hem te voeren...

Toen we uit gingen checken bij de receptie in het hotel, vroeg de vrouw achter de balie ook weer hoe oud hij was, "Er oder sie?" (= Hij of zij?) Ik antwoordde: "ER ist Sieben Wochen alt". (= HIJ is zeven weken oud.) Ze vroeg ook zijn naam, en ik zei dat hij Bruce heette. "Ah wie Bruce Lee?!" Jajaja net als Bruce Lee. Het ging gelijk over vechten en Angelo zei: "En Bruce Springsteen." Zij weer: "Der Sänger?" Wij in koor: "Ja, Sänger!" "Das ist besser", vond ze.

Bollie zat heel de tijd mee te kijken, en toen ik hem vroeg of tie nog ging zwaaien, kwam er een hele brede lach, echt heel schattig. Die vrouw smolt en zei "Aahhh süß!!!", wat zoiets betekent als "Aahhh lief/schattig". Letterlijk betekent het 'zoet'.

De lolbroek heeft best vaak gelachen dit weekend. Steeds als we wat tegen hem zeiden begon hij weer. Hij wordt steeds leuker!! (En boller hahaha)

En hier gaan we weer naar huis.....

Ook de verkleiner uit de maxicosi gehaald, hij zat ineens zo raar opgevouwen met dat ding erin. Nu kan mein Berliner Bol tenminste weer ademen!

Morgen wordt hij 7 weken...