Aidan & Bruce
Vanmorgen wilde ik weer eens naar de stad gaan. Lopend is het net te ver (in verband met de voeding), dus ben ik met de auto gegaan. Bruce in de maxicosi. Kinderwagen mee, uit elkaar gehaald, na eerst thuis geoefend te hebben (was wel nodig!). Bruce vond het niet zo leuk in de winkels... als ik gewoon wandelde vond hij het wel best en sliep hij. In de H&M vond hij het niks, dus ik ben gauw weer weg gegaan. Het was ook erg warm... Niks gekocht dus! Volgende keer waag ik wel weer eens een poging.
Daarna zijn we even langs Aidan gegaan. Dit wilde ik al lang, 29 mei was ik voor het laatst geweest. Toen was ik bijna 36 weken zwanger. Best lang geleden dus... Ik wil dat Bruce later ook weet wie Aidan was, dus ik neem hem maar zo vroeg mogelijk mee, dan weet hij niet beter.
Brucie heeft er weinig van gemerkt, want die sliep lekker op mijn arm. Af en toe deed hij zijn ogen open, maar ook gauw weer dicht door de zon. Nou ja, ik heb Aidan aan Bruce laten zien, of Bruce aan Aidan... het is maar hoe je het bekijkt haha. Het voelde wel goed. Raar om te beseffen dat we de broer van Bruce daar vorig jaar hebben begraven, toen hij nog geen broer was, en dat ik daar nu met hem was. Raar dat ik toen echt geen idee had of het ooit nog goed zou komen, en of ik ooit nog kinderen zou krijgen. Zo kort geleden, maar toch ook een eeuwigheid terug.
Ook al weet ik het, en zeg of schrijf ik het altijd, vanmiddag drong het pas goed tot me door dat ik TWEE kinderen heb. Aidan ligt daar dan wel onder de grond, maar het voelde wel alsof ik daar was met mijn 2 kinderen, heel raar... Tijdens de zwangerschap had ik dat gevoel niet zo. Aan de andere kant, als Aidan nog had geleefd, zou Bruce er hoogst waarschijnlijk niet geweest zijn! Misschien was het toch wel ergens goed voor...
reacties (0)