Vanmorgen om 08.30 uur had ik in het ziekenhuis een afspraak voor een CTG. Mijn moeder was weer mee.
Ik kreeg 2 van die ronde schijven op mijn buik, eentje om de hartslag van de baby te meten, de ander om de weeënactiviteit te meten. Ook kreeg ik nog een hulsje om mijn rechter middelvinger, en dat was weer om mijn eigen hartslag te meten.
Alles was goed. Natuurlijk had ik geen weeën (helaas), anders had ik dat toch ook wel gevoeld, lijkt mij.
Op een gegeven moment ging die vrouw mijn buik een beetje bewegen, om baby wakker te maken. Pfff en toen was er geen hartslag meer te horen. Ook voelde ik hem niet bewegen. Het zweet brak me al uit, maar ja, het was geloof ik al 500 graden in die kamer pfffffff, dus dat is niet gek... Toen werd ik ook nog eens misselijk, hoewel het op mijn rug liggen daar ook mee te maken heeft. Ik zag al een heel scenario voor me, spoedecho en al.....
Zij weer zoeken met die schijf, en even later (leek wel een uur te duren) vond ze zijn hartslag weer. Door het bewegen was hij verschoven natuurlijk, en kon dat apparaat ook niks registreren. Hoewel ik dat allemaal wel weet, ging ik toch weer van het ergste uit.
Gelukkig mocht ik daarna op mijn zij liggen, waardoor ik niet meer misselijk was, en haalde ze een nat washandje voor mijn gezicht. Gelijk voelde ik me een stuk beter. Bruce werd meteen wild toen ik op mijn zij lag, en ik was weer opgelucht. Toen het klaar was, moest ze het nog laten beoordelen door een dokter, voordat we weg mochten. Het bleek allemaal goed te zijn, en we mochten naar huis.
Wat een zenuwenbedoeling zeg!! Ik ben het nu echt spuugzat en ik wil gewoon bevallen. Ik ben helemaal klaar met het zwanger zijn (voorlopig) !!!
reacties (0)