Klein duimpje (foto's)

Vanmorgen ben ik eerst weer naar de huisarts geweest. Bloeddruk 100/65, dus goed. Urine ook weer goed. Hij vroeg hoe ik nu naar de baby toeleef, behalve de controles iedere week. Normaal ben je bezig met de babykamer en kleertjes kopen etc.... maar omdat ik dat allemaal al lang (klaar) heb, hoef ik dat natuurlijk niet te doen. Hij vroeg hoe ik dat gedeelte nu vervang, omdat het belangrijk is om er naartoe te leven. Ik zei: "Niet." "Wat zou je kunnen doen om toch met de zwangerschap bezig te zijn, behalve alleen medisch?" "Euhm... geen idee? Ik kan in de winkels gaan lopen tussen de babykleding, niks kopen en dan weer naar huis gaan??! Hahaha." Hij begreep dat dat natuurlijk belachelijk was. Ook zei ik dat ik weinig in de babykamer kom, omdat alles dan nog nieuw blijft, en ook omdat ik er verder niks te zoeken heb nog. Hij vroeg zich af waarom ik er weinig kom, en dacht dat het misschien was omdat het me een naar gevoel zou geven, of dat ik er nog niks van wilde weten, uit angst. "Nee hoor, ik heb er gewoon niks te zoeken. Ik kan wel de hele dag rondlopen in die kamer, en de kleertjes in de kast gaan staan aaien, maar daar schiet ik ook niks mee op haha. Aan die kamer op zich heb ik geen nare herinneringen, want mijn eerste kind is daar nooit geweest." "En bezig zijn met namen bedenken?" "Haha dat hoeft ook niet, want de namen waren al bekend voor de zwangerschap." Hij vond het heel goed dat dit kindje een eigen unieke naam krijgt, en dat ik hem niet vernoem naar zijn overleden broer, want daar vroeg hij ook nog naar. Dat ik hem niet als een vervanging zie, vond hij heel goed. Daarna hadden we het over nog een paar dingetjes gehad. Kan wel alles opschrijven, maar dat wordt het weer zo'n lang verhaal... het belangrijkste heb ik wel verteld nu hahaha. Hij wacht rustig af met mij tot de weken voorbij zijn.

Daarna naar het ziekenhuis voor een echo weer. Dezelfde vrouw als vorige week. Ze had toen gezegd dat ze dit keer niet zal meten, omdat er minimaal 2 weken tussen moeten zitten. Veel vrouwen gaan gelijk stressen als hun kind in een week niet veel is aangekomen. Dat vond ik wel jammer.

Gel en apparaat op mijn buik, en jahoor daar was Brucie weer. En ik durf het bijna niet te zeggen, maar hij was WEEEEER aan het duimen!!! Een duim in zijn mond en de rest van zijn hand over zijn gezicht. Zo schattig! We zagen zelfs hoe hij op zijn duim zoog, want zijn tong ging op en neer in zijn mond. Toen draaide ze nog wat en zagen we zijn gezicht. Ze wees aan dat ze kon zien dat hij zijn ogen dicht had. Je zag 2 grote bollen (ogen dus) met daarin een horizontaal streepje precies in het midden van beide ogen. De gesloten oogleden hahaha.

Het hartje liet ze ook weer horen, en dat klopte mooi snel en gelijk.

Gelukkig was mijn moeder erbij, en die zei: "Je zei vorige keer dat je niet zou meten, maar ze is toch wel erg nieuwsgierig naar het gewicht!" Hahaha ik blij, want nu ging ze toch meten. Ik zou echt niet gaan stressen als hij een weekje niks aankomt, maar deze jongen groeit goed, en weegt alweer 839 gram. Vorige week nog 728 gram. Leuk leuk leuk.

Ze vroeg zelfs wat we nog meer wilden zien. Echt ongelofelijk hoeveel tijd ze iedere keer voor me nemen. En dat voor 'maar' een echo ter geruststelling! Nou, ik had meer gezien dan verwacht, dus ik wist niks meer. Maar oma begon weer over zijn tenen, dat de 2e teen langer was dan de grote teen. Ze ging zoeken naar zijn voetjes en ze liet zien dat het niet heel veel scheelt. Hij is wel IETSJE langer, maar niet veel. Niet dat het uitmaakt, maar wel leuk om te zien.

Oh ja, en zijn hoofdje lag beneden, net als vorige week!

Nou, weer blij vandaag dat we Klein Duimpje weer konden zien! Hier weer 2 foto's: