Vanmorgen ben ik bij de huisarts geweest, zodat hij er ook van deze zwangerschap af weet en hoe ik me nu voel. Van de vorige keer wist hij al, dat stond in de computer. Ik vertelde dat ik me onzeker voel en bang etc... het bekende verhaal. Hij kon het zich heel goed voorstellen en begreep het. Hij zei wel dat het maar weinig voorkomt, vergeleken met het aantal keren dat het wel goed gaat. Hij wist dat het de angst niet weg zou nemen, maar dat ik wel moet proberen om daaraan te denken.
Hij vroeg zich hardop af wat hij voor mij kon doen. Een psychiater vond hij niet nodig, de oorzaak van mijn angst is immers bekend. Dan was er nog óf een maatschappelijk werker, óf ik kom bij hem om erover te praten. Hij zei dat ik iemand nodig heb die mij door de komende weken heen helpt, geestelijk. Nu hebben we afgesproken dat ik wekelijks bij de huisarts langs kom voor een praatje. Ook zal hij mijn bloeddruk opmeten (vandaag 120/70) en aan mijn buik voelen hoe de baby ligt. Hij lag volgens hem aan de linkerkant nu, na wat getik op mijn buik. Je hoorde precies waar het hol was, en waar het een beetje dof klonk.
Toen ik thuis kwam heb ik meteen Hans (bedrijfsleider) gebeld om te zeggen dat ik bij de huisarts ben geweest, en dat ik vrijdag ook in het ziekenhuis was en meer controles en echo's krijg. Hij begreep het allemaal en vond het heel verstandig. Alleen maar aan mezelf en de baby denken. Hij wil niet dat ik later spijt krijg van hoe ik nu iets wel of juist niet heb gedaan, en hij kan het zich heel goed voorstellen dat het steeds moeilijker wordt. Daar was ik natuurlijk erg blij om. Hij zei: "Ik hoef jou zeker niet meer terug te verwachten?" Ik zei dat die kans erg groot is. Gelukkig vond hij dat helemaal niet erg. Niet omdat hij mij liever kwijt is dan rijk hahaha maar om de redenen die ik hierboven al gaf. Ik beloofde hem dat ik nog wel af en toe langs zal komen, en appeltaart voor hem mee zou brengen, zijn favoriete gebak. Als hij moeilijk doet als je een dag vrij wil, en je brengt appeltaart voor hem mee, dan mag je meteen de rest van de week ook thuis blijven.
Ik vroeg hem of hij mij bij het uitzendbureau ziek had gemeld in verband met de zwangerschap. Hij zei dat hij wel een praatje had gehouden, maar dat hij zo weer belt om het goed door te geven. Daarna zou hij mij weer bellen.
Nu ben ik wel opgelucht dat hij zo reageerde, en dat alle belangrijke personen etc. er vanaf weten. (Gynaecoloog, huisarts, werk).
reacties (0)