Ziek gemeld

Vanmorgen heb ik mij ziek gemeld. Niet omdat ik ziek ben, maar omdat ik het gewoon rustiger aan wil doen. Ben ook erg moe vandaag. Ik heb Hans (bedrijfsleider) eerlijk gezegd dat het niet goed voelt om iedere dag zo vroeg op te moeten staan en te werken. Ook dat baby 2 dagen zo druk was en toen ineens zo rustig, en dat ik dan gelijk terug denk aan vorig jaar. Ik wil gewoon geen enkel risico wil nemen, en dat ik het mezelf nooit zou vergeven als het weer zou gebeuren en ik er niet alles aan heb gedaan om het te voorkomen. Al valt er weinig te voorkomen als het zo moet zijn, maar toch... Ik zei dat ik me normaal gesproken al een crimineel voel als ik me ziek meld, zelfs als ik echt ziek ben, en dat ik altijd maar kom werken, maar nu niet. Hij weet hoe ik ben, en dat ik niet zomaar thuis blijf als ik even geen zin heb, dus dat scheelt. Anderen blijven al thuis als ze een loopneus hebben.

Hans begreep alles heel goed, en daar was ik blij om. Hij vertelde zelfs dat hij dit weekend toevallig (?) in het AD een artikel had gelezen over zwangerschap en werk, en dat het er om ging dat het eigenlijk helemaal niet zo goed was, werken tijdens zwangerschap. Ik moet nu (zegt hij zelf) alleen maar aan mezelf denken en aan wat er in mijn buik groeit. Als ik weer wil komen ziet hij me wel verschijnen, zo niet, dan weet hij genoeg als ik er niet ben. We zullen iedere dag rond half 9 contact hebben, dus ik hoef niet zo vroeg te bellen. Hoewel ik weinig anders had verwacht, ben ik toch blij dat hij zo reageerde.

Kort erna kreeg ik een sms van een collega. "Beterschap. niks met bruce toch? alles goed? doe rustig aan." Ik antwoordde dat alles goed gaat met ons, maar dat ik rustig aan wil doen etc... Ik kreeg gelijk de groeten van de anderen en dat ik maar goed naar mijn lichaam en baby moet luisteren, waarop ik schreef: "Ik wil straks minstens zoveel collega's op kraamvisite krijgen als toen bij Aidan, dus het moet echt goed gaan!"

Op dit moment voel ik Brucie ook weer, dus ik ga weer van hem genieten!