18 weken - 'Hey Bruce!' - Aidan

Eigenlijk kan ik wel 3 verschillende blogs maken vandaag, maar ik prop alles lekker in 1.

18 weken

Vandaag ben ik alweer 18 weken zwanger. Sjonge, nog weekje en dan moet ik ongeveer op de helft zijn! Ik voel me goed, van binnen en buiten, en mijn buik groeit wel door. Gisteren op de weegschaal (thuis) woog ik 71.0 kilo. Vlak voor deze zwangerschap stond hij op 67.0, dus nog maar 4 kilo aangekomen. Tijdens de eerste zwangerschap was ik in de 15e week al 6 kilo aangekomen, en in de 20e week waren dat er al 7,5. Ben benieuwd hoeveel het nu zal worden totaal.

Soms voel ik wel duidelijk dat er wat leeft in mijn buik, maar nog niet de schoppen, kopstoten en beuken waar ik op wacht. Van de week dacht ik het even te voelen, maar toen ik me op mijn buik ging focussen, merkte ik helemaal niks meer natuurlijk... Ach, nog even geduld!

Vanmorgen weer wat buikfoto's gemaakt:

'Hey Bruce!'

Gisteravond was Angelo bij mij en we hebben tv gekeken. Behalve X-factor en Uri Geller was er weer eens niks te beleven. Nadat hij een paar minuten had zitten zappen, kwam hij uit op een Duits kookprogramma. Als er iets is waar ik een hekel aan heb, zijn het wel kookprogramma's! En zeker als ik er niets of nauwelijks iets van begrijp. Hij mocht dus weer lekker verder zappen, en ineens hoorde ik hem roepen: "HEY BRUCE!" En ja hoor, Bruce Willis in beeld, in de film 'The Jackal', op Net 5. Ik moest wel lachen toen hij dat zo riep. Klinkt leuk als hij die naam uitspreekt. Toevallig weer hè, een Bruce op tv...

Angelo weet trouwens pas sinds deze week dat ik baby Bruce ga noemen. Al die tijd heb ik expres niks gezegd, en hij had er gelukkig ook niet om gevraagd... Ik wil geen discussie over namen. Baby krijgt mijn achternaam, dus wil ik zelf de voornaam ook kiezen. Hij krijgt zijn voornaam al als tweede naam. De reden dat ik niks gezegd heb is dat ik niet wilde gaan twijfelen over de naam als hij het niks zou vinden. Nu ben ik al zo gewend aan de naam Bruce, dat hij me toch met geen mogelijkheid meer op andere gedachten kan brengen.

Toen ik net zwanger was van Aidan, twijfelde ik een beetje over namen. Ik dacht er ook aan om hem Darren te noemen, maar toen Angelo dat hoorde zei hij meteen: "Mijn zoontje moet echt geen Darren heten." Hij kende volgens mij iemand die zo heet. Als meisjesnaam had ik Aislinn (achteraf toch te moeilijk), maar hij vond dan Ashley weer beter. Nu had ik bewust niks verteld, tot afgelopen woensdag. "Heb je al een naam voor baby?" vroeg hij. Ik zei: "Ja, al lang hahaha." "Wat dan?" "Euhm Bruce..." "Hahahaha Bruce! Bruce Lee! Bruce Willis!" "Of Springsteen" zei ik. "Die ken ik niet." "Maakt niks uit, ik wel hahaha."

Als hij nu tegen mijn buik praat, zegt hij ook steeds zijn naam. "Hey Bruce... Bruce, Bruce, Bruce..." Als ik dat hoor ben ik meteen weer blij. Zo te merken vindt hij de naam ook goed genoeg voor zijn zoontje! Gelukkig, weer een opluchting...

Aidan

Vanmiddag ben ik bij Aidan geweest. Het was lekker weer, droog en niet koud, dus heb ik eindelijk zijn grafje netjes gemaakt. Het zag er niet uit... Ik was na 31 december niet meer geweest. Alle plantjes die er nog stonden (of wat er van over was) heb ik weggegooid. Vaasje en lantaarntje schoongemaakt, beertjes onder de kraan, al die witte steentjes weggehaald, afgespoeld en weer terug gelegd, steen schoongemaakt en nieuwe verse plantjes en bloemen neergezet. Het ziet er weer mooi uit en ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik heb met mijn telefoon nog wat foto's gemaakt. Eigenlijk had ik voor en na moeten doen, echt een metamorfose!