Vandaag dan eindelijk weer een controle gehad. Zo, wat was ik zenuwachtig de hele dag. Gelukkig voelde ik halverwege de middag steken in mijn zij, wat ik als een goed teken beschouwde.
Na lang wachten werd mijn naam geroepen. Eerst door iemand anders mijn bloeddruk opgemeten: 115/69, dat was goed zei ze. En even op de weegschaal. Zelfs met al mijn kleren en schoenen aan woog ik 70,5 kilo. Ik dacht dat ik met al die kleding zwaarder zou zijn, maar het viel dus mee.
Daarna moesten we weer wachten, en eindelijk konden we naar binnen bij de gynaecoloog. Ze vroeg hoe het ging, en ik mocht meteen gaan liggen voor een echo. Niks geen doptone, maar lekker kijken. Gelukkig bewoog baby goed en we zagen hoe hij/zij die kleine handjes open en dicht deed. En wat was ie gegroeid zeg! Het hartje zien kloppen, het maagje gezien, weer de 2 hersenhelften, de ruggengraat, en ook de navelstreng was erg duidelijk. Als ik het goed begrepen heb, ligt de placenta achter. Alles zag er keurig uit.
Angelo vroeg of het geslacht ook al te zien is. Ze deed er helemaal niet moeilijk over en begon gelijk te zoeken. De baby lag er heel mooi voor, alleen zei ze dat het nog een beetje te vroeg is. Ze heeft wel een vermoeden, maar wilde niks uitspreken voor ze het met zekerheid kon zeggen. Wel jammer natuurlijk, maar ik heb expres ook niet gevraagd wat ze dan dacht. Wij denken in ieder geval allebei een jongen. Maar misschien zitten we er wel helemaal naast. Nog even afwachten dus!
Over 2 weken mag ik terug komen voor weer een echo. Dan gaat de echoscopiste de hartactie bekijken. Over 4 weken weer terug naar de gynaecoloog.
Wat ben ik weer opgelucht! Op naar 20 januari. Van deze echo heb ik weer een mooie foto.

reacties (0)