Kinderen? Grrr....
Een paar keer per dag ga ik met mijn hond Babis, een lieve, beetje bange, Golden Retriever naar buiten, zodat hij zijn behoeftes kan doen, en ook niet de hele dag thuis hoeft te hangen en vervelen. Dat ik mezelf dat aandoe, oké, maar mijn beestje gun ik toch een leukere dag. Al bijna 4 jaar lang maak ik dit vaak mee, en vandaag was de druppel. Ik móest erover schrijven.
Hier in de buurt wonen best veel kinderen, en die kom ik dus ook regelmatig tegen. Als ik met mijn hond ben, probeer ik kinderen zoveel mogelijk te ontwijken, in ieder geval de niet van origine Nederlandse kinderen. Dit is geen discriminatie, maar het is een feit dat deze kinderen, ook al zijn ze allemaal hier geboren, van huis uit meekrijgen dat honden gevaarlijk (en vies) zijn. Eigenlijk kan ik daar niet eens de kinderen op aankijken, die weten tenslotte niet beter. Zelf ben ik in landen als Griekenland, Turkije, Portugal en Suriname geweest, en heb kunnen zien dat de honden daar alleen als waakhond of zwerfhond leven. Ze worden vaak mishandeld of uitgehongerd, en natuurlijk is aggressief gedrag een logisch vervolg. Zo worden ze gemaakt.
Vandaag weer. Ik ging de deur uit. Gelijk naast mijn huis is de lift. Daar stonden een moeder en 2 kinderen. We liepen alleen maar langs, op de galerij nota bene, en zij stonden bij de lift, en één van die kinderen grijpt gelijk zijn moeder vast, alsof ik daar met een leeuw voorbij kom!!! Nou, om geen kabaal te krijgen, loop ik verder om de zijlift te nemen. Komt er een kind naar buiten, uit huis, ziet ons, rent terug met een hoop gegil en smijt de deur achter haar dicht. Hond natuurlijk blaffen... Dit was slechts een topje van de ijsberg, verdere ervaringen zal ik niet eens opschrijven.
Nee, Babis is absoluut niet aggressief, maar sinds hij groter is dan een Page-hondje beginnen kinderen spontaan te gillen als ze hem alleen maar zien. Wat is dan de verwachte reactie van een hond? Juist, blaffen. Zijn manier om mee te krijsen met die blèrende ***. Daarop gaan ze nóg harder schreeuwen en het ergste nog: wegrennen! Dat is dus het laatste wat je moet doen bij een hond, want die vindt dat wel interessant en wil er achteraan rennen. Gelukkig heb ik veel kracht in mijn armen gekregen de laatste jaren, zodat ik die 28 kilo vrij goed in bedwang kan houden, waardoor er verder geen drama's meer kunnen gebeuren, en ik corrigerend en zogenaamd boos op mijn hond onze weg verder bewandel...
reacties (0)