Nesteldrang

Of ik nou zwanger ben of niet, ik heb wel weer een extra symptoom: nesteldrang!!! In de anderhalf jaar dat ik hier nu woon, heb ik nooit zoveel opgeruimd en schoongemaakt als de afgelopen week! Zelfs niet toen ik zwanger was van Aidan. Ik vond het altijd maar raar als mensen ineens aan de schoonmaak gingen tijdens hun zwangerschap. Misschien dat ik er toen geen last van had omdat ik nog volop aan het werk was, waardoor ik 's avonds veel te moe was om nog iets te doen. Nu zit ik natuurlijk hele dagen thuis (nog steeds verlof). Hoewel ik al thuis ben sinds begin mei, heb ik in die 2 maanden ook niet méér opgeruimd of schoongemaakt dan toen ik iedere dag werkte.

Vorige week begon het dus. De badkamer (spiegel, wastafel, etc) schoongemaakt. Naast de wasmachine staat een wasmand, waar ik vaak mijn vuile kleren op gooi, of kleren die ik 1 dag heb aangehad. Wat ik vaak draag gooi ik gelijk in de wasmachine, en anders blijft het op die stapel liggen. Die heb ik nu dus ook eindelijk eens opgeruimd. Ik was bijna vergeten hoe mijn wasmand eruit zag! Onderaan de stapel lag nog zelfs de Albert Heijn tas, die ik 2 mei meegenomen had naar het ziekenhuis.

Op naar de slaapkamer. Mijn kledingkast was een rommel geworden. Positiekleding, en kleding van vóór mijn zwangerschap van Aidan lagen vooraan alsof ik die nog dagelijks droeg. Die kleren van een jaar geleden pas ik niet eens meer, en in positiekleding loop ik nu ook maar niet meer. Alles ongeordend op elkaar gestapeld, en vooral heel onoverzichtelijk. Dat eerst maar eens allemaal op bed gegooid. Stapels gemaakt van kleding die ik niet draag, en die achterin de kast gedumpd. 'Nieuwe' kleding netjes vooraan. Het was sneller klaar dan gedacht, dus de zin was er nog steeds, en daarom ging ik gauw verder met mijn ladekastjes in de slaapkamer. Lege parfumflesjes eindelijk weggegooid. Soms kwam er heel even de gedachte in mij op 'Zonde eigenlijk, best een mooi flesje.' Gelukkig zag ik daarna mijn moeder voor me, die vroeger ook nog weleens zin had in deze opruimacties, en die vroeg: "Ga je dit ooit nog gebruiken??!" Ik twijfelde geen moment meer, en het flesje verdween in de vuilniszak. Van een paar andere dingen dacht ik nog 'Zal ik die bewaren tot minstens de volgende grote schoonmaak?' Toen kwam weer die vraag: "Ga je dit ooit nog gebruiken??!" In mezelf antwoordde ik: "Nee, maar die heb ik van die of die gekregen!" Waarop ik weer een antwoord kreeg dat degene die het ooit had gegeven niet eens meer wéét dat hij of zij het heeft gegeven! Er zitten nu nog best wat dingen tussen die ik nooit heb gebruikt of zal gebruiken, maar dat komt dan wel een andere keer, hopelijk...

Mijn keuken had roze muren, maar doordat ze daar vorig jaar bezig zijn geweest met een renovatie, zaten er allemaal lelijke, grijs geworden vlekken op mijn muur, boven de geiser. Uit één of ander gat was water gekomen en droop het dus op mijn muren. Ook hadden ze de ventilatie / afzuiging, of weet ik het hoe dat heet, een stukje naar beneden verplaatst. Daardoor moesten ze het gat waar het eerst zat dichtsmeren. Dat was dus wit, en de rest van de muren nog roze. Geen gezicht natuurlijk. Al maanden irriteerde ik me eraan. Steeds had ik geen zin om er iets aan te doen, en sinds de babykamer klaar was (januari) was ik al van plan om mijn keukenmuren in dezelfde kleur te verven, omdat er toch genoeg verf over was. Een paar weken geleden was ik al aan 1 muur begonnen, maar ben daarna gelijk gestopt. Pff, te lui om het af te maken. Afgelopen zaterdag ben ik vroeg opgestaan. Om half 10 stond ik al bij de Gamma. Een kwast, roller en verfbak gehaald. Die oude had ik weggegooid, omdat de haren uit de kwast bleven vallen, en de roller niet goed meer rolde. Op mijn gemak was ik begonnen met afplakken, randjes verven en daarna alles rollen. Totaal zo'n 2,5 uur over gedaan, met af en toe pauze tussendoor. EINDELIJK!! Het ergste was gedaan! Verftroep opgeruimd, en toen kreeg ik ineens een drang om de hele keuken ook maar gelijk uit te soppen. Ik wist bijna niet wat me overkwam, maar ik heb er gelijk maar gebruik van gemaakt, want je weet maar nooit wanneer die zin weer voorbij is en ik weer lui word. Op mijn knieën ging ik met een schuursponsje de hele keukenvloer af. Elke vlek (vetvlekken van frituur en naast fornuis) heb ik verwijderd, en de vloer zag er weer uit alsof het net gelegd was! Zo schoon is het alleen geweest vlak nadat het voegsel was weggeveegd, ongeveer in november 2006...

En dan de laatste hindernis: de gangkast. Tientallen plastic tasjes, schoenen, laarzen, bloempotten, boodschappen die al over de datum waren, hondenmand, deken, en nog zoveel meer troep... Alles heb ik eruit gehaald en in de gang gegooid. Toen heb ik één voor één alles wat ik wilde bewaren terug in de kast gelegd of gezet. Alle losse plastic tasjes heb ik in 1 grote tas gestopt, en de miezerig kleine tasjes die ik nooit meer zal gebruiken heb ik gelijk weggegooid. Toch ook weer een Ikea-tas vol met troep die naar de container kon. Eindelijk kon ik mijn stofzuiger weer op de grond zetten, en hoefde ik hem niet meer op een grote hoop met nutteloze spullen te gooien, hopend dat hij er niet uit kwam zetten als ik de kastdeur open deed!

Mijn huis is eindelijk (bijna) zoals ik het wil hebben. In ieder geval schoon genoeg voor mij. Als de bekende poetsdiva's Marja en Liny langs zouden komen, zouden ze vast nog een hoop onaangename ontdekkingen doen, maar té schoon is ook weer niet goed. Hier een interessant stukje over teveel hygiëne:

Dus mijn conclusie is, niet te veel, niet te weinig poetsen! Voorlopig ben ik er nu weer voor een tijdje vanaf, al zal ik het nu wel wat meer proberen bij te houden, maar natuurlijk niet te extreem!