Wat een week, op naar de nieuwe

Afgelopen week was me er een....

Eerst helaas de miskraam. Ergens wist ik dat het zou komen dus het was ook opluchting maar natuurlijk ook verdriet en boosheid. We willen graag een kindje. We zien het maar als bewijs dat we iig samen zwanger kunnen worden en praten gewoon door over onze toekomstige kinderen.

Ondertussen moest ik gesprekken aan over mijn zoon. De lieve jongen loopt 2jr voor op zijn klas in alles.  Maar hij is een beetje verlegen en erg zachtaardig. Hoe gaat dat in een hogere klas..... lang gedacht veel mensen gesproken tussen alles door. Toch maar besloten dat we hem een klas over laten slaan hoe lastig het nu ook voelt.

Midden in de week een etentje met vriendinnen dat ik koste wat het kost door wilde laten gaan. Heerlijk gekletst en genoten. Waarom vrouwen toch atijd over hun sexleven praten enzo...hihi alle details op tafel en in dit geval tussen de pannekoeken. Het haalde even mijn gedachten van alles af. Maar het eerste wijntje was bitter sweet. Ik wilde geen wijntje mogen drinken. Dus dat was even slikken.....

Ik was het weekend zo moe dat ik bij Ballorig (overdekte speeltuin) in tranen uit barste bijna omdat mijn zoon boos werd over een ijsje. Je snapt dat toen het eerste liedje zondag in de kerk begon de tranen stroomden. Ben wel een beetje boos op God maar ik wil ook dat Hij het beter maakt.

Verder met lief op de bank gehangen en geknuffeld.

Op naar de nieuwe week!!Werken aan verlagen van mijn BMI en net begonnen met een oud kastje te schuren van oma die straks met een nieuw verfje onder de tv komt te staan.

Nieuw begin!