Ik durf mijn mama niet vertellen dat ik weer zwanger ben

Ten eerste waarom zou ze boos worden.. tenzij je haar mee betrekt in de opvoeding of als oppas dan begrijp ik haar wel maar je mag best zelf beslissen tot hoever je gaat lijkt mij daarin heeft mijn moeder niks te zeggen. Nu bij ons de 2e er is vind ze het hartstikke leuk.. daarvoor zei ze altijd nou neem maar nooit een tweede ik wordt ook ouder maar dat kwam omdat het haar eerste kleinkind toen was en we haar met liefde lieten oppassen ipv opvang maar deze gaat nu alleen voor wat fun momentjes naar haar toe en dat vind ze nu achteraf weer hartstikke jammer maar wij willen die "ik wordt een dagje ouder" discussie niet en ook niet bij een volgende kind als dat erin zit ;) dus tja ze riep het zelf af hihi dus lekker genieten en als ze wil balen dan doet ze dat maar lekker wanneer je weg bent, je bent volwassen en natuurlijk zal ze altijd zorgen maken over jouw of je kids maar daarnaast mag ze reuze trots zijn dat je het allemaal zo redt en trekt met zoveel kids!

Ik denk dat het tijd word dat jij aan jezelf gaat denken. Wat voor meerwaarde heeft je moeder in je leven op deze manier? Heb je wellicht last van een loyaliteitsconflict? Hoe slechter de band kinderen met ouders hebben, hoe loyaler ze vaak zijn, en waarom? Omdat ieder kind diep van binnen hunkert naar ouder liefde, gezien willen worden, waardering krijgen om wie je bent. Maar juist de kinderen die dat allemaal niet hebben gekregen hopen dat het ooit toch beter wordt, tegen beter weten in. En de kinderen die wel een stabiele basis hebben zijn zeker ook wel loyaal aan hun ouders, maar als zij eens een keer onenigheid hebben, dan durven ze dat te uiten, omdat ze weten dat het 'houden van' van vader of moeder er niet van af hang. Bij kinderen die geen goede band hebben hangt dat er vaak wel vanaf. Ik zie dit namelijk ook bij mijn man die ook geen goede band heeft met zijn vader.

Misschien helpt het om eens met een professional te praten want bang zijn voor je eigen moeder zou niet zo moeten zijn. Jij hebt jouw leven en jij maakt je eigen keuzes in dit leven. Daar hoeft niemand iets van te vinden. Jij hebt de goedkeuring van een ander niet nodig, ook niet die van je moeder. Je zou je eigenlijk moeten wapenen tegen de manier hoe je moeder met jou omgaat. Een daarvan is, proberen te accepteren dat ze zo is en zo reageert, maar dat je het dan vervolgens naast je neer legt met de gedachte, 'ach ja, zo is m;n moeder, het zegt in ieder geval niets over mij'. Maar het raakt jou nog te veel en daar zou je wat mee moeten doen, want dat is niet nodig en je hebt al een heel druk gezin dus al die negativiteit kun je missen als kiespijn.

Ik ben niet gauw van het contact verbreken, maar ik zie dat je moeder een stoornis heeft dat niet over gaat, zij heeft een houding ten opzichte van jou aangenomen die voor jou alleen maar negatief uit pakt, zelfs zo erg dat jij er bang van bent. Vraag me dan serieus af of je er dan niet verstandig aan doet het contact te verbreken, want zij zoekt sowieso al geen contact met jouw. Dat is wellicht pijnlijk voor jou, maar dat is precies waar de loyaliteit weer om de hoek komt kijken en ik denk dat je dat dan beter kunt loslaten, ipv proberen vast te houden want het brengt je niets goeds. Wens je in ieder geval veel sterkte maar probeer wel te genieten van je zwangerschap! En zoek mensen op die je energie geven ipv energie van je vergen!

Denk aan jezelf! Zo hoe ik het lees heeft je moeder ook niet altijd aan jou gedacht en de opvoeding ook niet zelf kunnen doen. Zij heeft geen recht om te bepalen wat je doet al heb je 10 kinderen. Ik denk dat ze jou al heel veel verdriet heeft aangedaan en je dingen als kind aan de hand heb gehad waar een kind nog niet eens aan zou moeten denk ze ziet u niet staan of u kinderen alleen maar commentaar geven als ze ergens niet mee eens is. Ach meid laat haar gewoon en leef je leven komt ze het via via te weten dan is dat zo klaagt ze erover dan zou ik gewoon kort en duidelijk zeggen. Nu moet je ook geen mama spelen. Veel succes denk aan je gezien en laat ze niet je geluk kapot maken

Ik weet jullie band niet zo te lezen niet echt top...

Ik zou wachten tot ze belt of langskomt.

Want hoe durft ze boos te zijn op JOUW leven.🤷‍♀️ dan zou ik al zoiets hebben van dikke doei!

Maar mocht ze dan contact zoeken zeg je ik heb een leuk nieuwtje de volgende baby komt eraan!

Is dat via de telefoon en reageerde ze zo slecht dan hang je op.

Ik heb ook geen goede band met mijn moeder. Contact verbroken al 8 jaar, elke x als er contact was dan was mijn dag verpest. Al dat negatieve gedoe bah ! Misschien de beslissing nemen geen contact meer te zoeken laat dr los met 6 kids heb je genoeg aan je hoofd toch. Succes

Las dat je moeder borderline heeft. De mijne ook. Echt niet makkelijk hè? Ik vertel mijn moeder ook veel niet. Ieder "probleem" dat ik heb betrekt ze op zichzelf en alle vreugde die ik ervaar maakt haar weer depressief omdat zij dat niet ervaart. Doe waar jij je goed bij voelt, wel vertellen, niet vertellen, indirect vertellen. Doe eens waar jij gelukkig van wordt in plaats van waar zij gelukkig van wordt.

Leestekens

Ze kijk ook niet om naar je andere kleinkinderen ? En waarom zouze boos worden niet leuk vinden stel dat ze zou zeggen. Dan zou ik zeggen wij willen dit graag dit is ons leven je kijk toch niet om na je andere kleinkinderen ik ben dan wel heel direct. Je moet er echt boven staan.

Geheim houden?? Hoe zie dat op lange termijn voor je🤔

Meid, sta er gewoon boven. Je bent geen verantwoording schuldig. Gefeliciteerd!

Ik zou het gewoon vertellen heel

Trots en vrolijk en ervan uitgaan dat zij niet leuk reageert.. maar dan hoort, ziet, voelt ze wel dat jij er heel blij mee bent..

Gewoon een leuk kaartje sturen. Heb jij je "plicht" gedaan. En omdat het een kaartje is krijg je niet gelijk een grote mond reactie. Belt ze wel op en doet ze naar, gewoon ophangen.

Hier ook erg slecht contact met schoonmoeder dus heb ik mijn kinderen laten videobellen om te zeggen dat ze een broertje of zusje krijgen.

Ik heb zelf geen contact met mijn moeder. Maar echt in de mate dat ik haar overal geblokkeerd heb.

Jij praat af en toe wel nog met jouw moeder. Dus in jouw situatie zou ik vragen dat mijn man haar een berichtje stuurt, maar niet wat ze erop antwoordt. Zo breng je haar op de hoogte, maar hoef je zelf niet geconfronteerd te worden met haar reactie

Wat een verdrietige situatie. Waarschijnlijk zal de band met je moeder nog meer verslechteren als je niets verteld (maar mogelijk wil je -uit zelfbescherming- ook geen contact meer).

Mocht je het contact met je moeder toch op prijs stellen dan zou ik een kaartje sturen waarop je verteld dat jullie opnieuw een wondertje verwachten. Zo hoef je haar reactie niet te horen en is ze toch op de hoogte. Eventueel kun je er ook eerlijk opschrijven dat je het als mededeling verteld en het op prijs stelt dat ze haar mening voor zich houd.

Sterkte meid en geniet vooral van je zwangerschap!

Ja, briljant plan, houd het geheim! Niet dus. Laat haar maar boos zijn maar vertel het wel. Ik zou echter wel willen weten waarom ze zo boos is. Al eens een goed gesprek met haar gehad?

Ik zou altijd eerlijk zijn, wat heeft het voor zin om te liegen, uiteindelijk komt ze er toch wel achter?

Het kan zijn dat ik het mis heb hoor, neem me dan niet kwalijk. Maar ik krijg uit je bericht een beetje het gevoel dat het je “overkomt”, en niet dat het een gerichte keuze was, een 6e kindje. Ik bedoel het absoluut niet als een oordeel ofzo hoor, maar als het je overkomt/niet gepland was, zou je misschien tijdens deze zwangerschap al met de huisarts kunnen praten over eventuele voorbehoedsmiddelen voor na de bevalling?

(Niet gepland betekent uiteraard niet: niet gewenst)

Succes met het maken van de keuze of je het je moeder gaat vertellen of niet en gefeliciteerd met je zwangerschap😘

Eerlijkheid duurt het langste al heb je geen goede band! Gefeliciteerd met je zwangerschap en volg je gevoel

dan vertel je het niet. Als jij het nu niet wi doe je het niet. Je bent haar niets schuldig.

gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat een rijkdom 6 kindjes!!

30 en al 6 kinderen ??

Maar waarom zou je het haar vertellen als de band toch al slecht is ?

Hebben jullie goed contact? Is ze een oma voor de andere kinderen? Zo niet, zou ik lekker niks zeggen. Jouw leven, jouw keuzes.

Wat lastig zeg! Het klinkt niet als een leuke oma voor je kindjes.. ik zou het wel zeggen voordat ze je ineens ziet met dikke buik. Maar niks aantrekken van wat ze ervan vindt, het is jouw gezin met jouw keuzes! Maar van geheimen hou ik niet, open communicatie is altijd de sleutel tot goede relaties. Jullie relatie wordt misschien niet heel goed meer maar geheimen zouden het juist slechter maken ben ik van mening. Succes en gefeliciteerd met je zwangerschap!