Mijn bevallingsverhaal

Zoals jullie in mijn eerdere blog heb kunnen lezen is dat ik een woensdag terug moest komen bij de vk. Ze heeft me kunnen strippen omdat ik al 1 cm had. Dat heeft gelukkig gewerkt. In het begin van de avond kreeg ik al weeen tussen de 3 en de 6 minuten. Gelijk gebeld. De vk durfde een thuisbevalling helaas niet aan. Dus moest het mkc bellen. Mocht gelijk komen. Gelijk op de verloskamer gekomen. Ze zei we zullen ff kijken of je moet blijven of dat je nog even naar huis kan. Ze heeft me getoucheerd en ik had 3 cm. Ze zei gelijk dat het beter was om te blijven want dan kunnen ze dr volgende ochtend gelijk beginnen. Nou dat heb ik geweten pfff. Waarom kunnen ze me vliezen niet gelijk breken ipv tot de volgende dag wachten. Dat moest helaas. Mijn man is toch maar bij me gebleven. Ik moest ook slapen maar kon het niet omdat ik aan de ctg lag en alleen maar last had van lichte krampen. In de nacht ergens had ik de verpleegkundige geroepen of ze even down under wilde kijken. Ze zei nee. Want morgen ochtend gaan we dat doen en ik zie het aan je dat je nog niet 'bezig' bent. Echt ik kookte van binnen. Ikdacht echt stom mens ga jij hier zomaar eens even liggen. Het enige wat zij kon doen is me iets geven zodat ik kon slapen. Dacht laat maar ik ga wel nog een keer proberen te slapen. Hehe het is eindelijk ochtend. Om 08:10 werden eindelijk mijn vliezen gebroken. Tot 2 keer toe zelfs. Want er kwam geen vruchtwater uit. Dus maar op een andere plek. Ja hoor kwam een beetje uit. Ze zei het ziet er niet goed uit. Kindje heeft al gepoept. Shit dacht ik bij mezelf. Daarmee moest ik dus sowieso 8 uur na de bevalling ter observatie blijven. Ze had nu gevoeld dat ik 4 cm ontsluiting had. Nou oke prima. We laten nu alles op zijn beloop zodat het misschien mijn eigen lichaam het op kan pakken. Het wachten begon......... Nou het heeft totaal niks gedaan. Dacht ik bij mezelf. Het werd middag en ze besloten me toch maar aan het infuus te leggen. Nou mijn aderen wilden ook al niet meewerken. Moest tot 3 keer toe geprikt worden om het infuus aangelegd te krijgen. Daarmee werd er ook van mij bloed afgetapt. Want ik heb de hele ochtend na kunnen denken of ik navelstrengbloed wilde doneren. Eigenlijk een makkelijke keuze, ja dit ga ik doen. Alles geregeld ervoor. Klaar. Om de zoveel tijd kwamen ze bij me kijken of de oxytocine zijn werk deed. Nou echt niet. Pffff echt ik werd er echt niet vrolijker op. Uiteindelijk kwam de middag verpleegkundige. Vroeg aan haar wil je kijken of er al mee ontsluiting is. Ze waarschuwde me dat ik er niet veel van moest verwachten. Nou idd dat werd me een grote teleurstelling. Nog steeds 4 cm. Echt keihard balen. Ze ging op dat moment ook een electrode plaatsen om de hartslag van onze kleine meid in de gaten te houden. Ze zei ga maar eens op je zij liggen. Ja waarom niet.... Nou ik heb het geweten. De pijn kwam me tegemoet. Buikpijn rugpijn. Zoveel pijn en ik wist er geen raad mee. Ik bij mezelf denken hoe kan ik dit makkelijker maken voor mezelf. Ben heerlijk onder de douche gaan staan. Dat was voor korte duur pff... Ik wist me geen raad wat moet ik doen hangen zitten maakt niet uit wat... Ineens voelde ik wat... Moest naar de wc.... Ik moest poepen. In mijn gedachten voelde ik mijn ontlasting eraan komen. Maar dat was het natuurlijk niet. Ik loop de verloskamer weer in en zei kun je alsjeblieft ff kijken want ik moet poepen... Ze keek ff en zei nou ga jij maar even gauw op bed liggen. Mijn man werd ook ff aan het werk gezet 😂😂😂😂😂😂 hij moest mij afdrogen snel 😬😬😬🤣🤣🤣🤣. Nou zo zachtjes is hij anders nooit voor me... De verpleging moest mij verder afdrogen🤦‍♀️... Ik ging liggen op het bed. En ze toucheert ja hoor 9,5 cm ontsluiting. Mocht zachtjes meepersen. Het was net 16:10.... Na 3 persweeen is onze meid ter wereld letterlijk gelanceerd. Ze zat een beetje klem met haar schoudertjes. Dus dat duurde ff. Toch maar 8 minuten geduurd het persen. Haar apgarscore na 1 min was een 9 en na 2 en 5 min een 10. Ik heb heerlijk met onze meid gelegen. De klinisch kraamverzorgende heeft haar gelijk aangelegd. En de verloskundige heeft alles gereed gemaakt voor de navelstrengdonatie. Daarna werd ze gewogen en opgemetrn.... 3950 gram en 53 cm. Na 40 weken en 2 dagen zwangerschap. Als ik nu terugkijk op mijn bevalling vind ik hem niet leuk/fijn verlopen. Ik wou dat er eerder iets gedaan werd. Wat wel fijn was is dat de verloskundige de bevalling hebt gedaan die ik ook aan mijn bed hebt gehad toen ik begin maart in het ziekenhuis lag. Helaas bleek wel dat ik 24 uur ter observatie moest blijven wegens mijn hoge bloeddruk. Das niet erg.... Maar fijn is anders. Gelukkig wetende dat dit mijn laatste bevalling zal zijn! ☺️