Ik zal het beter toelichten van vanmorgen omdat er een aantal me diep raakte. Ben er over na gaan denken en ik heb advies gevraagd en dankzij haar durf ik mijn verhaal te vertellen (degene weet wie ik bedoel dank je wel lieverd ❤️) Allereerst heb ik mijn moeder verloren op 13 jarige leeftijd. Ik vergeet het nooit meer. 8 dagen na mijn verjaardag stierf zij aan de gevolgen van die klote ziekte van kanker. Mijn vader kon het verlies niet aan en begon aan andere dingen te denken. Zoals mij de mond te snoeren en te kleineren en sexueel te misbruiken. Mijn vader zei altijd als ik het doorvertelde dan zou hij naar de gevangenis moeten. En op een 13 jarig meisje legt dat een heel zware druk. Uiteindelijk na een half jaar heb ik het aan mijn nicht verteld wat er allemaal thuis gebeurde. Mijn nicht heeft mij letterlijk uit deze rotsituatie gehaald. Mijn tante heeft de raad van kinderbescherming gebeld en kregen acuut toestemming om mij uit huis te halen. Ik heb sindsdien 6 jaar bij mijn oom en tante gewoond. Ik ben op een gegeven moment verhuisd naar een andere stad, de stad waar mijn moeder is geboren. Ik ben op mijn 19e op mezelf gaan wonen. Op mijn 22e kreeg ik mijn 1e kind en op mijn 24e mijn 2e kind. Ondertussen is ook mijn vader overleden. Ergens doet het wel pijn wetende dat ik geen ouders meer heb..... Maar is nog niet alles. Iedereen weet dat vorig jaar mijn schoonvader is overleden, daarna mijn ma, mijn oom overlijd bij wie ik 6 jaar hebt gewoond. Alsof dit alles nog niet genoeg is is ook mijn zwager overleden in Aug. En nu ben ik zwanger, ik ben kwaad op de wereld, want als klap op de vuurpijl is onze lieve buurman van mijn schoonmoeder ook overleden begin van de week. De allerliefste buurman. Deze wereld is gewoon keihard oneerlijk.... Hopelijk begrijpt nu iedereen mijn reactie van vanmiddag. Ik denk dat het deels met mijn verleden te maken heeft maar ook door alle gebeurtenissen afgelopen jaar. Maar ook deze zwangerschap. De hormonen vliegen door mijn lijf zodat ik ook geen raad weet met mezelf. Het doet me goed om toch mijn levensverhaal hier op te schrijven... Dikke knuff aan jullie allemaal
reacties (0)