Wanneer spreken jullie van een gelukkige relatie?

Naar aanleiding van je andere blog lees ik deze..en misschien (heel misschien) kan ik je een beetje helpen. Ik herken een deel van de relatiedynamiek, maar precies andersom bij ons. Ik ben niet zozeer van het zwart-wit denken maar weet wel heel goed wat ik wil en niet wil en kan daar ook heel resoluut in zijn.

Als wij in het verleden een discussie hebben praatte ik ook weleens dagen niet tegen mijn man. Het was een manier van 'straffen' en ongenoegen uiten, maar ook een vorm van zelf preservatie. Als ik te hoog in mijn emotie zit, bijvoorbeeld woede, is het makkelijker interactie te vermijden dan je reactie proberen te controleren. Hij wil juist praten, praten, praten..Maar, voor mijn gevoel, altijd alleen maar zijn eigen zaak bepleiten (misschien herken jij jezelf hierin als jurist) i.p.v. de compromis te zoeken. Ik voel me niet gehoord, en hou daardoor nog stelliger vast aan mijn opinie.

Ik hou zielsveel van mijn man, maar hij is ook de enige die mij zo op de kast weet te krijgen doordat hij precies weet welke knoppen hij moet indrukken om bij mij een reactie uit te lokken. Mijn idee is dat ik ook juist bij hem een heftige emotionele reactie heb, omdat ik emotioneel erg geinversteerd ben in onze relatie.

Wij hebben nu afgesproken dat ik de tijd krijg om 'af te koelen', maar dat we onze discussies wel uit moeten praten en dat ik er niet dagen voor mag weglopen.

Ik hoop dat jullie ook een goede copingsstrategie weten te vinden. Alle relaties hebben dipjes en mindere momenten. Maar als je er allebei maar aan wil blijven werken is er nog een heleboel hoop!

p.s. Nog een paar tips voor gesprekstechnieken. Jij bent waarschijnlijk/misschien gewend om mensen te proberen te overtuigen met sterke argumenten en een waterdichte zaak. Als je nu met hem gaat praten zou je een andere aanpak kunnen proberen. Stel open vragen: "Hoe voel jij je dan", "Wat doet het met je?" "Wat denk jij als dat gebeurd" "Wat wil jij veranderen aan de situatie" en probeer samen te vatten wat je partner zegt zonder te oordelen "Dus, als ik het goed begrijp dan wil jij...of vind jij?"...Op die manier help je hem te reflecteren op zijn eigen gedrag zonder dat jij in de rol van opposite zit. En als de angel dan uit het conflict is, zou je aan kunnen geven wat jij precies wil.

je bericht raakt me, helaas veel herkenning Deze vraag vraag ik me ook vaak genoeg af. Ik moet zeggen dat hier de liefde an behoorlijk is bekoelt en al mijn pogingen om onze relatie beter te maken nog niet gewerkt hebben. We hebben laatst een paar keer goede gesprekken gehad en toen viel voor mij wel veel op de plek, mijn man heeft een enorm negatief beeld van mij en al mijn goede bedoelingen worden niet gezien of als iets negatiefs. Dat kwam wel ff hard binnen toen. Zo waren er wel meer dingen. Toen viel er wel even zo zijn plek waarom het gewoon echt niet loopt.

Als je meer geeft dan je krijgt dan wordt het moeilijk. Een relatie is hard werken, geven en nemen. Alleen liefde is niet genoeg. Als 1 van beide niet geeft wordt het erg lastig.

Ik ben gelukkig in mijn relatie. Niet omdat het altijd leuk is, maar omdat ik erop kan vertrouwen dat mijn man zich net zo inzet als ik. Wij willen allebei dat ons huwelijk slaagt. Soms gaat het vanzelf en soms kost het moeite.

Sterkte!!!

Weggaan kan nu sowieso niet, dus dat geeft alvast tijd om maar een oplossing te zoeken. Dat kan alleen als hij net als jij ook aan zelfreflectie gaat doen en dat kan hij ook, want van dat incident met die wasmand heeft hij ook geleerd.

Je geeft zelf aan dat je een heel duidelijk idee hebt waar het probleem.zit: jullie hebben.een fundamenteel verschillende kijk op het vormen van meningen.(grijs vs zwartwit). Als hij dat ook zo ziet, dan is de volgende stap om daar toch iets van een weg in.te vinden.

Nog een puntje, waarom zou je in.je huidige land geen goede vrienden kunnen hebben? Dat is mss ook voor verbetering vatbaar?
Succes!

heel herkenbaar, mijn man is precies zoals je het beschrijft , ik was altijd iemand die maar ja en amen zei om de rust te bewaren , en hield me altijd stil en ging in negeer modus , mijn man is verbaal sterker dan mij.

Daar hadden wij vroeger vaak ruzie ook om ober het feit dat hij het irritant vond van mij dat ik nooit iets terug zei en altijd dicht klapte , we hebben heeeeeeeel veel downs gekend , ik heb 2 x me spullen en kinderen gepakt en ben toen een tijdje weg geweest , gewoon weg uit de situatie en nadenken wat ik nou wou en hij ook. ik heb toen al mijn frustraties op papier gezet , want schrijven kon ik wel. ik heb hem die brief gegeven met al mijn vragen van waarom..... erbij. op dat moment gingen zijn ogen pas open wat zijn gedrag betreft en wat dat met mij deed. we hebben ook relatie therapie toen gevolgd , hij stond daar eerst niet voor open maar is toch mee gegaan tot dat we samen zoiets hadden van oké het hoeft niet meer. Dat heeft ons toen best geholpen.

tegenwoordig roept mijn man , had ik maar nooit gezegd dat je je mond moet opent trekken want nu deins ik letterlijk nergens meer voor terug haha, tja be carefull what you wish for, zeg ik dan maar.

we kunnen nu best goed onze frustraties bespreken , als we ruzie hebben dan praten we het altijd weer uit , de zelfde dag nog , het heeft wel jaren geduurd en we hebben beide ons best gedaan om aan onze punten te werken, en nu hebben we maar heel af en toe ruzie en als we ruzie hebben om stomme dingen dan denk ik vaak bij mezelf , prima schat jij je zin, dan hou ik me in en kies voor de makkelijke weg en geef hem ze zin op dat moment , inmiddels weet ik wel op wat voor momenten ik dingen het beste kan vragen of voorleggen en in wat voor moment ik beter me mond kan houden , dan kom ik er later weer op terug en praten we er rustig ober en zegt hij ze ding en ik daarna ook.

ik heb vaak momenten gehad dat ik dacht we kunnen er beter mee kappen want het werkt niet , maarja we hebben 4 kinderen en dan geef je niet zomaar op, en zolang we het vaker gezellig hebben dan ruzie vind ik het wel best , hij kent mij door en door en is ook mijn beste vriend , we kunnen echt de grootste lol hebben om niks en hij staat altijd voor mij klaar of beter gezegd voor ons , soms is het gewoon even lastig , probeer er over te praten of schrijf het op , iedereen is weer anders, of ga anders een week gescheiden van elkaar slapen oid, dan zul je zien dat je waarschijnlijk toch wel gelukkig bent in je relatie en hij ook , en dan kan je misschien weer wat dichter bij elkaar komen.

succes in ieder geval , hoop dat jullie er samen kunne uit komen weer en dat het gelukkig gevoel weer overheerst

dat is een moeilijke vraag waar je verschillend op kan reageren. Dat heeft puur te maken met het feit dat de 1 sneller tevreden is en de ander heeft weer meer nodig. Daarnaast is het ook geven en nemen in een relatie. Maar ik denk dat vertrouwen, liefde en communicatie wel behoren tot een goed fundament voor je relatie. Wij hebben soms ook wel eens van die kleine dingen, of ik irriteer me gewoon of hij aan mij en dan krijg je wel eens een kattig woord eruit.. Wij hebben tijdens autoritten altijd goede gesprekken. Bespreken dan ook verwachtingen uit of zelfreflectie na een gebeurtenis.. Het geeft veel begrip over en weer.

Ik vind jou situatie moeilijk. Die wasmand was pure wanhoopsdaad uit onmacht. Waarschijnlijk had jij een punt wat hem geraakt heeft en waar hij geen weerwoord op had. Mijn man heeft ooit eens in een ver verleden een houten handveger achter mij aan gesmeten.. Op dat moment zelf kon ik het niet met hem bespreken. Hij zat op slot om het zo maar te zeggen. Nu zijn we een paar jaar verder. hebben samen leren praten. Ik heb een burn out gehad en daardoor ook veranderd. Ik heb zelf ook beter leren praten waardoor we elkaar ook beter zijn gaan begrijpen en waarderen.

Ik zou denk ik toch een open gesprek in gaan, aangeven dat je wat kwijt wilt en dat je wilt dat hij alleen maar naar je zal luisteren en vooral over na gaat denken. vertel hem wat het met jou doet als hij 3 dagen niet tegen je praat, dat je dit niet verdient. Hij hoeft het niet met je eens te zijn, maar dat is geen reden om je dood te zwijgen. Dat verdient niemand. Hij gebruikt dit als machtsmiddel om alsnog zijn zin te krijgen, want jij gaat je in alle bochten wringen om maar weer gezien te worden. En je man kan hierin goed volhouden zie ik. Wat ontzettend naar en eenzaam is dat, dat hij dit met je doet en dit voorbeeld leert aan jullie kinderen. Maak dit gedrag van hem toch bespreekbaar. Het is belangrijk dat je man leert dat zelfreflectie niet meteen betekent dat hij het niet goed doet. Volgens mij zit er heel veel angst bij je man, misschien ook wel de angst om jou te verliezen. Probeer er met hem toch ondanks alles in gesprek te komen en schakel desnoods deskundige hulp in. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaaltje hebt. Sterkte en dikke knuffel

Wanneer kan je spreken van een gelukkige relatie:

Ik denk dat het geven en nemen is! Geven in de zin van tijd maken voor je partner (luisteren, avondjes thuis zijn, verwennen) en nemen! Wel weg van huis gaan, even met je hobby bezig etc.. Niet alles samen willen doen en niet alles alleen willen doen👌🏻 thats my key!

Niet alles gelezen wel het grootste deel ik denk een man nooit ja en amen van een vrouw nodig heeft ik denk wel dat er op een rustig moment een goed gesprek over deze dingen moet komen desnoods met een tussen persoon er bij.

Ik ben zo iemand die door rateld en dingen voor je poten gaat gooien wel alleen feiten va uit mij dan. Mijm vriend is meer van het negeren of weg lopen.

Dit kan hij heel lang vol houden maar hoe langer we samen zijn hoe korter zijn time outs en negeer gedrag zijn. Gewoon omdat hij nou eenmaal het liefste hier is. Wij verschillen enorm in vrij wel alles maar geven en nemen en accepteren de ander hoe die is soms met een compromie maar nooit een nee dit mag niet of zo mag jij ergens niet over denken. Maar dit heeft wel echt tijd gekost ook en diepe dalen gehad.

Ik ben totaal niet tactisch en veel harder dan hij. In woorden maar ook uitingen. Het is elkaar leren warderen en elke x weer terug zoeken naar de reden van de liefde er ook echt wel sterk is.

En erritaties op momenten het voor beide een goed moment is samen savonds op de bank te bespreken.

Ik denk de vraag ofje met hem verder kan en wil heel erg ligt in het waar zit a zat de liefde.. wat wardeer je wel echt aa elkaar waar vinden jullie 1 lijn en daar meer op te focussen dan het negatieve. En ja eventueel relatie therapie kan echt helpen in het inzicht in elkaar

In elk geval suc 6 en sterkte

Elke relatie heeft zijn ups en downs. Weet je wat lastig is. Als er 1 is die heel goed kan communiceren, iets wat juristen heel goed kunnen, en de ander is verbaal minder sterk. Dat wekt frustraties op. Echter die wasmand is not done. Geweld, want dat is het, is nooit goed. Maar ook vind ik dat kinderen een enorm goede reden zijn om voor je relatie te vechten. Je hoeft niet altijd gelukkig te zijn want dan zit je continu in die emotie. Het is fijner wanneer het gewoon goed gaat.

Poeh, lastig. Als ik tussen de regels door probeer te lezen, bekruipt mij het idee dat je er eigenlijk al een beetje klaar mee bent. Of beter gezegd: niet weet hoe het ooit (weer) goed zal gaan. Dat is een teken aan de wand, en dat zie je volgens mij ook zo, anders had je vast dit bericht ook niet geschreven :). Denk je dat je het nog kunt opbrengen om net als Claudia soms 'the bigger person' te zijn en de weg van de minste weerstand te kiezen, ook al cijfer je daar jezelf of jouw rechtvaardigheidsgevoel mee weg? Mijn advies zou zijn om dat toch nog eens te proberen. (Liefst met behulp van een therapeut, maar als hij daar niet voor open staat..). En spreek dan een termijn met jezelf af: hoe lang ga je het proberen? Misschien niet gek om ook eens op te schrijven hoe het nu voor je is, wat je lastig vindt en wat je (binnen die tijd) zou willen 'bereiken', dan kun je dat af en toe teruglezen. (Een mens vergeet snel..). Succes!

Wat ik lees hoeft niet voor altijd een ongelukkige relatie te zijn, maar het lijkt er wel op dat jullie elkaar bijna niet meer bereiken... Mannen zijn en blijven anders dan vrouwen... Soms lijkt het haast alsof ze narcistisch of autistisch zijn... Maar hoe het ook zij, ze zijn anders.... Als het niet lukt om elkaar te bereiken, zou ik toch aanraden om met een derde erbij in gesprek te gaan... Niet om partij te trekken, maar om de verstorende ruis uit het gesprek te laten... Dat kan een hoop opluchting geven waardoor jullie elkaar hopelijk weer wat meer ruimte kunnen geven en jij meer kan voelen dat jij ook meetelt.... Er is echt hoop, maar deze dingen gaan niet vanzelf! Maak tijd voor elkaar en probeer in iedergeval te vertellen hoe jij je momenteel voelt- zonder beschuldigingen.... Sterkte meid!!!

Het is net of je mijn man beschrijft (behalve het schreeuwen.. Zelfs de wasmand! Hij heeft die een keer kapot gegooid. Niet naar mij toe gelukkig). Ik vind de tip van Claudia32 erg goed. Ik heb er ook mee leren omgaan. Als hij van die aanvallen heeft lekker zijn gang laten gaan. Als hij niet met jou praat (daar irriteer ik me ook mateloos aan) dan negeer je hem precies hoe hij doet. Je zult zien dat hij dan weer met je spreekt. En geen sorry meer zeggen voor dingen die niet jouw fout zijn. Vorig weekend nog heeft hij zijn zin gekregen zonder dat ik iets zei. en ik had achteraf gelijk dat hij verkeerd zat. Ik heb hem toen heel rustig uitgelegd dat het feit dat ik anders in elkaar zit dan hij niet wil zeggen dat ik fout ben en hij goed,maar dat we verschillend zijn. Daar heeft hij ook echt over nagedacht. En sinds een paar jaar biedt hij ook soms zelfs zijn excuses aan. Ik wens je veel succes ik herken je frustratie. Je kunt me altijs een berichtje sturen

Je beschrijft mijn vriend. Die heeft een tikkeltje last van narcisme. Heb je je daar weleens in verdiept? Soms is het gewoon beter om geen discussie aan te gaan. Mensen die last van deze trekjes hebben, moet je anders benaderen. Als jij bijvoorbeeld een beter idee hebt, het een andere draai geven, hun het idee geven dat het hun idee is en niet in de aanval gaan en zeggen dat het beter en anders moet. Ze voelen zich namelijk snel aangevallen. Ze zullen ook nooit de schuld bij zichzelf neerleggen, aan hen mankeer namelijk niets.

Na jaren heb ik geleerd om er mee om te gaan en ik weet precies hoe ik hem moet benaderen en wanneer ik hem zijn gang moet laten gaan. Dus ook met een ruzie, waarin hij mij kan negeren? Dan laat ik hem. Het heeft namelijk geen zin om contact te gaan leggen, dat is olie op het vuur gooien. Laat hem lekker uitrazen, en als dat dan in dit geval negeren is.. beter dat dan een herhaling met die wasmand.

Wij hebben nu een gelukkige relatie, al een hele tijd. Hij is gelukkig en zit lekker in zijn vel dit merk ik aan alles en is hij ook vatbaarder voor mijn ideeën. Andere zullen van buitenaf denken.. ga weg.. waar begin je aan. Maar liefde is een onbegrijpbaar iets.. vooral als je kinderen hebt.

Er mankeert in ieder geval niets aan jou.. ze hebben gewoon een andere aanpak nodig. Betekent niet dat jij jezelf moet wegcijferen of je mening of ideeën niet mag uiten, maar zoals gezegd heeft dat een andere aanpak nodig.