Hoe pak ik dit aan??

Dit wordt een lange blog, dus bereid je voor....

Het is alweer bijna 3 weken geleden dat ik besloot mijn zusje op facebook op te zoeken. Ik had haar al eerder opgezocht, maar nooit gevonden. Ik was verbaasd dat ze de eerste was die als suggestie naar voren kwam. Meteen heb ik haar een vriendschapsverzoek gestuurd en een berichtje waarin ik uitlegde wie ik ben.

Ik zal een stukje achtergrond geven:
Zolang ik mij herinner waren mijn ouders uit elkaar. Via omgangsregeling zag ik mijn vader regelmatig. Spijtig genoeg was hij niet zo’n goede vader. Nadat mijn moeder ongewoon gedrag bij mij opmerkte bleek dat hij mij misbruikte.

Wat volgde was een hele molen van ellende en een gevecht om de voogdij. Mijn moeder moest het gevecht van haar leven leveren tegen alles en iedereen. Als het aan de kinderbescherming, politie en de rechtbank had gelegen was ik weer terug gestuurd naar mijn vader. Uiteindelijk heeft mijn moeder als een wonder de zaak gewonnen.
Ondanks waarschuwingen van mijn moeder aan anderen heeft mijn vader toch de kans gezien om ook andere meisjes te misbruiken, zelfs jaren nadat ik geen contact meer met hem had (dat weet ik van een van de meisjes die ik jaren later een keer tegen kwam - ouders waren familievrienden).

In deze periode heeft mijn vader een vrouw gevonden in het buitenland uit een land waar misbruik niet ongewoon is en hij haar volledig afhankelijk van hem kon laten zijn. Met deze vrouw heeft hij 2 kinderen gekregen die nu 16 (jongen) en 18 (meisje) jaar oud zijn.

Toen ik eenmaal oud genoeg was heb ik toch contact gezocht, omdat ik graag mijn broertje en zusje wilde leren kennen. Dit liep na enige tijd natuurlijk compleet de mist in en ik heb al mijn boosheid en frustratie eruit geschreeuwd naar mijn vader en mijn oma (die wilde niet geloven dat haar zoon pedofiel kon zijn).
Achteraf heb ik een aantal keren contact gehad met mijn stiefmoeder om het contact niet geheel te laten verwateren (ja, zij weet van alle aantijgingen en; nee, ze is niet weggegaan bij hem).
Ik wilde ook een steun zijn voor mijn zusje, want ik was bang voor wat haar zou overkomen als ze ouder zou worden, maar ik wilde ook mijn leven opbouwen....

Vlak voordat ik voor het eerst zwanger werd heb ik besloten om de hoop naast mij neer te leggen dat ik een steun voor haar zou kunnen zijn zolang ze nog minderjarig zou zijn en onder de voogdij van mijn vader zou vallen. Ik wilde contact met haar en mijn broertje hebben, maar dan los van mijn vader. Het idee dat ik mij in een ruimte met mijn vader zou moeten begeven gaf mij de kriebels.
Ik heb toen een van de moeilijkste beslissingen in mijn leven genomen. Mijn leven verder opbouwen, de hoop opgeven dat ik mijn zusje zou kunnen steunen en jaren wachten om eventueel het contact met hen te zoeken.

Zoals ik al schreef heb ik haar bijna 3 weken geleden gevonden op facebook en een bericht gestuurd. Het enige wat ik terug heb gekregen is een acceptatie van het verzoek en ze heeft mijn bericht ‘geliked’. Geen geschreven reactie of iets dergelijks terug....

Hoe pak ik dit aan? Ik woon in het buitenland, dus ik kan niet even op de ‘koffie’ gaan of ergens afspreken. Ik heb haar al gezegd dat we kunnen skypen etc als zij of haar broertje dat ook zouden willen.
Misschien heeft ze geen interesse om haar halfzus te leren kennen? Misschien neemt ze het mij kwalijk dat ik nu pas het contact op zoek? Misschien heeft ze helemaal geen behoeft aan contact? Of misschien kwam het aan als een klap en moet ze het verwerken? Let wel, ze is nog maar 18 en staat op een heel ander punt in haar leven als ik.

Ik zou zo graag het contact opbouwen, maar ik weet niet hoe... moet ik maar gewoon afwachten, haar de ruimte geven om het initiatief te nemen of toch opnieuw een bericht sturen? Ik weet niet wat wijsheid is.
En wat hoop ik zo dat ze niet mee heeft gemaakt wat ik heb meegemaakt of nog erger....

Pff, ik wilde dit echt even van mij afschrijven anders blijft het maar in mijn hoofd malen en malen