De ‘normale’ routine weer oppakken

Na de bevalling van Kay zijn de afgelopen (bijna) 3 maanden in een keer knipperen voorbij gevlogen. Over anderhalve week moet ik alweer aan de slag en vallen wij terug in de ‘normale’ routine van het fulltime werken, kinderen en huishouden. Kortom rennen en vliegen...

Stiekem heb ik het gevoel dat een gedeelte van mijn kraamtijd mij is ontnomen. Ik was erg overweldigd na de bevalling (die overigens perfect was), ik zonderde mij af en duwde mijn man en andere 2 kinderen weg. Ik kon ze niet om mij heen hebben zonder volledig in de stress te raken. Ook liet het minste of geringste mij in huilen uitbarsten. Elke dag had ik huilbuien en ik voelde mij doodongelukkig. Ik voelde mij schuldig, want ik hoorde op zo'n 'roze wolk' te zitten en mij dolgelukkig te voelen. Ik heb immers 3 prachtige en gezonde kinderen, dus hoe kon ik zo ondankbaar zijn? Toen ik het er met mijn man over had reageerde hij laconiek, omdat ik mijn gevoelens niet aan hem liet zien zag hij er de ernst niet van in. Ik sloot mij volledig af.... Gelukkig heb ik het met de verloskundige besproken die daarna direct aan de bel heeft getrokken. Met haar adviezen en die van de huisarts heb ik mijzelf erdoorheen gewerkt. Nog steeds voel ik mij soms overweldigd, maar dan neem ik gewoon weer 3 stappen terug en doe ik het rustig aan. Ik heb ook gemerkt dat ik door mijn workout in een betere 'mental state' ben dan daarvoor. Het blijft een aandachtspunt, maar ik voel mij nu wel weer gelukkig.

Ik vind het wel spannend om weer aan het werk te gaan, maar ik ga de tijd met mijn baby zeker ook missen. Nu heb ik ook uitgebreid de ruimte om het huishouden op orde te houden, wasjes te draaien en zelfs een workout te doen. Mijn jongste is ook zo’n geweldig tevreden baby waar ik gigantisch van kan genieten. Natuurlijk houd ik zielsveel van mijn andere kinderen alleen waren zij absoluut niet zulke knappe baby’s als mijn laatste. Nano was een gefrustreerde baby die niet snel genoeg kon lopen en de wereld ontdekken. Aly was een enorme plakbaby die mij niks liet doen. Zodra ze de lakens raakte werd ze al wakker en zette ze het op een gillen. Ook de fles was een drama waardoor alles van mij afhing. Kay is een kleine knappert die rustig haar beurt afwacht, haar handjes ontdekt en om zich heen kijkt. Ze laat in feite alleen van zich horen als er echt iets is. Wel heeft ze moeite met de fles, omdat ze de techniek niet begrijpt, maar dat komt wel goed bij de opvang.

Ter voorbereiding op mijn werk heb ik mijzelf laten verwennen met een knipbeurt en het bijwerken van de uitgroei (dat laatste doet mijn man voor mij haha). Ook heb ik mijn ogen dichtgedaan en een mooie horloge gekocht. Wel met de nodige stimulans van manlief, want als het aan mij ligt koop ik niks voor mijzelf. Vroeger begreep ik nooit waarom mijn moeder nooit eens iets voor zichzelf deed of kocht. Nu heb ik haar aangeleerd om zichzelf met leuke dingen te verwennen en nu heb ik er, na de geboorte van mijn eerste, de grootste moeite mee om iets voor mijzelf te kopen. Maar goed, eindelijk heb ik mijzelf verwend met wat extra’s waardoor ik mij wat meer ‘klaar’ voel voor de overgang terug naar het werkende leven.

Gelukkig heb ik al ervaren hoe het is om je baby bij de opvang achter te laten. Vorige keer viel het mij zwaar omdat ik de opvang nog niet zo goed kende. Na 2 jaar hebben we een hele goede relatie opgebouwd en zie ik hoeveel liefde ze hebben voor mijn andere kinderen. Mijn oudste gaat al naar de kleuterklas, maar als hij daar is krijgt hij nog steeds knuffels en kusjes van de leidsters. Ik heb er dan ook het volste vertrouwen in dat ze heel goed voor Kay zullen zorgen en dat is een enorme geruststelling. Volgende week gaat ze twee ochtenden oefenen en ik ben heel benieuwd hoe ze daarop zal reageren.

Zelf heb ik nog geen flauw idee hoe ik mijn baan ga combineren met het sporten en dat zit mij toch wel echt dwars. Praktijk wijst uit dat ik er niet aan toe kom als de kinderen wakker zijn (ik doe mijn workouts thuis). Het moet dus ofwel in de avond of heel vroeg in de ochtenden. Ik denk dat ik zal instorten als de kinderen eenmaal op bed liggen op werkdagen. En in de ochtend weet ik niet of ik de discipline kan opbrengen om nog vroeger op te staan dan ik al zou moeten (kwart voor 5).

Voor mijzelf vind ik het belangrijk om mij goed in mijn vel te voelen en om 'in shape' te zijn. Het liefste wil ik een platte buik (laat mij nog even in de illusie dat het ook kan en dat ik die irritante losse huid bij mijn onderbuik nog strak kan trekken haha) en mooie billen en benen. Ik wil mij zelfverzekerd en sexy voelen. Nu maakt het voor mijn man niks uit en ben ik nu gelukkig ook onweerstaanbaar voor hem. Maar tijdens intieme momenten wil ik mijzelf ook goed in mijn lichaam voelen. En als ik in mijn bikini op het strand lig wil ik mij ook zelfverzekerd voelen. Alleen hoe ga ik dat bereiken???? Ik ben er nog niet over uit en ik zou zo graag mijn workout en de huidige frequentie waarin ik het uitvoer vol willen houden. Maar met 3 kleine kinderen, een fulltime baan en een huishouden weet ik niet hoe ik dit voor elkaar ga krijgen. Ik heb een super man die mij hierin steunt, maar ik zal hoe dan ook tussendoor tijd in moeten ruimen voor mijn workout. Ervaring heeft geleerd dat ik op werkdagen al tussen 8 en 9 uur s’avonds K.O. ga van vermoeidheid...

Al met al breekt nu een spannende tijd aan voor ons als gezin en ik ben benieuwd hoe ik het allemaal ga klaarspelen.

(En als er tips zijn voor hoe ik de onderkant van mijn buik weer strak kan krijgen, let me know!!! 😄