Vervolg topic `morning after pil en bv` - Even mijn hart luchten!

Zo gezegd zo gedaan! Gisteravond de laatste keer bv gegeven en direct nadat ze sliep de morning after pil ingenomen. Mijn angst werd waarheid, want rond half 12 begon het drama. Huilen huilen huilen! Ik heb zeker 2 1/2 uren met haar gelopen, haar gewiegd etc. Noem maar op! Zodra ik haar in slaap had gekregen en ik haar neerlegde begon ze weer.
Op het eind kon ik bijna niet meer op mijn benen staan zo moe was ik. Aangezien ik samen met mijn middelste en jongste in de kamer slaap, heb ik besloten om met de middelste naar de woonkamer te verkassen en op de bank (tevens twee-persoons slaapbank) te slapen. Zo was de kleine alleen in de kamer en kon ik direct de slaaptraining toepassen. Ik merkte dat zolang ik bij haar in de kamer was zij niet op zou houden. De enige optie was om dan maar zelf te vertrekken.
Ik heb haar laten huilen en ging regelmatig naar haar toe om haar te sussen en te laten weten dat ze niet alleen is. Ze heeft zeker nog een uur gehuild, maar het was grotendeels ook jammeren. Ik ging alleen langs als ik merkte dat ze echt aan het huilen was en bij jammeren wachtte ik het af, want anders zou ze elke keer weer harder gaan huilen.
Uiteindelijk is ze in slaap gevallen en in de ochtend was iedereen gesloopt. Ze heeft natuurlijk iedereen in huis een slechte nachtrust bezorgd (mij nog het meest). Na alle ellende van afgelopen nacht heb ik besloten om  het stoppen met bv door te zetten. Dit is iets wat ik al wilde doen, maar ik durfde nooit de stapte zetten uit angst hiervoor. Nu is de eerste stap al genomen, dus als ik niet weer helemaal opnieuw wil beginnen dan moet ik nu even doorzetten en door de zure appel heen bijten. Ik verwacht vanavond weer drama, maar dit keer blijf ik meteen in de woonkamer. Dit betekent wel dat we snel de derde slaapkamer moeten regelen, want ik blijf natuurlijk niet voor eeuwig in de woonkamer slapen. Nu ga ik mijzelf maar even moed inspreken dat dit goed komt en mijn standaardzinnetje tot in het oneindige herhalen: "Dit is een fase. Dit gaat weer over."

Btw: voor de dames die zich afvragen waar mijn man in het verhaal was.... op bed! Zodra hij (half) slaapt wordt hij onredelijk en ongeduldig. Een dosis empathie zou hem in zulke gevallen niet misstaan. Maar goed, dat ontbreekt op zulke momenten bij hem en ik kan het op dat moment bevechten of accepteren en dat doen waar mijn meisje het meeste aan heeft. Met het verdriet van mijn kleine meid wilde ik natuurlijk voorkomen dat ze nog meer stress kreeg, dus ik heb haar vannacht getroost. Vanmorgen wist mijn man donders goed dat hij wat meer geduld mag hebben in zulke situaties. Daar ben ik dan wel weer blij mee.

Als jullie tips hebben hoe ik de stuwing het beste kan aanpakken let me know. Sinds gisteravond heb ik geen bv meer gegeven en tot nu toe (half 11 's ochtends) geen stuwing te bekennen.... Wish me luck ladies!