Verhelderende ontwikkelingen

Hoi dames,

Al lang heb ik geen blog meer geschreven. Het is een heel erg drukke en bewogen tijd geweest. Met een dreumes die als maar ziek was en een extreme peuterpuber waarmee geen land was te bezeilen. Pappa en mamma waren/zijn helemaal op. Onze jongste heeft een paar maanden geleden buisjes gekregen en haar vele oorontstekingen zijn nu opgelost. Enkel wordt ze nu veel geplaagd door bronchitis maar goed, daar vinden we ook wel weer een oplossing voor.

Terug naar onze puberale peuter waarmee geen land te bezeilen viel. Omdat haar driftbuien nogal extreem waren en ze uit frustratie de haren uit haaar hoofd trok om deze vervolgens op te eten heb ik de huisarts om hulp gevraagd. Deze heeft ons doorverwezen naar een psychologische intstantie waar we met Fiene bij een kinderarts zijn geweest. We hebben wel anderhalf uur in de behandelkamer gezeten en enkel maar gepraat en gepraat en gepraat en gepraat Ondertussen keek ze naar Fienes spel en hoe wij op Fiene reageren. Als eerste drukte ze op ons hart dat we het goed met haar doen. Een opluchting alom want met zulke extreme buien ga je toch wel erg aan je eigen pedagogische vaardigheden twijfelen. Het was tijd om Fienes ontwikkeling door te nemen en haar mond viel open. Dingen die in onze ogen volkomen normaal waren hoeft ze met haar 33 maanden nog helemaal te kunnen. Een kleine greep uit de doos: alle vormen uit de vormenstoof erin kunnen stoppen (kon ze een jaar geleden al) alle lichaamsdelen aanwijzen en benoemen, kartonnen puzzels van 16 stukken zelf kunnen maken, verschil tussen links en rechts kennen. Zelf (afgezien van hemd en shirt) al haar kleren aan en uit doen inclusief schoenen. verbaal veel sterker staan dan hoeft. kleuren kennen, tellen van 1 tot 20, duploblokjes sorteren op kleur en grootte, fantasiespel die al volop op gan is, een perfecte koprol kunnen maken zonder hulp, zelf haar boterhammetje smeren en zo zijn er nog wel een boel dingen te benoemen maar als ik nog even doorga dan kom ik ook weer zo opschepperig over en dat is niet de bedoeling

Terug naar het probleem. Geen aansluiting hebben met andere kindertjes, extreme driftbuien hebben etc, weet je het nog? Ze vroeg ons waar wij dachten dat het vandaan kon komen... Nou eerlijk gezegd, geen idee, we lopen op ons tandvlees mevrouw en zijn de wanhoop zo'n beetje nabij. Ze keek ons nog eens aan en zei dat ons meisje veel te slim is.... bovengemiddeld begaafd en wellicht zelfs hoogbegaafd zou kunnen zijn. Ze heeft zoveel kennis, snapt en begrijpt zoveel dat ze gevangen zit in dat lichaampje van nog geen drie jaar. Ze wordt overspoeld en haar lichaam houdt haar niet bij waardoor ze zo gefrustreerd is. Daar komt haar extreme gedrag dus vandaan.... Eind augustus komt er een spelconsult bij de kinderpsycholoog waarna er een duidelijker beeld is van haar situatie. Ik ben niet op zoek naar het stempeltje dat op haar geplakt wordt maar wel zou ik graag willen weten hoe we haar het beste kunnen begeleiden. Nu in de dagelijkse werkelijkheid vreet het energie om haar altijd maar uitgedaagd te houden en twee stappen voor te zijn. Het helpt wel, haar driftbuien zijn veel minder hevig en ze eet (bijna) geen haren meer maar pappa en mamma zijn helemaal op. Ik wil gewoon erg graag weten hoe wij moeten handelen.... en welke gevolgen gaat dit hebben voor haar schooltraject? Ik wil niet dat ze net als ik het buitenbeentje van de klas wordt en nog altijd geen aansluiting kan vinden met andere kindertjes. Het enige meisje waarmee ze een klik heeft is het 4jarige dochtertje van mijn vriendin die ook hoogbegaafd is. Hoe kan ik haar begeleiden in haar sociaal-emotionele ontwikkeling.... Zoveel vragen en nog bijna geen antwoorden.... Het wordt een interessante uitdaging....

Nou ik ben ff mijn ei kwijt!

Liefs van een oververmoeid Sasje