Verstrikt in emoties

Het eerste wat in mij opkomt is de grote vraag waarom? Waarom wellen keer op keer de tranen op als ik denk aan de heugelijke gebeurtenis die gistermiddag plaatsvond. Hugo Valentijn is geboren! Het zoontje van mijn schoonzus en dus ben ik heel bijzonder  tante geworden van een neefje. Ze hebben een zoontje! ZIJ WEL JA!! Het lijkt wel alsof ik stikjaloers ben op het feit dat het door mij o zo gewenste jongetje bij hun wel geboren is. Elk rationeel denkend mens met een kinderwens zal me voor gek verklaren omdat ik twee prachtige dochters heb. En ik ben ook zo zielsgelukkig met mijn meiden! Ik zou ze voor geen goud willen inruilen of missen. Maar de jongetjeswens was en is blijkbaar nog steeds zo ontzettend groot! Die is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. De direct naast mij staande familie is namelijk allemaal vrouwelijk. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik twee maanden was. Ik ben als enig kind alleen opgevoed door mijn moeder.  Mijn moeder komt uit een gezin met drie dochters. Mijn oudste tante heeft weliswaar twee zoons op de wereld gezet maar de jongste was 14 jaar toen ik op de wereld kwam. De daarop volgende 14 jaar ben ik het enige kind in de familie geweest. Uiteindelijk werden er kort op elkaar twee nichtjes geboren.  Wat was ik blij met ze! Toen ik zelf ging studeren en niet veel meer thuis was werden er wel twee neefjes geboren maar van hun ontwikkeling krijg ik niet veel meer mee dan dat ik ze op verjaardagen zie. Als afsluiter van de kinderstroom kwam er nog een nichtje. Zij is 6 jaar de jongste geweest totdat ik mijn lieve dochters het leven mocht schenken. De nieuwsgierigheid naar een jongetje is zo ontzettend groot!

Nou moet ik wel zeggen dat mijn verdriet als je het zo kunt noemen ook word getriggerd door mijn schoonmoeder. Het is een fantastisch mens, begrijp me niet verkeerd, maar keer op keer wordt hier door haar het gevoel gewekt dat de inmiddels twee kinderen van haar dochter vele malen belangrijker zijn dan de kinderen van haar zoon. Het is altijd Merel voor en Merel na geweest terwijl Fiene toch ook haar kleinkind is? Ook tijdens mijn tweede zwangerschap voelde ik het weer zo duidelijk. Ik ben een groot deel van mijn zwangerschap van Juune samen met mijn schoonzus zwanger geweest. En wederom leek haar zwangerschap belangrijker dan het verwachte tweede kind van haar zoon. Toen ze terugkwam van haar 4 weken durende reis naar Nieuw Zeeland heeft het ruim een maand geduurd om haar kleindochter en hoogzwangere vriendin van haar zoon te bezoeken terwijl ze in die tijd al wel twee keer bij haar dochter en Merel was geweest. Nu ook kreeg ik nog geen 4 uur na de geboorte van haar eerste kleinzoon (ja haar dochter heeft haar wel een kleinzoon kunnen schenken) de vraag of de oude babykleertjes van haar kinderen (die Juune ook nog passen) retour kunnen komen omdat ze er iets moois van wil maken voor Merels pop. Kleertjes die verdorie  voor Jasper gemaakt zijn. En nu bijna 4 maanden na de geboorte van Juune wacht Fiene nog altijd op de poppenkleertjes die ze beloofd had te maken voor haar maar er wordt opeens wel vaart gezet achter het cadeautje voor Merel ter ere van de geboorte van haar broertje. Mijn geheugen kan me in de steek laten hoor maar volgens mij heeft Fiene niets gekregen toen haar zusje werd geboren, terwijl juist toen die poppenkleertjes zo welkom waren! Het voelt zo fout om jaloers te zijn, want ik ben zo ontzettend gelukkig met mijn twee meiden. Maar er blijft iets knagen… ik wilde ook zo graag een zoontje… en ik ben zo bang dat nu het zoontje van mijn schoondochter ook belangrijker gaat worden dan onze kinderen want hij is tenslotte de eerste kleinzoon van mijn schoonmoeder. Haar dochter schonk haar haar eerste kleinkind en nu dus ook haar eerste kleinzoon en sja, Fiene was haar tweede kleindochter en Juune haar derde kleindochter dus het speciale was er wel vanaf. Het steekt me heel erg. Gelukkig lijkt Jasper er niet zo mee te zitten. Zijn commentaar, ik ken mijn moeder al langer, ze is altijd zo geweest. Misschien reageer ik wel te heftig, misschien zitten mijn hormonen wel dwars, misschien zie ik wel spoken maar op dit moment zit ik in de put L