Slapend huis

Heerlijk onderuit gezakt op mijn stoel geniet ik van de stilte. Het huis slaapt. Fiene in haar eigen bedje en Jasper die eindelijk eens verstandig leek te zijn in ons grote bed. Het is pas 1 uur maar we hebben vandaag al veel gedaan. De overdracht van ons huis en ondertekening van samenlevingscontract en testament bij de notaris. Erkenning van ons tweede kindje dat in mijn buikje rondspartelt (denk ik, soms denk ik het 'savonds te voelen) en nog ff ons nieuwe huisje verkennen zonder aanwezigheid van makelaar en of aankoopmakelaar. En nu dus de rust, die heerlijke rust. Ik hoor een vogel kraaien, af en toe een auto of scooter door de straat. Nederland is in beweging en ik zit lekker stil. Ongelovelijk hoeveel je in een uurtje kan doen. Registratieformulier ingevuld voor het kinderdagverblijf waar Fiene op 19 oktober voor het eerst naar toe gaat. Wat opzeggingen gedaan, nieuw abonnement voor mijn telefoon aangevraagd en nog een blik geworpen op het concept voor de turnuitvoering die over anderhalve maand zal plaatsvinden. En nu ben ik er klaar mee. Nu geniet ik van de rust, de geluidjes om me heen en met een hand op mijn buikje denk ik aan Druif. Hoe zal het met hem/haar gaan. Ligt het lekker te slapen of speelt het in mijn buikje pakkertje met de navelstreng? Volgende week gaat pappa een week op vakantie en staan Fiene, Druif en ik er een weekje alleen voor. Ik riep al die tijd "heerlijk een meidenweekje!" maar of het ook een meidenweekje zal zijn weet ik natuurlijk niet omdat het geslacht van Druif voor mij nu nog onbekend is. Stiekem zie ik er ook wel heel erg tegen op hoor. Aangezien ik nog altijd misselijk en hevig vermoeid de dag doorkom. En dan de volledige zorg voor onze kleine keutel. Daar waar ik nu altijd zo blij ben als Jasper thuis komt van zijn werk dat ik ff voor een uurtje de zorg kan overdragen en met de voetjes omhoog kan, sta ik er nu helemaal alleen voor. Plus de voorbereidingen voor Fienes 1e verjaardag die nu volledig op mij terecht komen. PFFF ik ga er nu nog even niet aan denken. Morgen is hij er nog, zaterdag niet meer. BAH!

Nou ja, ik ga er weer een eind aan breien want wat als een luchtig blogje begon doet nu toch een beetje mijn humeur omslaan... offfuh zijn dat weer die fijne hormonen :P

Liefs