Hoi dames,
Moet weer even wat van me afschrijven want af en toe zakt de moed me in de schoenen. Vandaag is de fysio bij ons langs geweest om te kijken naar Fienes nekje. Ze zei al vrij snel haar niet te kunnen helpen omdat ze daar niet de aangewezen specialist voor was. Ze vermoed dat Fiene wellicht het KISS-syndroom kan hebben :'-( dus nu zijn we weer doorverwezen naar een manueel therapeut. Het maakt me moedeloos om te merken dat ons lieve meisje er niet zonder kleerscheuren vanaf komt omdat ik haar niet zelf op de wereld kon zetten. Ik perste met al mijn kracht maar ik kreeg het niet voor elkaar haar zelf geboren te laten worden. Toen kwam die kl*te pomp erbij. drie persweeen en ze was op de wereld. Blij zeiden ze, uw dochter is gezond, ze heeft niet eens de tweede dosis paracetamol nodig. Gefeliciteerd en geniet van haar. En nu... van pomp naar kinderpolie, van kinderpolie naar osteopaat, van osteopaat naar fysio en van fysio naar manueel therapeut. Wanneer komt er een einde aan deze medische molen?? Ik voel me zo tekort schieten... ik vind het moeilijk te verkroppen dat ze pijn heeft door die nare bevalling... het voelt alsof het mijn schuld is dat ze in haar korte leventje al meer specialisten gezien heeft dan ik de afgelopen 25 jaar. Ik weet dat het niet aan mij te wijten valt maar weten en voelen zijn twee verschillende zaken. Mijn meisje is niet helemaal gezond en dat doet pijn!
Zo het is weer ff van me af
Liefs, Sas
reacties (0)