Daar lig je dan op de bank, 18 weekjes zwanger en zware blaasontsteking. Kuurtje 1 sloeg niet aan en nu wachten op uitslag van de kweek om te weten te komen welk kuurtje nu weer de ongewenste bewoners van mijn lichaam te lijf mag gaan. Hoewel ik eigenlijk blij zou moeten zijn met de goede groei van mijn lieve kleintje en de bewegingen in mijn buik die steeds tastbaarder worden me vertederen voel ik me zo ontzettend onzeker en vandaag verdrietig. Mijn lieve vriendje heeft volgens mij moeite met wennen aan de nieuwe situatie. Van de een op de andere dag blijk ik zwanger te zijn en trok ik bij hem in... Hij is altijd wel op zichzelf geweest en vond de dagen dat ik op mijn studentenkamer was wel prettig. Nu heeft hij die ruimte niet meer... ook is hij heel moe de laatste tijd en veel minder knuffelig dan eerst. Negen van de tien keer draait hij van me weg als ik toenadering zoek. Dat maakt me zo onzeker :'( Ik voel aan een heleboel andere dingen wel dat hij van me houdt, maar ik voel me zo onaantrekkelijk. Door die ontstekingen ligt ons seksleven ook al een tijd op zijn kant... allemaal dus niet zo bevordelijk... Maar goed, het komt vast allemaal wel goed, even tanden op elkaar en doorzetten maar
reacties (0)