Ik hou van me kinderen begrijp me niet verkeerd.
Maar de laaste dagen heb ik echt het gevoel dat ik ze wel achter het behang kan plakken.
Het lijkt wel alsof ze vanaf zondag zijn opgestaan met de gedachten hoe gaan we mama helemaal tot wanhoop drijven.
En het lukt ze aardig.
En niks werkt, waarschuwen doe ik 1000x voel me net een politie agent.
Rustig uitleggen waarom iets niet mag.
Time out op een stoel..
Het lijken wel goudvissen met een kort termijn geheugen.
Zo is het sorry mama zal het niet meer doen en zodra ik me omdraai gebeurd er wel weer wat.
Of ze zijn ruzie aan het zoeken om een stuk speelgoed, of ze steken elkaar aan met wie kan het vervelends zijn.
En ik ben op.. Ik voel me echt alsof ik faal.
Probeer het zo goed te doen en niks helpt.
Gelukkig is het enige wat nog wel goed gaat bedtijd zodat ik savonds toch nog me rust kan pakken.
Want anders kon ik echt opgehaald worden door het gekkenhuis.
Hoop dat dit geen voorteken is voor als ik straks bevallen ben.
Want dan krijg ik het nog heeeel zwaar.
Moest even me frustraties van me af schrijven
In de hoop dat ik niet de enige ben met bengeltjes ipv engeltjes
reacties (0)