*Even Stilstaan*

Ik neem even de tijd om stil te staan bij het geluk dat me nu gegund is ...

Ik durf het amper geluk te noemen aangezien ik bang heb dat het me terug word afgenomen ..

Ik heb de afgelopen jaren zoveel meegemaakt dat het me echt raar doet dat ik nu met momenten tegen mezelf zeg

" Ik ben zo gelukkig ! "

Drie jaar geleden werd er bij mij een gastric bypassoperatie uitgevoerd ..

waardoor ik op nog geen jaar tijd van de 109kg naar de 59 kg ben gegaan..

VOOR

NA

Ondanks de complicatie's na de operatie (ontstekingen op de wond, infectie's .. complicatie's die niemand kan voorspellen en dus niets met de ingreep te maken hebben)

heb ik geen spijt van de operatie , ik voel me veel beter nu ik niet meer zo zwaar ben..

heb wel de eerste twee maanden na de operatie lamlendig geweest enorm veel pijn , drie keer per dag thuis verpleging .. maar kom ..

negen maanden na men operatie was ik zwanger (er werd mij gezegd dat ik zes maand na men operatie mocht starten met mijn kinderwens , achteraf gezien was dit mss te vroeg maar wie zal het zeggen ?!)

Nov. negen maanden na men operatie was ik acht weken zwanger toen ik men eerste echo kreeg dolgelukkig gingen we voor de echo .. waar de gyne wist te zeggen : '' ofwel ben je niet zo ver als je dacht of wel leeft het niet meer'' botweg .. men wereld stortte in ..

een bange week wachten om te zien of het gegroeid was maar helaas het was zelfs gekrompen tegenover de vorige echo ..

nog een week later werd ik gecurreteerd .. lichamelijk voelde dit als enorme pijnlijke regels maar geestelijk was dit ondraaglijk ..

februari waren we weer zwanger maar de angst was weer enorm groot en gegrond want op vijf weken kreeg ik spontaan een miskraam ..

het was wel iets ''gemakkelijker'' als de eerste miskraam omdat ik er ''een beetje'' op voorbereid was ..

en dan ben ik eventjes in een serieuze dip gegaan , uitgegaan beginnen feesten domme dingen gedaan... men vriend het niet echt simpel gemaakt ..

Sept. daaropvolgend zou ik met een vriendin naar mallorca gaan een weekje uit de bol gaan ..

maar ik wou weten of alcohol echt verantwoord was dus de dag voor men vertrek een zwangerschaps test gedaan en wat bleek .. het zou een heel saai weekje worden onder vriendinnen want ik mocht niet meer roken niet meer drinken en zien wat ik at .. pfff en we hadden nog slecht weer ook het kon bijna niet erger !!

en dan nog de angst die hele week in mallorca dat het mis zou gaan en elke dag drie keer capsules (kan niet direct op de naam komen) opsteken met een bepaald hormoon in denk ik voor een miskraam een beetje tegen te gaan ..

en ja bijna 41 weken ver .. is mijn wondertje geboren en je kan je wel inbeelden dat dit voor mij echt een wonder is ... Mijn mannetje LUKAS geboren op 26-05-2010

Liefs Femke