Nee sorry, geen herkenning. Heb me nooit dik gevoeld tijdens de zwangerschap. Ben gewoon trots op mijn lijf. Zal mijn buik ook wel gaan missen. Kijk nu wel iets meer uit naar het einde, maar dat komt meer doordat ik klaar ben met alles en heel graag mijn kleine man wil zien.
Kan je dus geen raad geven, wel een dikke 
.
Sterkte meis....ik denk dat heel veel vrouwen dit hebben hoor....ik was er op een gegeven moment ook wel klaar mee....het duurt gelukkig niet lang meer.
Jup ik herken het. Toen met 37 weken eindelijk de verbouwing klaar was en ik opgelucht eindelijk van de rust kon gaan genieten was ik er in 1x helemaal klaar mee. Had ook BI en alles deed pijn. Had constant last van maagzuur, hierdoor ook mijn keel dik en wond en mijn buik stond strak gespannen en begon te scheuren. Hij zat me enorm in de weg en kreeg soms savonds niet goed lucht. Ook is de kleine me nog tegen een rugzenuw gaan liggen en heb ik een dag lang herniapijn gehad het uitgeschreeuwd van de pijn. 2 dagen voor de bevalling kon ik niets meer. Ik deed de hele dag alleen maar schelden of huilen. Zelfs de avond van te voren nog ruzie zitten maken en schelden dat ik er zoooo klaar mee was. Die nacht brak mn water. Lars is met 39 weken en 5 dagen geboren. De dag erna begon ik me raar te voelen en vanaf dag 3 van het kraambed heb ik alleen maar gehuild en gehuild.. dikke tranen!! En waarom? Ik miste het leven in mn buik en het zwanger zijn. Ik vond mezelf niet meer mooi zonder dikke buik en herkende mezelf niet meer in de spiegel. Ook hier postnatale depressie.. als je je niet goed voelt.. ga praten met iemand en zeg het de vk. Maar het is heel herkenbaar! Iedereen zei geniet ervan zolang het kan... maar als je je lichaam al 8 maanden deelt met iemand is dit steeds lastiger! Maar na de bevalling miste ik alles! HcG maakt je vrolijk en de melkproductie maakt je borsten rond en vol en je buik staat mooi strak. Na de bevalling miste ik mijn hcg.. mn boobs waren zacht en slap en mn buik voelde leeg en snapte ik in 1x wat iedereen bedoelde. Het gaat steeds beter en komt wel goed!
Ik voel me precies hetzelfde
Heeeeeeeel herkenbaar lieverd! Maar toch zeg ik je, geniet nog even... Ik had het bij de zwangerschap van mijn zoon ook... Ik was het zwanger zijn zo ontzettend zat.. 9 maanden lang was ik vrienden met het toilet en emmer, en de BI maakte het er ook niet gemakkelijker op.. En dan die stomme hormonen maakte mij een draaaaaak!! Een enorme draak, dat ik zelfs zo gestresst was dat ik met 34 weken wat weeenactiviteit kreeg, en dat ik zelfs dacht, het boeit mij niet als het nu komt, dan ben ik overal vanaf... Uiteindelijk ben ik bevallen met 38 + 4 weken (spontaan).. Maar daarna overheersde schuldgevoelens, en uiteindelijke monde alles zich uit in een postnatale depressie.. Ook dat nog, ik was zo ontzettend bang, had gelukkig geen afkeer naar mijn zoon toe, maar de angst beheersde mijn leven.. Weg roze wolk.. Ik voelde mij schuldig omdat ik dacht niet genoeg genoten te hebben van de zwangerschap, en dat ik (larrikoek dus haha) dat ik er zelf voor had gezorgd dat hij met 38 weken + 4 is geboren, en dat hij mij als moeder niet leuk genoeg zou vinden, allemaal doemsecnario's dus... Nu opnieuw zwanger van de tweede maandag 36 weken, en ben het zwanger zijn ook wel zat, maar bedacht mij dat ik misschien die gedachtes opzij moet zetten en nog juist even genieten van de tijd die ik samen heb met mijn knulletje nu.. Ik maak alles positief nu.. Ik kan nu nog slapen tot 8 uur a half 9 s'morgens (dat is voor mij uitslapen).. Ik kan met hem leuke dingen doen (voor zover het lukt).. En lekker dagdromen over hoe het straks zal zijn natuurlijk.. hihihi.. Geniet nog even dat je s'nachts er nog niet uit hoeft om flesjes te maken, poepluiers te verschonen etc.. Want geloof mij, als straks je kindje er is, dan is tijd voor jezelf heel erg ver weg te zoeken..... Je bent dan alleen bezig (wat overigens ook heel fijn en leuk is natuurlijk) met je kindje... Je kunt nu nog als het lukt nog even dingen doen die je straks niet meer kunt.. En geloof mij.... Je gaat die zwangere buik missen.. Geniet nog even van het getrappel binnen in! Lieverd, heel veel succes met je laatste loodjes, en niet verdrietig zijn, want begrijp je hierin heel goed.... En lekker de draak uithangen meid hahahaha
Ze moeten het allemaal maar even nemen zoals het is... Die stomme hormonen begrijpen sommigen gewoon niet... Dikke knuffel!!
reacties (0)