Week 27 Een mijlpaal!

Week 27.

 De week waar we al zo lang naar uit keken. Onze dochter N* is vorig jaar met 27+1 gehaald met een keizersnede. Toen was ik niet meer zwanger. Dus nu is over die termijn heen komen toch wel een mijlpaal!  Dat we 2 weken terug al hoorde dat de ukken al groter waren dan N* met de geboorte was al bijzonder, maar nu voorbij die 27 weken en 1 dag te zijn is op de één of andere manier een enorme geruststelling. Destijds in het ziekenhuis lig je  met de gedachte.. iedere dag is er één.  En nu zijn de ukken dus al groter én  al ouders. Dat stelt mij gerust dat als ze nu al zouden komen, dan ze dan meer kansen hebben. Al is dat natuurlijk een kromme gedachten, zijn de risico’s met deze termijn gewoon nog te groot en zijn de ukken nog veel te klein. Ze moeten nog heel lang lekker blijven groeien daarbinnen voor ze eruit mogen. Maar toch. Een mijlpaal!

Deze week weer 2 ochtenden voor een klas gestaan. Hartstikke leuk. Al gaf de indeling van de tafelgroepjes op 1 moment lichtelijk voor problemen. Haha Ik wilde achter een tafelgroepje langslopen, en de kinderen moesten echt naar voren bukken, anders paste die dikke buik er niet langs. Hihi.  Gelukkig zagen de kids de humor er wel van in.  Ze weten allemaal wel ongeveer wat er gebeurd is vorig jaar mijn ons dochtertje.  Nu nog krijg ik regelmatig opmerkingen daar over te horen.  Ze komen ineens naar je toe en zeggen dat ze nog zeker wel weten hoe ze heette. En van de week was er weer een jongetje die ineens out of the blue de opmerking maakte dat hij toch echt hoopte dat deze baby’s niet dood zouden gaan.  Even slikken, maar wel heel lief. Hij had het eerder ook al eens gezegd. Sommige zijn er toch wel mee bezig.

In huis hebben we wat spullen verkocht via marktplaats, dingen die al lang een keer weg moesten, die in de weg staan etc. In een week aardig wat verkocht, en nu een mooi hemnes ladekast van ikea gekocht voor beneden in de woonkamer. Er stond een simpel tafeltje met een 4tal kleine laatjes. Hetgeen dat daar in kon, kan nu in 2 a 3 grote laden van die nieuwe kast. En zo hebben we heerlijk veel extra bergruimte erbij. Wel zo handig met een tweeling op komst. We hebben dezelfde kast op de kinderkamer staan die we ook als commode gebruiken. En het plan in om ook beneden 1 lade vol te stoppen met luiers en benodigdheden voor het verschonen. Aankleedkussen erbij. Hoppa! En we kunnen beneden ook makkelijk verschonen. Steeds maar weer naar boven met 2 ukken lijkt me namelijk niet zo ideaal.

Verder schiet het ook aardig op in de kinderkamer.  Donderdag eindelijk leuke gordijnen gevonden. Nou ja. Leuk?  Gewoon simpele donkergrijze gordijnen. In de winter handig om extra kou buiten te houden en ze kunnen de kamer wat verduisteren.  Beetje suède achtige stof. Ik ben er wel blij mee.  

Donderdag echt een enorme dip gehad na de nacht. Had slecht geslapen, lag niet lekker, mijn liezen deden zeer, ik kon me niet eens lekker uitrekken zonder dat mijn kuiten steeds in de kramp schoten, last van zuurbrand,  ik lag niet lekker- welke positie ook- ik had steeds dorst, maar van teveel drinken moet je ook veel- ja je raad t al- plassen!  Ik werd donderdagochtend wakker en was gesloopt!  Had echt even mega medelijden met mijzelf. Moest er gewoon van huilen! Haha dat is toch eigenlijk te erg voor woorden!  Na een goed ontbijt en een lang bad voelde ik mij weer een beetje mens.  Dit was wel het eerste moment dat ik denk ik even een glimp van de toekomst kon bekijken. Dat wordt nog wat als die buik straks 2x zo groot is. Oef!

En dromen! Jeeminee wat een bizarre en rare dromen heb ik toch. Hahaha.. Op nummer 1 deze week is toch wel de droom dat ik op bed lag met een spiegel boven mijn buik. En ik zag voetjes echt tegen mijn buik aan lopen. Dus wij keken dichterbij en mijn buik leek ineens op een doorzichtige opgeblazen ballen, waar 2 kleine baby’s lekker aan het rondstappen waren en dan wel met de voeten tegen de buikwand aan. Toen we dichterbij keken kwam 1 baby ook echt dichtbij met zijn hoofd en begon ‘auto, auto, auto’ te zeggen. Waarop wij zeiden” dat is het jongetje, want hij zegt auto!”  Whahahaha dan kom je toch niet meer bij als je wakker wordt. Hilarisch!  En dan niet 1 zo’n droom per nacht, nee hoor, gewoon een stuk of 4. En kan ze allemaal navertellen als ik wakker wordt. Vergeet verdorie de hele week van alles – ja zelfs mijn eigen pincode!- en die maffe dromen onthoud ik wel! Hihi

Vrijdag met 27+6 een controle gehad in het ziekenhuis. Onze ukken groeien geweldig!

Het meisje was al 1050 gram en het jongetje 1270.  Dat er verschil zit in de gewichten is niet erg. Het zijn gewoon 2 verschillende kinderen.  Ze groeien allebei in hun eigen curve heel mooi door. Het meisje zit net niet op de gemiddelde lijn en het jongetje zit er een stukkie boven.  De gyn was erg tevreden met hoe alles eruit zag. Doorbloeding van de navelstrengen was goed, vruchtwater zag er ook normaal uit, de placenta’s zagen er mooi uit. Toppie!

Ook werd mijn bmh weer even opgemeten. Zat nu ineens weer op 45 mm. Vorige keer zat ie op 40mm of zo. Dus helemaal nauwkeurig gaat het niet geloof ik. Maar in ieder geval is het lang genoeg. Geen reden voor zorgen.  Al vind ik het wel fijn dat hij het iedere keer controleert. Ik vraag er ook naar. Weet liever waar ik aan toe ben. Als ie nou ineens veel korter is dan duik ik mijn bed in en kom er niet meer vanaf. (als dat helpt..) Maar voor nu alles prima in orde dus!    Moest ook even bloed prikken voor mijn hb – even controleren-  en voor de rhesus factor.  Zal de volgende keer wel horen hoe of wat!

Na afloop van de controle ben ik een verdieping hoger gegaan naar de neonatologie afdeling en heb ik even staan kletsen met een paar dames van de verpleging die destijds ook voor N* hebben gezorgd.   Op de afdeling kregen te vroeg geboren kindjes een vlag aan de couveuse als ze de 1 kilo voorbij gingen, of de 2 kilo. Die gewichten waren daar voor ons zoooo belangrijk!  Wij hebben toen 1 vlag mogen ophangen toen N* net iets meer woog dan 1 kilo. Zo’n mijlpaal! En nu wegen beide ukken al meer dan een kilo. Dat voelt zo fijn en zo bijzonder voor ons. En zo lief. Ik kreeg 2 vlaggen mee van hen voor thuis. Super trots heb ik thuis de gewichten erop geschreven. Vriendlief had ik alleen maar berichtjes gestuurd dat alles goed was, nog niet hoe zwaar ze werden geschat. ( hij kon helaas niet mee, dus ben met mijn schoonmoeder gegaan)  ’s Avonds toen hij thuis kwam zat ik trots met twee vlaggetjes te zwaaien! Hihi. Lekker emo!

Ondanks de dip, een fantastische week! 27+1 voorbij en 2 ukken in mijn buik die fantastisch groeien! Ben zoooooo trots!