De vlokkentest met 11,2 weken

Gisteren hadden we dan eindelijk de afspraak in Arnhem voor de vlokkentest. Het was even afwachten of Dokter Z de vlokkentest wilde doen deze dag. Hij wilde eerst nog een keer goed kijken met een echo en als hij dan zeker wist dat hij zonder vermenging van de 2 verschillende placenta’s.  Twee artsen sterk en twee assistenten waren ervoor aanwezig.  Eerst op een stoel met de benen omhoog. De echo zag er goed uit.  Hij had er wel vertrouwen in. Zoals eerder bedacht zou het onderste kindje via de inwendige  vlokkentest gedaan worden en het bovenste kindje via de buikwand.  Het inbrengen van die eendebek ging niet zo makkelijk. Mijn baarmoeder ligt vrij hoog en het zoeken naar mijn baarmoedermond/hals? was lastig voor de gynaecologe.  Pfft deed zeer joh, dat gewroet. Het naaldje zelf voelde ook wel onprettig maar deed minder zeer dan dat gedoe ervoor.  Viel er bijna door flauw. Haha erg he!  Nu moet ik er wel bij zeggen dat we de afspraak om iets over 9 hadden in de ochtend, en ongeveer een uur nadat ik mijn bloeddruktabletten had gepakt. De afgelopen week ben ik dan erg snel duizelig. Ik was dus al duizelig voordat ze er aan begonnen. Maar goed. Vlokkenweefsel afgenomen. Er werd meteen gekeken of het genoeg vlokken waren. En dat was zo dus al het ijzer mocht er weer uit en ik mocht uit de beugels.  Ze prikken trouwens terwijl ze met een buikecho goed kijken waar ze zitten. 

Daarna mocht ik op de ligbank gaan liggen voor de vlokkentest via de buik voor het bovenste kindje. Nou dat viel me even tegen zeg!  OMG dat deed echt zeer! Zodra de naald door mijn buikwand heen geprikt werd ( ZONDER VERDOVING!!) ging het door mijn spieren. Allerlei spieren begonnen ongecontroleerd samen te trekken. Heel naar. Ik moest meteen denken aan mijn keizersnede. Brr.  Het duurde voor mijn gevoel te lang voordat hij in de placenta terechtkwam. Het ging dan ook wel erg moeilijk zei de arts zelf.  En nu had ik al wel verwacht dat het niet prettig zou voelen, maar dit was wel weer even de overtreffende trap! Het deed echt zeer! Maar goed, na een zeer pijnlijke poging dacht hij dat hij voldoende had dus mocht die naald er eindelijk uit! Aw ik kon weer even ademhalen. Maar meteen nadat ze het gepakte weefsel in het petrischaaltje deden was er een teleurstelling. Er zaten geen vlokken tussen. Dus het moest nog een keer. Nog een keer die naald erdoor en het heen en weer geschuif om de placenta te bereiken. Na weer een lastige poging werd het materiaal weer in een petrischaaltje gedaan. 5 vlokken zaten erbij. En dat zijn er niet veel. Omdat het zo pijnlijk was wilde de arts het niet nog een keer doen. In de hoop dat die 5 vlokken voor het bovenste kindje genoeg waren konden wij naar huis. Met het advies om dezelfde dag nog maar heel rustig aan te doen, en de komende dagen ook rust te nemen. Niet tillen etc. Het kan zijn dat ik wat bloed verlies en wat krampen in de baarmoeder kan voelen. We zijn nu bijna 24 uur verder en gelukkig beide nog niet ervaren.

Mochten het te weinig vlokken zijn voor het bovenste kindje, dan moeten we over een paar weken nog een poging wagen. Meteen een week later zou geen zin hebben volgens dokter Z. Het ging te moeilijk nu. Na een paar weken zou de baarmoeder weer wat hoger liggen, de placenta wat dikker zijn, dan zou het makkelijker moeten gaan. En anders met 16 weken een vruchtwaterpunctie. ( nadeel is dat de uitslag 3 weken duurt, ben je al bijna 20 weken)

Gisteren zijn de vlokken meteen per koerier naar nijmegen gegaan waar ze in het ziekenhuis de cellen van elkaar scheiden. Vannacht zou het naar Groningen zijn gegaan voor het dna onderzoek. Gisteren wel de klinisch geneticus van het radboud even aan de telefoon gehad. Zij zei dat het met 5 vlokken wel mogelijk zou zijn.  Natuurlijk een slag om de arm houden dat het niet lukt, maar het was zeker niet onmogelijk. Er is dus hoop dat het lukt! Van het onderste kindje hebben ze sowieso genoeg vlokkenmateriaal. 

Gisteren was ik echt zo moe! Ben op de achterbank gaan liggen van de auto voor de terugweg. Thuis nog een keer moeten huilen van de stress en daarna een paar uur geslapen op bed. Vriendjelief heeft goed voor me gezorgd gister. Heel lief!

Op mijn buik zie je trouwens 3 kleine gaatjes zitten. 3 puntjes. En net om die puntjes heen is de huid een beetje rood. Had verwacht dat het bont en blauw zou zijn, gezien hoe het gister voelde. Maar dat valt dus weer mee!  De pijn is vandaag ook al wel aanzienlijk minder dan gister. Voel het wel, maar het is nu goed te doen hoor!

Nu dus een week afwachten op de uitslag!  Duimen dus!

oh..  en voor ik het vergeet!  Ze waren zooooo beweeglijk gister! Die twee kleine beebjes! leek wel of ze omstebeurt aan het trampoline springen waren! hihi Schoven echt van de een naar de andere kant!  druktemakers! hahaha