Hoezo hormonaal??

Tjee zeg!  Vanmiddag
herkende ik mijzelf niet meer.

Ik was aan het werk op school en liep om 13.00 uur
pleinwacht.  Om 10 over liet ik een kind
bellen en alle kinderen stroomden toe om bij de deur in de rij te komen staan. Op dat moment draaide ik mij even weg van de kids om de deur
op de haak te zetten, zodat ie open blijft staan.Op dat moment breekt er een gevecht uit tussen 2 kinderen
uit de bovenbouw. Ze gingen elkaar te lijf. En flink ook! Dus ik vlieg erheen
om ze uit elkaar te trekken. Er waren ook al twee andere kinderen op af gegaan
om ze uit elkaar te halen. (zonder succes)

Samen kregen we ze wel uit elkaar. Dus ik neem die twee
jongens aan de hand mee om ze binnen even te laten afkoelen. Ondertussen
stonden alle andere kinderen nog te wachten bij de deur.  En daar moesten wij tussendoor. Die twee
jongens kwamen daardoor dichter bij elkaar te lopen. Stom van mij… ik had er 1
voor mij moeten houden en 1 achter me, maar ze liepen nu allebei achter
mij. 

Gevolg….  Ze gingen
weer door met vechten.  Schoppen!  En dit keer stond ik er dus tussen! 

En daar raakten ze mij! Niet eens hard, kan geen blauwe plek vinden en weet al niet eens meer
welk been, maar ze raakte mij!  En toen
kwam het naar boven…  Een
oer-achtig-beschermend-moederinstinct! 

Ik werd boos op die mannen en stuurde ze naar binnen!  Ben ook niet erg netjes gebleven moet ik tot
schaamte bekennen. Idioten had ik gezegd. 


Ik liet ze apart op een stoel zitten en toen… kwamen er
tranen. Ik was he-le-maal van slag!  Echt
erg.  Pfft  rustig ademhalen en tot 10 tellen hielp even
niet. Een andere collega ging maar bij de deur staan en liet de kinderen naar
binnen.

Ik was echt overstuur! 
Volgens mij schoten razendsnel gedachten door mijn hoofd dat ze mij in
mijn buik zouden raken of dat ik zou vallen of zo. 
Beide jongens waren van mijn geëmotioneerde reactie geschrokken. Een kwam een paar minuten laten meteen zijn excuses aanbieden, het
was niet zo bedoeld, en het speet het heel erg. De ander was door de juf al
meegenomen de klas is. Ik heb hem even de klas uit gehaald.

Toen ik hem wilde vertellen dat ik gewoon echt heel erg
geschrokken was kwamen er weer tranen.   Ook hij vond het erg en het was zeker niet de
bedoeling geweest dat dit gebeurde zo.

De ruzie zelf was ook al uitgepraat tussen de heren. Het was
goed nu.

In de klas de kinderen verteld dat de juf nu eenmaal een

beetje raar kan doen door de baby. 
Dingetjes vergeten, vaak naar de wc, tussendoor dingetjes eten, en soms
traantjes in de ogen. Maar nu was het wel duidelijk te zien dat het iets erger
was geweest dan 1 enkel traantje..

De rest van de middag vroegen de kinderen steeds of het wel
ging met me. En eigenlijk ging het ook wel goed, maar telkens als ze ernaar
vroegen ( of een collega die het kwam vragen) moest ik heel erg mijn best doen
om niet weer te huilen. 

Echt niet normaal. Rare hormonen!

Ik heb er echt de rest van de dag last van gehad. Pas nu, en
het is nu 21.00 uur, merk ik dat het gevoel gezakt is.  Kon er straks nog om huilen.

Pfft..  hoop dat dit

niet erger wordt, want durf ik het huis niet meer uit hoor!  ;-)