Na een lange relatie

Hey allemaal,

Ik dacht, ik schrijf weer eens een blogje omdat ik wel iets kwijt moet.

Zoals sommigen misschien al weten is mijn vriend 7 jaar ouder, ik ben bijna 19, hij wordt 26. En nou valt het mij niet op, maar ik heb het op een ander vlak wel wat moeilijk soms.
Voor mij had hij namelijk een relatie die 5 en een half jaar duurde. Dus ze woonden al samen, hadden mooie toekomstplannen etc. en soms vind ik dat idee wat beangstigend. 

Zo ging hij normaal 6 weken met haar naar Nepal gaan eind dit jaar (ze waren dat vorig jaar aan het regelen) en dat gaat nou niet door dus hij gaat alleen. Hij had mij meegevraagd, maar ik kan geen zes weken hogeschool missen. Maar ergens vind ik dat ook een eng idee. Dat hij plannen die hij met haar maakte nou met mij zou gaan doen. 

Want misschien ligt het aan mij maar 5.5 jaar is echt een lange relatie (toch op mijn en zijn leeftijd) en nu ben ik 'de nieuwe vriendin' waar hij weer opnieuw mee moet beginnen. 
Af en toe vind ik het ook moeilijk in zijn omgeving en vriendenkring. Zij zijn z'n ex zo gewend en zij maakt ook deel uit van die vriendengroep en ik kom daar dan zo nieuw in. 
Soms voelt het zowat als een plaatsvervangertje...

En zo voelt hij het niet en hij ziet me ook niet zo, dat weet ik. Maar soms denk ik dat hij niet snapt dat ik dat dus wel moeilijk vind. Ik word redelijk vaak ook met zijn ex geconfronteerd aangezien ze allebei fotografie doen en dus af en toe samenwerken en ik weet dat er niets meer is. Zij heeft ook een nieuwe vriend, maar toch blijft dat soms knagen... niet dat ze samenwerken, maar gewoon het idee dat ze zolang samen geweest zijn en zo'n leven gedeeld hebben. (Ik ben zelf ook nog vrienden met mijn ex dus met het feit dat ze nog vrienden zijn heb ik totaal geen probleem)

Zijn er onder jullie ook mensen die dit gevoel kennen?

Liefs x