Niet bang....

Ik ben (nog steeds) totaal niet bang of zenuwachtig voor de bevalling, ik verheug me er eerder op (niet nu al natuurlijk, maar ik kijk echt wel uit naar het moment dat het eindelijk mag!).
Het eerste wat mijn zus zei nadat ik had verteld dat ik zwanger ben was 'oh je gaat heel veel pijn krijgen', en 'wacht maar je gaat echt een hel tegemoet'.
Dat doet ze nog steeds regelmatig hoor als ik haar spreek, ze is zich ook echt van geen kwaad bewust en heeft schijnbaar geen idee hoe irritant en kinderachtig haar uitspraken zijn voor iemand die zelf nog voor de 1e keer moet bevallen.
Niet dat haar bevalling nou zo'n verschrikkelijke gebeurtenis was hoor (ik was erbij), ik ga natuurlijk niet zeggen dat ze geen pijn heeft gehad want dat had ze zeker wel, maar het was een vrij snelle bevalling zonder complicaties, scheuren, knippen enz en meteen na de geboorte kon ze alweer gewoon rondlopen.

Ik kan me best wel kwaad maken op mensen die zwangeren expres bang proberen te maken voor de bevalling, ik vind het zó verschrikkelijk kinderachtig....ik ben me er van bewust dat ik echt wel pijn ga hebben maar ik kan ook niet in de toekomst kijken en vertellen hoe het allemaal zal verlopen. In dat opzicht kan ik me dus ook niet op alles voorbereiden en heb ik dus zoiets van laat maar komen, wat moet dat moet en het gebeurd toch wel, de baby moet er op een gegeven moment toch echt uit;).