Zo trots op mijn ventje!

Zoals de titel al zegt; ik ben zeer trots op mijn ventjes. Op alle vier natuurlijk maar momenteel met name op J en F.

Op J omdat hij nu echt heel goed zonder zijwielen fietst en zelfs al een aantal keren alleen kon opstappen gisteren. Sinds oktober kan hij al zonder zijwielen fietsen. We zijn toen gaan oefenen bij mijn schoonouders in de straat (we wonen zelf aan een drukke straat). Ik heb een vest waarmee je zelf rechtop kunt blijven lopen en je dus niet je rug aan gort werkt. Helaas had ik dat natuurlijk net uitgeleend aan de moeder van een vriendje van T. Dus daarom een lange sjaal gepakt en onder de armen door gedaan; werkte ook prima. Maar al snel was het: ik wil het ZELF doen! Na wat gekibbel (hij had tenslotte nog nooit geoefend zonder zijwielen destijds) had ik zoiets van: weet je, je hebt een hem op, een niet al te goede broek aan; probeer het lekker (en val een gat in je broek ;-) ). Wat denk je: hij fietst zo weg! Vervolgens stopt hij, kijkt om en zegt nog mooi: mama, zie je wel dat ik het kan! Haha, ik stond echt perplex! Vervolgens  kregen we al dat slechte weer en hadden we al een tijdje niet gefietst. Vorige week zondag wel maar toen ging het niet al te goed; hij keek vooral achterom en dat werkte niet zo goed samen met het sturen ;-) Dus vrijdag weer eens geoefend bij opa en oma in de straat en het ging super goed! Hij fietste zo de straat door. Alleen met opstappen moest ik helpen. Dus zaterdag (manlief moest nog wat werken) met de 2 oudste naar een speelveldje dichtbij gefietst (zij fietsen, ik lopen). Het ging echt super! Het enige wat lastig was, was dat ze steeds allebei de eerste wilde zijn haha dus elkaar soms afsneden. J viel een paar keer om omdat hij niet snel genoeg door de bochten fietste maar verder ging het super. Ik heb me dood gelachen want hij moet en zal het dan ook allemaal zelf doen en ook bij het vallen geen kik maar meteen opstaan en doorgaan. Eenmaal op het veldje wilde hij van een hoge berg afracen. Na eerst een paar lagere afdalingen genomen te hebben, mocht hij dan toch en alles ging goed (pffff). Geweldig, dat koppie dan!

Op de terugweg zijn we bij opa en oma even op gaan warmen en heeft hij nog door de straat gefietst en zelfs een aantal keren zelf opgestapt. Ik was echt wel even trots hoor! 3,5 jaar en dan al zo fietsen. En voor mij ook wel handig want nu kan hij over de stoep mee fietsen als we T op gaan halen van school en over een tijdje kan hij met T en mij meefietsen op de weg. Wat een stap vooruit alweer.

En ook op F ben ik super trots! Hij geeft al vaak aan “poep” en plast of poept dan op het potje op de wc. En ook geeft hij heel duidelijk aan of hij op de wc of op de pot wil. Dat koppie als ons muzikale potje zijn melodietje speelt!!! Geweldig gewoon. En ik merk het nu al in het aantal luiers (ook altijd fijn ;-) ).Hopelijk zet het een beetje door en hebben we over niet al te lange tijd nog maar 1 kindje in de luiers (overdag)!