Gisteren ben ik naar de verloskundige geweest voor een controle. Voel me, op vermoeidheid na, prima dus daar waren we snel over uitgepraat. Nog gehad over de vijfde/zesde ziekte; alleen als mijn kind het zou hebben en ik heb zelf klachten, dan pas hoef ik aan de bel te trekken, indien zich dit vor mocht doen. Toch prettig om te weten.
Vervolgens mocht ik gaan liggen om met de doppler naar het hartje te luisteren. Nou, alleen maar enorme storing en geen hartje te ontdekken. Kreeg het lichtelijk warm…. Nou deed de doppler los van mij ook een beetje raar al hoorden we wel de hartslag van de verloskundige… Gelukkig zei ze meteen; ga maar liggen dan doen we gewoon even een echo. Gelukkig zagen we meteen het hartje goed kloppen en ze heeft nog even gekeken naar het hoofdje en beentjes en een printje gemaakt. Het lag alsof het naar Mekka aan het bidden was: voorover gebogen met de benen omhoog getrokken. De stiekemerd, nu al verstoppertje spelen. Begint al goed; in de buik al recalcitrant. Zoals een vriendin al zei; vast een meisje; lijkt op haar moeder. Haha.
reacties (0)