Zo oneerlijk...

Vanmiddag heb ik besteed aan alvast wat zakken kinderkleding uitzoeken. We weten niet wat het wordt maar hebben inmiddels zoveel kleertjes dat ik het ben gaan uitzoeken op echt meisjes, echt jongens en universeel. Meisjeskleding terwijl we alleen jongens hebben? Ja, dat zit zo; mijn moeder heeft een kinderopvang en krijgt dus wel vaker spullen van mensen die het wegdoen. Ze zoekt vaak de dingen van mijn smaak er uit en de rest dient als reservekleding voor het kdv of geeft ze weg aan mensen die het ook kunnen gebruiken. In de loop van de jaren heb ik dus best een verzameling meisjeskleren opgebouwd haha. Het meeste daarvan heb ik uitgeleend aan vriendinnen, aangezien we alleen jongens hebben. Mochten we nu een meisje krijgen , dan vraag ik natuurlijk alles weer terug en hoop ik ook van hen te mogen lenen hihi.

Nou blijkt gelukkig het merendeel van de kleertjes wel te hergebruiken. Met de rompers ga ik niet moeilijk doen; alles wordt hergebruikt, ook de blauw gestreepte enzo; het zit toch onder de kleren. Bovendien hebben we veel witte, met print en met meerdere kleuren, dat past altijd wel. Ook de spijkerbroekjes kunnen vrijwel allemaal gebruikt worden voor beide geslachten. Met name wat poloshirts en blauwe broekjes heb ik in een aparte doos gedaan. Mijn idee is om de universele spullen tzt in de kast te leggen en van de meisjes en jongenskleren een paar setjes in de kast te hangen. Dan kan ik na bevalling pakken wat van toepassing is en de rest wegdoen/zsm op marktplaats zetten. Sommige kleertjes zijn al zoveel gebruikt dat ik ze gewoon weggeef maar andere zijn alleen door F gebruikt (ik koop toch voor alle kids af en toe wat nieuws zodat ze niet steeds dragen wat de ander ook al droeg) en kunnen echt nog wel een ronde mee.

Nu nog de rest van de zolderkamer eens doorspitten…. Ongelooflijk hoeveel kleertjes en babyspullen je verzamelt in de loop van 4 jaar tijd!

Wel had ik een dubbel gevoel toen ik alles aan het uitzoeken was. Enerzijds natuurlijk heel blij met en nieuwsgierig naar dit kindje, anderzijds moest ik ook denken aan een hele goede vriendin van me. Ze probeert al ruim 2 jaar zwanger te raken (ze hebben 1 zoontje van ruim 3.5) en het wil maar niet lukken. Nu gaan ze vanaf deze maand starten met het medische traject. Aan de ene kant fijn natuurlijk, hopelijk is ze snel zwanger, anderzijds ook moeilijk dat het gewoon niet wil lukken op de meest natuurlijke manier. Meid, weet dat ik aan je denk en dat ik alleen maar respect op kan brengen voor het feit dat je toch blij voor anderen kunt zijn bij hun zwangerschappen en dat je er toch zo nuchter mee om kunt gaan. Ik duim voor jullie!!!