Winterse taferelen

Vandaag begon niet zo goed; weer een foutmelding van de verwarmingsketel! Sinds er 30 november iets vervangen is, hebben we al heel wat foutmeldingen gehad. En afgelopen weekend zelfs 2 keer per dag. Wat er dan gebeurt, is dat het eerst loeiheet wordt in huis, vervolgens moet ik de ketel gaan resetten in de kelder (niet zo handig als je alleen bent met 3 kleine kinderen), dan loopt de druk terug van 3.7 (!) bar naar 2.4 en de temperatuur van 96 graden terug naar 47. Dan slaat de ketel even uit en wordt het weer ineens heel koud en duurt het een toijd voordat de ketel weer aanslaat. Niet zo fijn dus! Ik had er vrijdag al voor gebeld maar ze konden pas woensdag ervoor komen. Vanmorgen dus weer een foutmelding en ik was het echt zat. Heb gebeld en uitgelegd dat dit geen doen is met 3 kids thuis, bovendien vind ik het onveilig worden (wat gebeurt er als ik het niet zie en de druk blijft oplopen? Ik kan niet de hele dag naar de thermostaat zitten turen om te zien of er een foutmelding is). Tot slot heeft F zich al een paar keer bijnna verbrand omdat de radioteren zo ontzettend heet worden (zijn van die degelijke ouderwetse maar worden ook echt loeiheet!) en hij zoich eraan optrekt en vervolgens niet los durft te laten. Ze zouden proberen vandaag iemand langs te sturen. Gelukkig kwam er tegen de middag ook iemand (helaas wel op spitsuur, toen de kids net al het speelgoed uit de kisten getrokken hadden ;-(. Nou ja…). De beste man kon er niets van maken maar heeft wel de druk verlaagd, hopelijk helpt dat voldoende.

Vanmiddag nog lekker buiten in de tuin gespeeld in een flink pak sneeuw. Allemaal het skipak aan met laarsjes en muts en lekker in de sneeuw ravotten met de slee. F vond het geweldig. Keek wel verbaasd; wat is dit nou (hij sliep gisteren al toen we naar buiten gingen). Vooral de slee vond hij super. T en J hadden de grootste lol met sneeuwballen gooien (al plakte de sneeuw niet echt goed, het idee was leuk). Daarna lekker binnen weer opgewarmd. Heb vanmiddag nog even op de bank gelegen onder een dekentje met 2 “doktoren”; ze maakten zelfs ruzie over wie mijn buik mocht aaien, beluisteren en knuffelen. Wel heel lief hoe ze er mee bezig zijn. Gisteren zei T ook tegen me: “ik wil een meisjesbaby, een zusje!” Ik:” waarom dan een zusje en geen broertje?” T:” Die hebben we al (ja, zelfs 2, haha) en zusjes zijn altijd lief”. Nou ja, of dat laatste klopt, weet ik niet, maar leuk om zijn redenering te horen. Ik heb hem toch maar zeer pedagogisch verantwoord uitgelegd dat je niet kan kiezen voor een jongen of een meisje en dat het dus een verrassing is. En dat het ook een jongetje kan zijn (en bij ons is die kans zeer wel aanwezig haha). Maar hij bleef erbij; een zusje. Nou, over een week of 28 zullen we het weten. Ik ben er nog niet uit of ik het dit keer wil weten wat het is (de eerste 2 keer wisten zowel mijn man als ik het niet, de laatste keer mijn man niet en ik wel). Ik vind beiden iets speciaals hebben… Ach, ik heb nog een week of 8 om dat te bedenken.