Twijfel....?

Vandaag hebben we een vriend van mijn man op bezoek. Op dit moment zit hij even in een soort van crisisje met zijn vrouw. Hij kwam vandaag naar ons om vanavond lekker uit eten te gaan en wat te drinken met mijn man. Hij was wat laat en wed zijn toen met de kindjes en hem naar een grote speeltuin op loopafstand gegaan. De kids vonden het helemaal geweldig! Ze hebben heerlijk geravot. Mijn man en ik zijn om de beurt met ze gaan spelen. De vriend vroeg naar onze kinderwens; of die nu vervuld was of niet etc. Hij vroeg erg door op wat dit voor onze relatie zou betekenen, of we vak samen weggaan etc. Nee dus maar we proberen het wel binnen onze mogelijkheden want die zijn niet zo dik bezaaid. ik snap het wel , al die vragen; zij zitten nu even niet zo lekker samen. Aan de andere kant maakt het me ook onzeker; zoveel kritische vragen. Ik sta mijn mannetje wel maar ik ben een beetje bang dat mijn man misschien wel gaat twijfelen. Hij wil ook een vierde maar eerlijk is eerlijk; ik denk dat hij 3 ook prima zou vinden als ik per se geen 4e zou willen. Maar mijn wens is wel heel groot! Merk dat ik er echt een beetje mee in mijn maag zit. Natuurlijk heb ik alle vertrouwen in mijn man maar heb ook angst dat hijzelf zal gaan twijfelen. En dat terwijl ik zekerder ben dan ooit. Natuurlijk besef ik dat het niet alleen rozengeur en maneschijn zal zijn en de eerste jaren ook heel druk met 4 kinderen van wei de oudste 4 is (en dat uit 4 zwangerschappen dus je lijf heeft ook aardig wat te verduren gekregen), met 4 ritmes van de kinderen, met ws weer borstvoeding en een flinke aanslag op je energie en daarmee humeur. Maar de wens is ook ontzettend groot en dat zijn met name redenen vanuit gevoel en niet zozeer feiten. Ik vond trouwens ook een aantal zaken die die vriend noemde ook heel goed. Zo denk ik dat ik wellicht een aantal zaken ook anders wil gaan doen als ik zwanger ben van de vierde: mijn deelname aan een commissie bij de sportclub opzeggen, in mijn sportteam aangeven dat ik waarschijnlijk niet meer alle uitwedstrijden aanwezig zal zijn (nu scheelt het dat we volgend jaar ws met veel speelsters zijn), een keer per maand een vast moment prikken om met mijn man uit eten te gaan of iets leuks te doen (we hebben nu een tweeling die oppast, dus iets meer kans dat er iemand kan), wellicht een poetshulp inschakelen al is het maar voor eens in de 2 weken en kritischer zijn in afspraken ’s avonds. Dat neem ik wel mee. Vanavond of morgen toch mijn man eens even polsen…