Heb ik weer...

Vanmorgen zou ik naar de gynaecoloog gaan om mijn spiraaltje te laten verwijderen. Ik was snel aan de beurt en hij vroeg hoe het ging. Prima, en verteld dat ik het spiraaltje wilde laten verwijderen om vervolgens mijn lichaam de kans te geven om evenop adem te komen, in een periode van een paar maanden zonder hormonen. Leek me wel goed voor mijn lijf na 3 zwangerschappen kort op elkaar, natuurlijk 3 bevallingen van resp 8 1/2 en 8-ponders en vervolgens nog 8 maanden borstvoeding. Vond de gynaecoloog ook een prima idee. Nou ja, uitkleden dan maar, benen in de beugels en dan zou het zo gepiept zijn. Nou, niet dus.... Hij heeft echt 20 minuten zitten peuteren, rommelen, gissen en proberen maar kon geen draadjes vinden. In eerste instantie was het nog grappig en zei hij ook; het is dat ik hem er zelf in gezet heb want anders zou ik denken dat er geen zit. Even een inwendige echo dan maar; ja hij zat er nog steeds en ook goed maar nog steeds geen draadjes. Ik kreeg nog complimenten over dat ik het zo goed volhield (vond het overigens ook niet super pijnlijk, eerder een beetje vervelend gevoel) en me zo goed ontspande, mar het mocht niet baten. Na nog een aantal andere tangetjes, getrek aan de baarmoedermond en gepulk en overleg met een collega kon hij niets anders concluderen dan dat ik toch terug moest komen. Dan moest het poliklinisch verwijderd worden via een ....ectomie (nou ja, er uit dus). Waarschijnlijk zijn de draadjes omhoog geslagen waardoor ze bovende spiraal zitten. Nu gaan ze met een tangetje met een cameraatje erin naar binnen, localiseren ze het spiraaltje en niet te vergeten de draadjes!, dan gaat parallel hieraan nog een ander tangetje naar binnen en als het goed is hebben ze dan de draadjes te pakken. Laten we het hopen.

Ik heb het spiraaltje maar 5 maanden gehad omdat mijn eerste menstruatie pas na ruim 3.5 maand kwam vanwege de borstvoeding en dus relatief kort gehad. In eerste instantie had ik ook niet de wens om nog snel aan een vierde te beginnen. En aangezien ik elke keer meteen zwanger was, wilde ik het zekere voor het onzekere nemen. Maar het begon toch al sneller te kriebelen.

Nou ja, 21 augustus moet ik terug komen. Eerder ging niet. Een dag later gaan we op vakantie maar als het goed is zou ik er weinig last van hebben. Daar ga ik ook gewoon van uit. Het zetten deed bij mij ook helemaal geen pijn. Wel moet ik iemand regelen die me op kan halen omdat iedereen toch anders reageert en ik krijg preventief pijnstillers maar daar is overheen te komen toch?

Ach ja, ieder nadeel heb zijn voordeel; geen condooms of iets anders nodig de komende maand en ws ook niet op vakantie. Dat scheelt weer!