Dat is even geleden + Update (met foto`s) + Zeer verdrietig nieuws

Ik zie dat ik 7 maanden niet meer op BB ben geweest, dus het werd natuurlijk wel weer eens tijd dat ik me inlog! Ik zal jullie even een update geven over de laatste maanden. Wat is er gebeurd? Best veel. En dan is natuurlijk de vraag, waar begin ik? Ik zal maar meteen met het verdrietige nieuws beginnen..

28 juli 2022
Mijn lieve moeder is op 28 juli zeer plotseling overleden aan een acute hartstilstand, ze heeft slechts 67 jaar mogen worden.. Het nieuws kwam echt keihard binnen en ik ben er nog steeds ontzettend kapot van. Mijn moeder is op 15 juni thuis gevallen waarbij ze haar linker heup en pols gebroken had. Ze is aan beide breuken geopereerd en is op 23 juni overgeplaatst naar een revalidatiecentrum. Vanaf hier ging het eigenlijk alleen maar berg op, haar revalidatie ging als een speer en op 27 juli zou ze eigenlijk naar huis mogen. Want haar revalidatie was zo goed als klaar, thuis zou dan nog wat fysiotherapie nodig zijn maar voor de rest was ze eigenlijk weer net zo zelfstandig als voor haar val. Een aantal dagen voor haar ontslag kwamen ze er achter dat haar bloeddruk wat aan de lage kant was en dit ook zo bleef, dit vonden ze apart omdat mijn moeder bekend was met een hogere bloeddruk. Ze zijn toen een aantal dagen lang een ECG (hartfilmpje) gaan maken en toen kwamen ze erachter dat haar hartslag ook erg traag klopte (op een gegeven moment nog maar 40 bpm). Hierop hebben ze overlegd met de cardioloog in het ziekenhuis en toen kwamen er dus TOEVALLIG achter dat haar hartmedicatie is overgedoseerd (In het ziekenhuis is er wat aangepast in haar medicatie) en de lage hartslag werd dus veroorzaakt door een Digoxine intoxicatie. Hier kwamen ze op 26 juli achter en de cardioloog heeft toen aangegeven dat haar hartmedicatie per direct gestopt moest worden, dit is ook gebeurd. Op 27 juli stond haar ontslaggesprek gepland, dit gesprek ging wel gewoon door maar haar ontslag werd iets uitgesteld. Mijn man en ik hebben het ontslaggesprek samen bijgewoond, hierin werd natuurlijk haar revalidatie besproken maar ook de situatie rondom de overdosering van de medicatie. De verpleeghuisarts gaf aan dat zowel zij als de cardioloog er wel vertrouwen in hadden dat het goed zou komen, haar hartslag en bloeddruk zouden zich vanzelf weer moeten herstellen en gezien mijn moeder nog een hele goede nierfunctie had zou het hooguit 2 dagen duren voordat de medicatie uit haar lichaam zou zijn. Er werd dan ook afgesproken dat ze nog wat langer moest blijven en dat ze 3 augustus met ontslag mocht. Ik was erg geschrokken van de fout die het ziekenhuis gemaakt had en maakte mij ondanks alles toch grote zorgen om mijn moeder, mijn moeder had overigens nergens last van en had geen klachten door de lage bloeddruk en hartslag gelukkig. De woorden van de arts namen wat onrust weg. Niemand had zien aankomen dat het uiteindelijk toch nog gigantisch mis zou gaan.
Donderdag 28 juli heb ik mijn moeder nog gesproken, ik had een rollator voor haar besteld voor thuis en dit hadden we nog besproken. Ze is nog bij de fysio geweest en daarna stuurde ze een appje dat ze bij de kapper was. Haar bloeddruk en hartslag hadden zich weer redelijk hersteld trouwens. Rond kwart voor 4 (2 uur nadat ik haar het laatst gesproken had) kreeg ik ineens telefoon van de revalidatiekliniek en kreeg het hartverscheurende nieuws te horen: ze hebben mijn moeder rond 03:00 dood aangetroffen in haar bed. Mijn eerste reactie: Wat!? Hoe kan dat, ik heb haar 2 uur geleden nog gesproken! Er was niets aan de hand met haar.. Ik was kapot, verdrietig en mijn hart lag in duizenden stukjes. Niemand had dit zien aankomen, ze voelde zich juist hartstikke goed en haar waardes waren weer goed. Maar toch mocht het niet zo zijn. Het is overigens ook ontzettend snel gegaan werd mij verteld, ze is om half 3 naar haar kamer gegaan en hebben ze haar nog de ontslag papieren gebracht. Toen ze haar om 15:00 drinken wilden aanbieden was ze al overleden. Het geeft mij troost dat ze niet geleden heeft. Het verdrietige is ook dat de dag dat ze eigenlijk naar huis mocht (03-08), uiteindelijk de dag werd waarop haar uitvaart was en we voor altijd afscheid hebben moeten nemen.. Innmiddels is het 1,5 maand geleden en ik mis mijn moeder echt verschrikkelijk, we deden heel veel samen en spraken elkaar iedere dag wel.  Ook tijdens het schrijven van deze blog lopen de tranen weer over mijn wangen, wat is het leven toch vreselijk oneerlijk.



Verpleegkundige opleiding.
Zoals ik in mijn vorige blog vermeld heb ben ik vorig jaar juni na 5 jaar intramuraal gewerkt te hebben, in de thuiszorg gaan werken (Verzorgende IG). Ik kan jullie bij deze melden dat ik eind deze maand begin met de Verpleegkundige opleiding via mijn huidige werkplek!!  Ik ga de opleiding samen met twee collega's doen en we komen ook nog met zijn drieën samen in de klas! Super leuk. We hebben er ontzettend veel zin in.


Rammstein en Epica!
Ik ben een groot fan van de duitse metalband Rammstein en de Nederlandse symfonische metalband Epica. Misschien dat sommige van jullie (een van) deze bands wel kennen, misschien ook niet. Na meerdere verplaatsingen met dank aan Corona, heb ik ze dit jaar eindelijk voor het eerst live kunnen zien! Ik wist al dat het geweldige bands waren, maar na mijn live ervaring is mijn liefde voor deze bands alleen maar groter geworden. Dit waren mijn eerste concerten sinds de pandemie en we hebben ontzettend genoten! En natuurlijk heb ik tijdens de voorverkoop voor LIFAD leden weer kaartje gescoord voor Rammstein volgend jaar in Groningen!!!

5 juli ben ik samen met mijn zus en mijn oudste dochter naar Rammstein in het Goffertpark in Nijmegen geweest.








31 augustus ben ik samen met mijn dochter naar Epica geweest in Bibelot Dordrecht, met Blackbriar in het voorprogramma! 












3 september was hun 20e jubileumshow, hier ben ik ook samen met mijn oudste dochter heen geweest. Wat een avond, wat een show!! Vuur, vuurwerk, confetti, twee gigantische stalen vuurspuwende cobra's, een kinderkoor, danseressen, acrobaten. Ge-wel-dig gewoon!














Hoe gaat het verder met ons? Naar omstandigheden gaat het wel goed hier. We hebben ondanks alles toch genoten van onze vakantie we zijn gezellig een weekendje gaan kamperen met mijn zus en haar gezin. Dat was wel heel fijn en leuk, dat hadden we echt even nodig. Onze dochters zijn inmiddels 9 en 14, de jongste is begonnen in groep 6 deze week en de oudste zit nu in het 3e leerjaar van de middelbare. Het gaat ontzettend snel allemaal. Mijn man en ik zijn over 5 dagen alweer 3 jaar getrouwd, die tijd is ook onwijs omgevlogen niet normaal zeg! Ik zal proberen om vanaf nu weer wat actiever te zijn hier,  dit heb ik in de vorige blog ook vermeld maar ik ga het nu echt proberen. Ik ben me nu langzaam weer aan het voorbereiden om terug de schoolbanken in te gaan, best spannend maar heb er ook heel veel zin in! 

Hopelijk gaat het met jullie ook allemaal goed lieve dames? Ik ga proberen om al mijn notificaties even door te lezen en jullie blogs van de afgelopen tijd te lezen.